vrijdag 28 december 2018

KOFFIEAUTOMAAT


Chocomel, heet water, latte macchiato, espresso, cappuccino, café au lait, een mok koffie en café latte. De vorige koffieautomaat gaf zoveel opties dat bewoners geen keuze konden maken. Mini-me staat voor zijn blinkend zwarte opvolger. Een gebruiksvriendelijker apparaat met een display met 'slechts' vier keuzes: warm water voor thee, koffie, twee koffies, cappuccino. 

Mini-me is de enige die nachtmode overdag dragen mag. Ze is gehuld in een loshangende donkerblauwe peignoir waarvan het koord over de grond sleept. Eronder draagt ze een lichtblauwe nachtjapon tot op de kuiten en witte sokjes aan haar voeten. Haar hand reikt over haar rollator. De korte arm kan net bij het touchscreen. Vanzelfsprekend kraakt ze de koffiemachine, meer sceptisch dan wrevelig, af. 'Dat ding doet het niet. Moet je mijn vinger zien.' Ze toont me een gedeukte wijsvinger waar ze vaak en hard mee heeft gedrukt: 'Ik wil graag gewone koffie, kunt u eens proberen?' Ik tip op het scherm en de koffie pruttelt. Zij: 'Verdorie, waarom lukt mij dat niet?' Ik: 'Dat lukt u ook. Het is een touchscreen, probeer eens lichtjes over het icoontje te wrijven in plaats van te duwen.' 

Mini-me rebels: 'Ik kan het niet uitstaan als ik iets niet kan. Ik blijf het proberen.'  Ik reset het scherm, moedig haar aan. Mini-me's vingertop beroert zachtjes het scherm. 'Wilt u ook koffie?' vraagt ze vriendelijk als de tweede kop volloopt. Ik: 'Lief van u, maar ik neem meestal kraanwater.'  Voor de zekerheid dat het geen toevalstreffer is, drukt ze nogmaals. 'He he, nou heb ik het te pakken', verzucht ze. Ook de derde dampende mok plaatst ze op het plankje van haar rollator. Ze ziet mijn neerwaarts afdwalende blik. Opgetogen en zonder verontschuldiging zegt ze: 'Er wordt niets verspild, hoor, als u dat soms denkt. Ik pak er onderweg eentje bij de lift, want daar moet je altijd zo tergend lang op wachten!' Ik glimlach instemmend EN omdat ze haar ergernisjes zo graag ventileert. Heerlijk die verstokte eigenzinnigheid.

vrijdag 21 december 2018

ZO TROTS ALS EEN PAUW



Tijdens een keigezellige kerstborrel in de Keverberg te Kessel
werd tevens het vijfjarig jubileum gevierd en als klap op de vuurpijl het jubileumboek 
Zo trots als een pauw gepresenteerd.

Zo trots als een pauw staat tjokvol beeldige foto’s van Petra Lenssen
en 85 door Cela den Biesen geschreven columns over het hartverwarmende Zorghuis waar Pappi en zijn huisgenoten het leven vieren. 

A4 formaat - Full Colour - 181 pagina's
Met dank aan Wiebe Dooper voor het redigeren!
uitgave: Zorghuis Nederland

zaterdag 15 december 2018

KERSTCONCERT




Maar liefst twee joeksige kepellen stellen zich op: Waers en Me Dunk. Iedereen zit er klaar voor, behalve mevrouw D. die al vier keer van zitplaats is veranderd. Kerstmutsen worden met schuifspeldjes op hoofden vastgepind. Tante Leen tegen mij: 'We gaan wel dansen he!'  Tuurlijk! Pappi vraagt of hij de muts met bontrandje mag houden: 'Zo'n volle haardos heb ik nooit gehad!' Last Christmas van WHAM is het openingsnummer. Bewoners en familie zingen mee. Margrietje houdt pappi's hand vast. Hij laat niet los. Silent night, holy night. Nibbits, stengeltjes en borrelnootjes verdwijnen in monden. Er zal niks nada overschieten. De eiervrouw krijgt als laatste alle bakjes voor haar neus die, als ze leeg zijn, worden geconfisqueerd door de Witte Dame die dol is op goud. Pappi belegt sneetjes kerststol met chocolade kerstmannetjes; weer eens wat anders dan een witte boterham met duo penotti.


Een roffel en een Alaaf. Alaaf? Ja, de huisband weet dat onze bewoners dol zijn op vastelaovendIt's beginning to look a lot like Christmas wordt voor de pauze ingezet. 123456789Tieneke gaat de keel smeren en plukt Francois bij de voordeur vandaan: 'Het is nog niet afgelopen. Er komt nog meer muziek.' Hij klapt goedgemutst: 'Oh, ho ho.' Winterwonderland is net zo'n vrolijk liedje als Feliz navidad. Het Caribisch bloed van Toet begint langzaam te borrelen. Wat zegt de fysio ook alweer? 'Muziek maakt meer los, dan ik kan kneden.' Een bekende melodie met onbekende titel en tekst. Een opgewekte Tante Leen, die alles meezingt, weet het ook niet, maar Jingle Bells kent ze zelfs achterstevoren. Seniorita Sigaretje wordt naar voren geschoven. Voor de kersverse 84-jarige speelt de band Lang zal ze leven en Zij leve hoog. Volop in de belangstelling en verrast door een dubbele verjaardag gooit ze de armen in de lucht. Er is een kindeke geboren op aard. Boney M. leeft voort in Mary's boy child Jesus Christ. Drankjes worden rondgebracht. Hallelujah.


