maandag 20 juni 2022

EN WE GAAN NOG NIET NAAR HUIS

bevrijdingsdag,lotto gewonnen

Achter gesloten deuren. Heeft ze de lotto gewonnen, is de oorlog voorbij en vieren we Bevrijdingsdag? Dansend komt de in juichstemming verkerende Nolda op me af: 'Je bent er! Ik mag naar huis! Rijd de auto maar voor.' Ik spring enthousiast mee, ze is zo dolblij. Wel een vreemd bericht. Ik zie meer opgetogen gezichten binnen de woongroep. Wat is hier aan de hand? Een medebewoonster blijkt tijdens het middagmaal iedereen het hoofd op hol te hebben gebracht. Op de repeterende mag-ik-naar-huis-vraag van een huiler heeft de medebewoonster die het zo sneu voor hem vond, geantwoord dat iedereen vanavond naar huis gaat. 

Nolda heeft een opleving en is zo ingelukkig dat ik het niet over mijn hart krijg om in mooie bewoording te vertellen dat ze het pand alleen tussen zes plankjes verlaat. Ze staat bij de uitgang: 'Maak jij de deur open voordat ze zich bedenken?' Ik kan het rekken door haar voor te houden dat het veel te ver naar huis is en dat ALS ze naar huis gaat, ze wordt opgehaald. Ik lieg niet. Ter afleiding haal ik maar weer eens de speurtocht 'zoek de uitgang' van stal waarbij zoveel lollige onderwerpen de revue passeren, dat je de weg wel kwijt moet raken.  

Wanneer haar na een uurtje getemperde enthousiasme overgaat in gapen, constateert ze melig: 'Onderhand denk ik dat we weer eens in het ootje zijn genomen. Ik trap er ook elke keer in.' Moi: 'Je zou het denken. Kom dan nemen we daar een beker chocomel.' Ik gebaar naar de crapaudjes in de hal waar ze voor de in- en uitgang kan posten. Wanneer ik na een halve minuut terugkeer met twee bekers chocomel is Nolda vertrokken. Vertrokken naar dromenland. Haar ontspannen gezicht nog in een glimlach. Ik verlaat de woning via een achterdeurtje. 

Een Saar snapt wat nodig is!

vrijdag 17 juni 2022

SAAR AAN HUIS

een Saar snapt wat nodig is

Een Saar snapt wat nodig is: bij elk bezoek neemt ze een tas vol begrip en vreugde mee. In Venlo e.o. is de vraag naar Saars en Brammen groot. Ben je in voor een betaalde bijbaan waar je zelf het aantal uren kunt bepalen? Informeer naar de mogelijkheden bij Judith Selle 06 - 86895171 of venlo@saaraanhuis.nl

Kenmerken van een Saar/Bram: sociaal - vrolijk - zorgzaam - betrokken - betrouwbaar - integer - respectvol - behulpzaam - warm - geduldig - daadkrachtig - verantwoordelijk - ervaren -  oplossingsgericht - deskundig - professioneel

donderdag 9 juni 2022

MOEDER EN DOCHTER

boterbloemen, dotter

Nu er veel bloeit en groeit in eigen tuin neem ik geregeld bloemetjes voor een speciale cliënte mee. Aan haar blije gezicht zie je dat ze dat waardeert. Ditmaal houd ik het plukboeketje zo voor mijn gezicht dat alleen mijn ogen zichtbaar zijn: 'Alstublieft.' Fien pakt het aan: 'Dankjewel. Ben jij mijn dochter?' We hebben dit toneelstukje al eerder opgevoerd. Weet ze dat echt niet? Zij: 'Wat erg dat ik dat niet zeker weet.' Moi met humor: 'Ik ben uw dochter niet. Maar ik ben wees, dus een mama, zeker zo'n lieve als u, is welkom.' Zij mijn woorden overwegend: 'Ik heb altijd een meisje willen hebben. Ben je braaf en gehoorzaam?' We moeten er samen om lachen.

