dementia
Verstrooidheid, lucide momenten, humor en tristesse wisselen elkaar af in series en projecten over een onberekenbaar en sluipend proces. Dementie: om (soms) grijze haren van te krijgen. Sinds 2024 verhalen de nieuwe blogs ook over nostalgie, herinneringen en de ouderdom. Contact met auteur Cela den Biesen via: www.kluifje.com
maandag 2 december 2024
BETEKENISVOL LEVEN
maandag 25 november 2024
PODIUMDIEREN
zaterdag 16 november 2024
LUXEWAGEN
Mensen met dementie weten verdacht vaak haarfijn mooie herinneringen op te dissen uit hun jeugd. Vandaar dat je op dit blog tegenwoordig ook nostalgische terugblikken vindt. Langs het tuinpad van ... schreef ik over een favoriet tijdverdrijf van de zestiger jaren voor lome zomervakantiemiddagen: vanaf een bankje de schaars voorbijrijdende luxewagens tellen. Het is 1 november 2024. Een Duitse zondag waarop die Nachbarn massaal onze stad bezoeken om billig de euro's te laten rollen. En te pronken met hun luxewagen.
Was een auto bezitten in de zestiger jaren (fiets- en brommertijd) een luxe en een zeldzaamheid, vandaag de dag is het asfalt bedekt met statusblikken. Auto's van meer dan een ton staan rijen dik te ronken voor het verkeerslicht. Twee tienerjongens in de fatbike leeftijd filmen met hun iPhone en met gevaar voor eigen leven. Hun spelletje is, zover ik het vanuit het park kan bekijken, wie de duurste wagen op film zet. Ik zie ze de straat op rennen en tussen de file bedragen naar elkaar roepen. Herhaaldelijk 'Kicken' en een yesgebaar met hun rechterarm maken. Je kunt er hoofdschuddend over doen, maar ik vond het leuk om te zien dat kinderen kinderen blijven en ze ongeveer eenzelfde tijdverdrijf hebben als wij in de simpele cententijd.
zaterdag 24 augustus 2024
Langs het tuinpad van ...
de bedwelmende geur van de lathyrus nog net als vroeger
... mijn grootouders. Ik weet nog hoe het was en hoe het rook: heerlijk zoet naar siererwten. Voor de boerderij een klinkerweg waar mijn broer en ik voorbij tuffende auto's telden. Dat schoot niet op, want die waren in de jaren zestig op een hand te tellen. Dus verzonnen we 'de volgende kleur is ...' Wat waren we snel tevreden en wat was het leven destijds overzichtelijk.
De fruitboomgaard, zittend op een gietijzeren lattenbank voor het huis. We keken uit op het hoge wuivende riet langs de sloot. Mijn broer sneed er stokken van en zo marcheerden we met onze baton over de weg naar de Kleine Schouwburg en terug. Dat dorp van toen, het is voorbij.
Custardpudding in een visvorm overgoten met Flipje aardbeiensaus. Een vliegenlijmrol boven de eettafel met tafelzeil. Pruimen en kersenplukken zoveel als je wilde. Slapen op een hooizak op zolder. Alles is verdwenen of gemoderniseerd. Uit de tijd. Het maakt me wat melancholiek.
De zomervakantie was altijd zonnig in onze herinnering. We waren kinderen en wisten niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
maandag 12 augustus 2024
HEMELSE KLANKEN
Met de fitnessmat onder mijn arm op weg naar de zelt. Geen idee wat het publiek kan verwachten. Ik installeer me op de houten vloer waar nog net een driehoekje vrij is om mijn matje uit te rollen. Gemengd publiek 70% ouderen, 30% jong schat ik zo.
