Bij het Feel the 50s festival moeten de voetjes van de vloer. Vanuit de ons omringende landen komen de geheel in vijftiger jaren stijl opgetutte 'jivers', veelal senioren. Bezoekers kunnen (vooraf) les krijgen van een van de dansleraren of leden van de uit Duitsland en Nederland aanwezige dansscholen. Ik kies voor twee 75-plussers die me alle hoeken van de dansvloer laten zien. Beide heren vertellen dat deze manier van dansen die meer op gymnastiek lijkt, tot op hoge leeftijd beoefend kan worden. De vele YouTube filmpjes bevestigen dat. Deze senior had op beide dagen veel plezier, maar voelde zich daarna meer in haar sixties dan in the fifties.
dementia
Verstrooidheid, lucide momenten, humor en tristesse wisselen elkaar af in een serie over een onberekenbaar en sluipend proces. Dementie: om (soms) grijze haren van te krijgen. Contact met auteur Cela den Biesen via: www.kluifje.com
donderdag 1 juni 2023
donderdag 25 mei 2023
EVEN EEN VLEKJE WEGWERKEN
In de wachtkamer van de huisartsenpraktijk. Ik wacht op de assistente die bij mij een vlekje met stikstof laat verdwijnen. Een met verwaaide dunne grijze haren in een nu weer hippe Laura Ashley blouse met ruches gestoken zeventigplusser puft binnen. 'Ben ik nog op tijd?' vraagt ze op de klok kijkend, 'ik wist niet hoelang ik erover zou fietsen.' Ik, verwijzend naar spreekuren die altijd uitlopen: 'Bij de huisarts ben je nooit te laat.' Ze lacht, strijkt door haar haren en vraagt of ik hoor dat ze uit Brabant kom. Ik kan haar vertellen dat ze goed in het Limburgs dialect is ingeburgerd en dat je moerstaal best mag blijven doorklinken. Dat heeft iets charmants. Zij weer over haar fiets: 'Ik had een gewone, maar omdat mijn man met 25 km over het asfalt glijdt, moest ik wel.'
Moi: 'Ik doe alles nog op een ouderwetse fiets, met die elektrische gebeuren zoveel ongelukken.' Zij, verbaasd en met ontzag: 'Dan bent u de enige ter wereld. Bent u van de duurzaamheid? Wij zijn wel milieuvriendelijk.' Moi: 'Dat ook, maar zo blijf ik hopelijk in conditie en bespaar ik me de weg naar de gym. We vliegen van thema naar thema. De enige andere patiënt in de wachtkamer is een jong meisje dat aan haar nagelriemen pulkt. Ze heeft zo haar eigen besognes. Ze kan onze onderwerpen sowieso niet volgen. Af en toe kijkt ze op en ik zie dat ze veronderstelt dat we van een andere planeet komen. Wij genieten van ons gesprek. De bloemetjesblousemevrouw snijdt een onderwerp aan waarvan ze denkt dat ik dat weet - vermoedelijk omdat ik tien jaar jonger ben. Ja, ook dat wisten we al van elkaar. De assistente roept mijn naam. Ik zwaai af met de woorden: 'Zij (wijzend naar het meisje) weet dat vast beter dan ik. Echt leuk met u gesproken te hebben.' Zij: 'Ik vind u ook heel leuk!'
woensdag 24 mei 2023
BLIKSEMBEZOEK
Een bliksembezoek bij een zorgadres waar ik maanden kwam. De hartelijk ontvangst door de lieve zorgmedewerkers is tekenend voor hoe amicaal we met elkaar omgingen. Dat niet alle bewoners me zullen herkennen, daar heb ik op gerekend. Waar ik niet op rekende, is dat het weinige spraakzame poezenvrouwtje - altijd in de weer met haar dementiepoezen - zich in mijn armen krulde. Ik liet haar altijd merken dat ze gezien en gehoord werd, zij gaf er weinig respons op. Nu hangt ze als een aaipoesje om mijn hals, brabbelt aan een stuk door, voelt in mijn jaszakken en trekt mijn jas aan. Ze gaat naast me zitten, legt de plakkerige Perzische langhaar op tafel en zoekt mijn hand. Zo zie je maar wat voor indruk je soms ongemerkt kan achterlaten. Ik kan maar kort blijven. Wanneer ik mijn jas terug vraag, geeft ze die schoorvoetend terug. Ze loopt met me mee naar de voordeur: 'Mag ik met je mee?' Ik knuffel haar en zeg: 'Voor de poezen is er niets aan zonder jou.' Ze knikt begrijpend, draait zich om, loopt talmend naar de tafel met de witte poes en pakt haar in haar armen. 'Zwaai maar met een pootje', zwaai ik ter afscheid. Dat doet ze met een glimlach.
dinsdag 23 mei 2023
WHATEVER WORKS
Doe wat goed voelt en volg je eigen weg
maandag 22 mei 2023
VERWARRING
zondag 21 mei 2023
GAZELLE
impala en gazelle
Ik spreek met een vriendin af op het terras. Zij komt te voet, ik met de van mijn moeder geërfde Gazelle die mij sinds haar overlijden begeleidt. Wanneer ik de fiets op een verlaten plek wil stallen, zegt mijn vriendin: 'Och dat is ook niet leuk. Gaan wij gezellig het terras op en laten we je fiets hier moederziel alleen achter. Was ik toch maar komen fietsen.' Gegiechel.