Een mij onbekende buurtbewoonster die ons vaker samen ziet, klampt me aan: 'Elke keer als ik jullie samen zie, zou ik willen dat ik met mijn eigen moeder net zo'n fantastische moeder-dochterband had. Jullie zijn zo leuk samen.' Fien pakt mijn hand en beaamt het. Ik laat het zo en knik. Wie nu mocht denken dat mijn kostje gekocht is, komt bedrogen uit. Bij het volgend bezoek aan haar waar een langere poos tussen zit dan normaal, vraagt mijn kersverse adoptiemoeder doodleuk wie ik ben. Op de vraag of ze me herkent, antwoordt ze dat ze me nog nooit gezien heeft. Ik ben botweg gewist uit haar geheugen. Ik stel me voor als Saar: 'Leuk met u kennis te maken.' Zij nuchter: 'Dat zal de tijd uitwijzen.' Ze haast zich te zeggen dat het niet onaardig bedoeld is. Je blijft lachen. Niets zo veranderlijk als een (dementerende) bejaarde. Zo ben je een aangenomen kind en zo ben je Remi alleen op de wereld.

Een Saar snapt wat nodig is!

woensdag 8 juni 2022

DE EERSTE INDRUK

a warm reception is just the beginning

a warm reception is just the beginning

Hoe je wilt reageren op de beleving van iemand met geheugenklachten hangt van de omstandigheden af. Inschatten hoe iemands reactie kan/zal zijn en wat diegene op dat moment aankan. Moet je meegaan in de beleving van iemand of gewoon duidelijk zijn: zo zit het. Meteen de waarheid vertellen kan duidelijkheid scheppen of rauw op het lijf vallen. Als je zegt waar het op staat, kan iemand zich van je afkeren, dichtklappen. Geleidelijk aan vertellen hoe het zit, of eromheen draaien, of een leugentje om bestwil in stand houden zijn geoorloofd als die persoon zich daardoor in plaats van ongelukkig prettig(er) voelt.

Mevrouw is die ochtend achtergelaten op haar nieuwe kamer. Alles is vreemd en ze wil naar haar vertrouwde huis. Wanneer ze hoort dat ze hier voortaan (noodgedwongen) woont a) gelooft ze dat niet en b) raakt ze in paniek. Buiten breekt de zon door. Ik vraag of ze weleens op vakantie is geweest. Ze vertelt vol vuur over buitenlandvakanties. Haar gezicht klaart op wanneer ik haar laat logeren - een veelbeproefde en succesvolle methode. Permanent wordt zo afgezwakt naar tijdelijk tijdelijk. Op haar hotelkamer bespreken we de verblijfsmogelijkheden. 's Avonds, na een emotionele dag,  komt ze naar me toe: 'Jij bent toch de receptioniste? Ik knik vriendelijk. Zij: 'Ik vind het hier best leuk, kan ik voor vannacht bij jou een kamer boeken?' Tuurlijk kan dat. We lopen naar haar kamer en ik vertel haar dat ze boft. Toevallig is de extra mooie kamer vrij. Mevrouw vindt de inrichting (met haar eigen spullen die ze niet als zodanig herkent) prachtig: 'Wat een luxe!'

Een Saar snapt wat nodig is!

maandag 6 juni 2022

GROEIZAAM WEER

lange haren

De kapper heeft Mariets haren geknipt. Veel te kort naar haar zin. En aangroeien gaat slechts met een centimeter per maand, weet ze. Wanneer we met een kaboutergietertje (de grote groene is in geen velden of wegen te bekennen) de balkonbakken watergeven, begint het, terwijl de zon volop schijnt, te plenzen. Dat scheelt een hoop op en neer geloop. Toevallig is het kermis in het dorp en weet Mariet een leuke spreuk: 'Regen bij zonneschijn dan hebben de engeltjes kermis in de hemel.' Moi: 'Gezellig. En wij hier.' Zij best verbaasd: 'Is het al Pinksteren? Ik hoef niet naar de kermis. Ik wil naar de kapper.' Moi: 'Om de haren eraan te laten knippen?' Mariet verzucht met een dromerige blik: 'Als dat zou kunnen.' 