We gaan vrolijk verder met Santa Claus is coming to town en Let it snow. De sfeer zit er zo goed in, dat we gewoon sneeuw naar beneden zien dwarrelen. Pappi heeft het dankzij een happypil en zijn tafeldame Margrietje bijzonder goed naar zijn zijn. Rudolph the rednosed reindeer. De komische frontman stelt een verbroederingslied voor omdat kerstmis 'vrede op aarde' betekent. De kapel speelt Nederland oh Nederland. Hilarisch, en iedereen zingt uit volle borst mee. Bitterballen, vlammetjes, en frikandellen. Pappi blijft ook inladen. White Christmas. Vreten op aarde. Een bewoner merkt op: 'Kerstmis moet nog komen, maar het kan bijna niet gezelliger worden dan dit.' Little drummer boy wordt getrommeld door een vrouwelijk bandlid die bij Rieu heeft gedrumd. Parapapampam, we zijn echt niet goedgelovig. Brasil klanken en Toet geeft voor iedereen een showtje weg. Het licht gaat uit en we krijgen flikkersterren in de handen gedrukt. Baer haakt in mijn arm bij het afscheidsnummer Geneet van ut laeve. Hij beschikt over een melodieuze tenorstem. 'Zo!' zeg ik. Hij: 'Ja, en ik kan het ook op de gitaar!' Een gezellige nazit. Een schaal met warme worsten- en saucijzenbroodjes gaat rond. Lastige keuzes: bekijken, betasten, terugleggen en er toch een nemen zonder servetje. Oeps heet! Het is lang na bedtijd als de zusters de zaal opruimen en zelf eindelijk een borreltje kunnen nemen op weer een geslaagde muziekavond!

Bekijk alle foto's op de Facebookpagina van Zorghuis Tegelen

vrijdag 7 december 2018

PIETENKIENEN




Sinterklaasavond. Tijdens de avondmaaltijd houdt iedereen een gaatje vrij voor amandelspijs en taaitaai. De balletjesmachine draait proef. De stiften en kaarten liggen op tafel voor het traditionele PietenKienen. Vooraf wordt er gezongen en geoefend met het roepen van ‘Kien’, ‘Bingo’ en ‘Prijs’. De sfeer is uitgelaten, jongehonderig zelfs. We gaan telkens voor een rijtje, dan twee rijtjes en daarna een volle kaart. ‘Staat er al iemand op scherp?’ roept 123456789Tieneke na 7 nummers. ‘Rommel eens goed in de zak!’ klinkt het vrolijk. Cijfers worden herhaald en nagevraagd: ‘Nummer 35 staat NIET op de kaart!’ S. heeft als eerste kien, L. als tweede kien en derde. ‘Dat worden geen miljoenen op mijn bankrekeningen’, lacht B die zijn kaart op een vakje na volledig blauw heeft gekleurd. Zuster I. helpt D. die bij elke afroep een vakje aankruist. 

Geroezemoes. ‘Stiiiiilte!’ J. en L. hebben de lachstuipen, E. vindt een pietenmuts met klep uit. ‘Fijn voor als het regent en sneeuwt’, zal Zwarte Piet later zeggen. Het zweet staat in mijn handen, zucht L. die alleen nog haar geluksnummer 11 moet. ‘Nummertje 11’, leest 123456789Tieneke af van het witte balletje in haar hand. ‘Kien’, brult L. ‘Ik heb ook kien’, fluistert T. Bij dubbelkien wordt een kaart getrokken. Het is vals alarm. Mevrouw T. heeft een rijtje vol, terwijl we al voor de hele kaart gaan. B. droog: Dan heb ik nog kans op de hoofdprijs, want ik wil onderhand wel stoppen met werken.’

123456789Tieneke voorziet de aanwezigen van een pietenmuts. Ook Pappi is goedgemutst. Gebonk op de tussendeur. ‘Wie zal dat zijn?’ vraagt Lievelieke op spannende toon in het rond. Alle ogen zijn op de gang gericht. We zetten ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ in. StruikelPiet en SnoepjesPiet zijn zulke aardige Pieten, dat niemand Sinterklaas mist. De twee hebben aandacht voor iedereen, zijn lief en grappig. Het snoepgoed en de uitgedeelde presentjes worden uitgepakt: de oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. De gastvrouwen verstrekken advocaatjes, drankjes en toastjes. Tot over bedtijd heen wordt er gelachen en druk gekeuveld. Het was met recht een heerlijk avondje!