Niet het beloofde bladerdak boven ons van de aankondigingsposter, maar het tentdak vol (licht)apparatuur. De wereldberoemde Geronimo Snijtsheuvel achter de piano, een strijkkwartet en een hemelse stem die ons vraagt om (weg) te dromen. Ik voel me bevoorrecht en warm. Als bij hot yoga voel ik de parelende zweetdruppels van mijn voorhoofd opzij rollen; er zijn meer mensen met een rood hoofd. Het elastiekje voor een hippe bun (miniknotje) blijft vergeten achter om mijn pols
Met gesloten ogen geef ik me over en laat me meevoeren door hemels gezang. Het applaus wekt me. Sorry Geronimo. Huh. Ontspannen en met een innerlijk rust in mijn hoofd neem ik 10 minuten om op aarde te belanden. Dit gevoel zal ik de rest van de dag bij me dragen. De meesten staan op voor een meet&greet met Geronimo en om hem te bedanken voor de energie die hij met ons deelde. De man aan mijn voeten (letterlijk) neemt net als ik even de tijd om te acclimatiseren. Hij maakte de foto.
zaterdag 29 juni 2024
KEEP ON ROCKING!
Ons seniorenpopkoor Forever Young Collectief waar ik een van de 50 enthousiastelingen ben, had een optreden bij een zorginstelling. Blauwe lucht, zon en een zomers briesje, idealer kon bijna niet. Er was enthousiast rolstoelpubliek plus begeleiding en aanwaaiers die op de muziek afkwamen.
We zongen een interactieve set. Ik behoor niet tot de 'dansgarde' van ons koor en toch schoot ik automatisch in mijn rol van ab'er/entertainer. Hup het publiek in en samen een rockende massa vormen. Hoe leuk is het om muziek te delen met mensen die geleerd hebben om te genieten van de mooie momenten die het leven te bieden heeft. De reactie van de tot tranen toe geroerde rolstoelster JJ komt dan altijd bovendrijven: 'Jou zien dansen ... ik voel mijn benen weer. Het is net of IK dans.'
I.v.m. de privacy is er geen beeldmateriaal van ons swingende optreden.
donderdag 27 juni 2024
Genieten met een zachte G
De jaarlijkse barbecue was een weergaloos bak- en braadfestijn! Grandioos verzorgd door Artistiekelieke, 123456789Tieneke, Imke, opbouwers barman Leon en grillmeisters Wil & Jacques, Mijnheer Demijne snijder/hakker van het groentegarnituur, Schouten Vleeswaren en Plus Verbeeten Tegelen die het ambachtelijke vlees voor hun rekening namen en last but not least Joekskapel Waers. De 'zanger' van onze vrijwillige huisband heeft volgens de tuinman verdacht veel weg van Ben 'spoorwegen' Verdellen (van De Vrijbuiters).
Joop, voorman en trompettist, blijkt een getalenteerd acteur en schuift na afloop bij zijn 'oud-collega' aan. GrilWil warmt zijn handen boven het rooster. Hét startsein voor 123456789Tieneke om de gasten met een zwoele (hese) stem welkom te heten. Kelly en Rakkertje hebben zo hun eigen originele begroeting. 'HA!' groet Kelly. Rakkertje zegt: ‘B!’ Ze is goed wakker en maakt er een abc’tje van. De Witte Dame mijmert over buitenfeesten in Bonn waar iedereen op chic ging inclusief een speciale hoed. We zijn het erover eens dat je optuigen voor een partij de feestvreugde verhoogt. Seniorita Sigaretje laat zich ontvallen dat ze speciaal voor het feest krullen heeft laten zetten. Bovendien is ze door haar rantsoen van 14 stokjes per dag heen. Eerlijk is eerlijk: ze begrijpt dat ze wat liever voor haar longen moet zijn en houdt zich keurig aan de afgesproken dosering. Met smart wacht ze op dochterlief die een volgend pafpakje meebrengt. Ze geniet met volle teugen, ook van een pilsje en daarna gaan de handjes de lucht in: Geneet van ut laeve.