Ze strijkt nadenkend met haar vingers over haar kin: 'Als het Pinksteren is dan is het toch mei? Moi: 'Klopt als een bus.' Mariet staat kwiek op waar dat anders moeizaam gaat. Ze gaat terug het balkon op terwijl de regen met bakken uit de dreigende lucht valt. 'Meiregen is groeizaam weer', verklaart ze. Ik ga mee. Na luttele seconden vluchten we naar binnen met kletsnatte haren en bloesjes. Mariet had zich meiregen heel anders voorgesteld. Nadat haar haren en schouders zijn drooggedept, maak ik mijn natte knoet los. Druipende slierten hangen over mijn rug. Mariet: 'Oh, bij jou heeft het gewerkt. Ik zei het toch!' Hoopvol: 'En bij mij?' Met een blauw elastiekje uit de glazen bewaarpot die allerlei handige dingetjes bevat, bind ik de nekharen tot een minuscuul staartje: 'U kunt al een staartje!' Zij voelt en lacht als een boer met kiespijn: 'Een muizenstaartje.' Moi bemoedigend lachend: 'Maar de groeizame regen werkt door hè. Bij mijn volgende bezoek moet ik u vast met Rapunzel aanspreken.' Een contente en attente Mariet: 'Heerlijk hoe jij altijd aan alles een positieve wending kunt geven! Het elastiekje blijft die middag zitten. Geregeld voelt ze of het staartje al langer is.

Een Saar snapt wat nodig is!

zondag 5 juni 2022

OP SCHOOT

opgeschoten gras
De tuin is een afschildering van pointillisme

In de openlucht een grijs wolkendek bij 25 graden. Op de stoep vang ik Fien op die net de deur van haar seniorenwoning achter zich heeft dichtgetrokken. Fien is een dwaler. Ze leeft in vroeger en wil geregeld naar haar ouderlijk huis dat niet meer bestaat zoals in haar beleving. Fien twijfelt over links of rechts afslaan. Fien: 'Ik ga naar mijn moeder, maar ik weet de weg niet. Zo erg.' We kennen elkaar al een tijdje. De flinke Fien staat er zo aandoenlijk bij dat ik haar hartelijk vastpak: 'Uw moeder is een engel, en u bent een schat.' Fien wentelt zich in mijn armen: 'Waarom? Waarom ben ik een schat?' Moi haar spontaan in de poppetjes van haar ogen kijkend: 'Ik kan er niets aan doen. Ik ben helemaal weg van u.' Ik som haar goede eigenschappen op. Fien luistert met gespitste horen. Complimentjes kunnen iedereen bekoren.

Wanneer ik haar zachtjes richting haar tuintje met verwilderde bloemen tussen het opgeschoten gras troon, herhaalt Fien: 'Ik wil naar mijn moeder.' Fien zoekt geborgenheid. Ik schuif een verstelbare houten tuinstoel dichterbij en klop met een glimlach uitnodigend op het verschoten gele kussen: 'Wilt u even bij me op schoot zitten?' Ze glimt: 'Zo'n spriet als jij kan me niet houden, maar dankjewel voor het aanbod. Ze pakt mijn hand vast en kijkt me vol genegenheid aan. Een vragende en enigszins twijfelende blik: 'Ben jij mijn dochter?' Moi: 'Het klopt dat u een moeder bent. Helaas niet de mijne [mijn lieve mam is helaas overleden], maar ...' Fien onderbreekt me: 'Ik heb altijd al een dochter willen hebben. Wil jij mijn dochter zijn?' Ik smelt. Haar liefdevol aankijkend: 'Vanaf nu zijn we tijdens mijn bezoekjes moeder en dochter.' Vijf minuten later vraagt een gelukkige Fien: 'Ben ik echt een moeder?' Wanneer ik blij knik, neemt zij het initiatief tot een bevestigende knuffel.

Een Saar snapt wat nodig is!