Bobo is een (voor)klapper – of juicht ze te vroeg − waarna de rest inzet. May bakt ter plekke haar befaamde krakende kroepoek. Voorproevers Loes en Imke proppen hun mond vol en worden op de vingers getikt: straks is er onvoldoende voor de gasten. Zus(ter) Jeanne neemt zoals verwacht de bewoners zonder bezoek onder haar vleugels − Frau DB voelt zich de koning te rijk met de een-op-een aandacht. Bij het buffet staat een file. Strauss verkort de wachttijd. Annie, die haar ogen niet van haar achterkleinkind kan houden, walst met Wendy en Andre Rieu naar de lange dis met homemade heerlijkheden en voor ieder wat wils. Het is moeilijk kiezen uit al dat uitgestalde lekkers. Je ziet de opscheppers denken: we doen straks gewoon nog een bordje.
Tijdens Udo’s Griechischer Wein is een roseetje spraakwater voor de Patron. Hij is in een gulle bui. Als hij van zijn dochter en mij hoort dat hij 400 is, vindt hij dat zelf ook lichtelijk overdreven. Hij halveert zijn leeftijd en doet er, hoppa, nog eens twee af. Mevrouw L. bekijkt haar man nu hij wat pondjes kwijt is, ineens met andere ogen: hij ziet er met zijn weelderige witte haardos weer uit als een jonge adonis. Tante Leen heeft niets te klagen. Achteroverleunend met een tandenstokertje in de weer: 'Jao, ich ving het gewuun gezellig, ich ken neet anders zegge.' De immer parate Roosje is door de hitte niet vooruit te branden en kiest deze middag voor het comfort van een rijdende stoel: gemak dient de mens. Ze geniet van zon, zoon en schoondochter. Iedereen heeft schik op zijn eigen manier: Buuf vergaapt zich aan alles en iedereen om zich heen.
Rijk geniet door de ogen van zijn dochter die alles doet om het leven voor pap
zo prettig mogelijk te maken. Toet wipt op haar stoel, maar blijft braaf tussen
man en dochter in. Zo gauw ze haar kans schoon ziet, neemt ze een roze wonderdoekje
en zien we haar in de keuken de greepjes van de keukenlades glanzend boenen.
Voor de medewerkers is een barbecue buiten werktijd ongedwongen bijkletsen met
collega’s; valt het jullie ook op dat Vrouw Brokke negen van de tien keer dienst
heeft tijdens feestjes? De Eiervrouw wil alles proeven, schrokt en verslikt
zich zowat in een slokje sap. Ze zet een o-jee-gezicht op. De opspringende
dochter verlost haar met zachte klopjes van het hoesten. De zusters delen
ijshoorntjes uit. Perfecte timing, zoals altijd!
uit PauwPraat
dinsdag 25 juni 2024
BEESTEN!
Vooraf heerst er diezelfde opwinding die je vroeger voelde vóór een schoolreisje. Mijnheer Demijne en E. staan al een uur achter hun rollator op de uitkijk: wat moet een mens zich voorstellen bij een rondreizende dierentuin? Op de vraag aan de terraszitters wat hun lievelingsdier is: Patron - teckels, Mijnheer Demijne - baviaan, E. - tijger, Tante Leen - ?, Seniorita Sigaretje - minischaap. 'Welke dieren komen er?' vraagt Mijnheer Demijne. 'Tijgers en leeuwen’, fantaseer ik. Misschien een uil', zegt stagiaire Floor die de kinderboerderij de Loi uit Wellerlooi naar Tegelen haalde. Mijnheer Demijne deelt een plaagstootje aan E. uit: 'Ik hoop dat er ezels bij zijn, dan kunnen we die omruilen met eentje van ons. Hint hint.' Tante Leen is na een lange contemplatie tot de conclusie gekomen dat de geluksolifant bij haar op 1 staat.
De wagen met aanhanger rijdt het terrein op. Ezel Sjors, pony Brammetje, Brahman koe Saartje (een heilige), alpaca’s Teddy en Beertje, en de naamloze geitjes, minischaapjes en een pasgeboren kalf mogen binnen de door begeleiders Theo, Manuel en Olav opgezette omheining. Konijnen en cavia’s krijgen een eigen ren met parasol erboven. Treffend voor onze dierbare bewoners is hun compassie met dieren. Ze checken of alles diervriendelijk gaat: is er voldoende schaduw, is het niet te warm, hebben ze voldoende eten en drinken, worden ze met respect behandeld, vinden de dieren het leuk om geaaid en geknuffeld te worden? Alle seinen staan op groen en de bewoners betreden pluksgewijs het dierenrijk.
De geschoren alpaca’s spreken het meest tot te verbeelding: 'Is
het een kameel? Is het een lama?' Manuel: 'Nee, het is een alpaca (spreek uit:
Al pakka)'. Notoire biezenpakkers patron en Toet hebben de openstaande poort in
de smiezen. Toet ziet dat het zinloos is. Ik kijk de Patron ondeugend aan:
Dier noch mens ontglipt ons vanmiddag, hoor!' De op ontsnappen staande Patron
maakt een grappig verdorie-gebaar met zijn elleboog. Een pluizig konijn wordt
op zijn schoot gezet. Hij, guitig: 'Nah, zit ik hier met een konijn. Mijn twee
teckels hadden me zo moeten zien. Haha.' Broemi hoeft niet zo nodig te
feestbeesten, maar gluurt toch op kousenvoeten door het raam. Uiteindelijk kan
ook hij de dieren niet weerstaan en stapt in zijn elektrieken rolstoel. Bij het
zien van de pony fluistert Likkepot: 'Paardjes, paardjes, paardjes. Rije, rije.
Moeten groeien.' Ze blijft tot hun vertrek bij ze. De zonen van Seniorita
Sigaretje beheren ’t Superweike: 'Daar zijn de dieren veel groter.' Maar … weet
ze te vertellen: 'Deze hoefdiertjes zijn pas drie weken oud.' Ieder diertje
zijn pleziertje. Bobo en Rakkertje houden het bij konijnen, natuurlijk.
Kinderen die een kijkje komen nemen, trekken onderhand net zoveel bekijks. Puck
(dochter van Imke) met de cavia en op de pony, Raf en Nigel (zoontjes van Ilona
en Chantal) wandelen en praten in de ren met het vee. Al met al is het een
beestig gezellige beestenbende waar nog dagen over nagepraat gaat worden.
uit: PauwPraat
maandag 24 juni 2024
LAND VAN MAAS EN WAAL
dinsdag 18 juni 2024
TOILETJUFFROUW
Regelmatig heeft het Zorghuis vacatures in de aanbieding. Ditmaal ziet Margrietje de kans schoon voor een bijverdienste. Op het zitje naast het kleinste kamertje staat een leeg schoteltje.
Het doet me denken aan de toiletjuffrouw bij de V&D in de jaren zestig en aan mijn allerliefste (overleden) collega bij het Limburgs Museum die die ene keer stiekem in de hal bij de toiletten rookte - het was zo druk dat we geen tijd kregen voor echte pauze. Ria hield een wit porceleinen hotelschoteltje in haar rechterhand om de as op af te tikken. Een bezoeker die het toilet wilde bezoeken, trok vlot haar portemonnee en legde er 50 eurocent op. We konden samen als schoolkinderen giebelen en ook nu plasten we bijna in onze broek van het lachen. Hoe toepasselijk.
Terug naar Margrietje in het Zorghuis. Ondanks dat het toilet onbezet is, neemt ze plaats op de stoel en bekijkt ze aandachtig het schoteltje dat op het bijzettafeltje erlangs staat. Ik leg er vlot een duppie op. Ook zij herkent het uitgestorven beroep van toiletjuffrouw. Ze giert het uit: ‘Nou maar hopen dat er wachtrijen voor de wc ontstaan. Ga ik door dat centenbakkie op mijn oude dag nog rijk worden!’
uit: PauwPraat
zondag 16 juni 2024
HIER IS HET TE DOEN
woensdag 22 mei 2024
TROOSTTAAL
Troosten bij groot en klein verdriet. Hoe je troost ligt aan de situatie, aan hoe goed je die persoon aanvoelt en wat je relatie tot elkaar is. Zelfs humor kan een handje helpen.