We vinden een plekje onder een boom, waar toevallig een herenfiets van hetzelfde merk in stoere impala uitvoering staat. Wij, nog steeds giechelend: 'Ziet er gezellig uit, zo hebben ze gezelschap aan elkaar.' Tegen de avond halen we vrolijk mijn fiets op. Mijn gedateerde gazelle hangt innig tegen de impala aan; vermoedelijk is de fiets per ongeluk omgestoten door een voorbijganger of omgekieperd door een windvlaag. Wij tegelijk grinnikend: 'Zo te zien hebben die twee een hele leuke middag beleefd!'
zaterdag 20 mei 2023
donderdag 18 mei 2023
TEMPLE FOOD
Het Boeddhisme beschouwt het leven als een cyclus waarin je vier levensfases doorloopt: geboorte, veroudering, ziekte en sterven. De dood is de transitie naar een nieuw begin. Ik kijk de serie Temple food. Temple food is een spirituele manier van eten ervaren. In de laatste aflevering leer ik dat monniken die voelen dat ze gaan sterven, op pad gaan met een knapzak vol stenen in plaats van eten. Wanneer ze hun laatste adem uitblazen, doen dieren zich tegoed aan hun lichaam. Het stof van de knapzak vergaat mettertijd en de stenen bedekken de menselijke overblijfselen.
Heel apart. Pappi wist ook dat hij ging sterven. Hij maakte voor zijn laatste 'treinreis' ook een knapzak van zijn wandelstok met een boerenzakdoek. Hij vulde 'm niet met stenen, maar benodigdheden voor onderweg. Pappi heeft wat jaren in de tropen doorgebracht, kende hij het ritueel of was het gewoon zijn praktische aard?
maandag 15 mei 2023
MOEDERHART
vrijdag 12 mei 2023
DAG VAN DE ZORG
Vandaag wordt er bij Warm Hart Zorghuizen uitgepakt met liefs, lekkers, leuks en luxe.
donderdag 11 mei 2023
ZORG IN DE BUURT
alle ballen in de lucht houden, prioriteiten stellen of omschakelen
In EenVandaag (9 mei 2023) sprak hoogleraar en
gezondheidseconoom Marcel Canoy vlot over zijn onderzoek: waarom lokale
initiatieven de oplossing zijn voor de vastgelopen ouderenzorg. Het is een
pleidooi voor de waarde van sociale netwerken. Hoera voor de menselijke maat. Toch
hoor ik hem haperen bij de oplossing: vrijwilligers. Weer moet er een blik vrijwilligers
worden opengetrokken om problemen te fiksen, terwijl we duidelijk een terugloop
zien van het aantal (jonge) vrijwilligers omdat bijkans iedereen aan het werk
is. À propos werk: vrijwilliger bij de sportclub van je kind is iets anders als
een bestaande baan onbezoldigd invullen. Vrijwillig is bovendien minder
vrijblijvend dan het lijkt, want de vrijwilligers worden wel ingeroosterd en er
wordt op ze gerekend. Goedbedoelende leken die zingeving zoeken en vitale gepensioneerden
die na hun werkzame leven/carrière een nieuwe invulling (en status) wensen. Hun
inzet is lovenswaardig, maar de ene is de andere niet. Daarbij mogen we vooral
niet vergeten dat de zeventigplussers gezien hun leeftijd slechts een beperkt
aantal jaren actief kunnen worden ingezet. Gaan we het daarmee redden in de
zorg?
Wat vinden mantelzorgers en zorgpersoneel hiervan? Mensen
die voor hun naaste zorgen doen wat er binnen hun mogelijkheden ligt, maar vaak
gaan ze door de combinatie baan/gezin/mantelzorg over hun grenzen. Is het voor
een zorgmedewerker die verplicht is om aan alle eisen te voldoen nog
aantrekkelijk wanneer de vrijwilliger zonder gerichte opleiding de sociabele taken
van je overneemt? Kan een kokende bewoner zoals we in het filmpje zien, wel
voldoen aan alle hygiëne- en dieetvoorschriften? Is het in alle gevallen wel zo prettig om als kwetsbare oudere een bekende uit je buurt aan je bed te hebben? Hoe
verloopt de communicatie: kan een leek perikelen signaleren en rapporteren die
belangrijk zijn qua fysieke en psychische verzorging van een bewoner. Lukt het
de locatiemanager om dit alles te stroomlijnen.
Versnelling van nieuwe woonvormen. Prima dat er keuze is en
blijft. 'Risico reduceren' inleveren tegen 'kwaliteit van leven', gaat het werken? Marcel Canoys
onderzoek en pleidooi vragen om omdenken, meebewegen en omschakelen. Is dit in
de dagelijkse praktijk zo eenvoudig als de theorie beoogt? Kleinschalige zorghuizen
zijn al langer creatief in het omgaan met schaarste. Zij weten uit ervaring dat
mensen elkaar nodig hebben. Zo boort een bewonersmix van somatiek en pg onvermoede
vaardigheden aan, haalt een professioneel
zorgteam het beste in medewerkers en bewoners naar boven, en versterkt
samenwerken een goede relatie met regionale zorgdisciplines en lokale
ondernemers. Maar onbetaald werken zal Marcel Canoy heus niet doen. Bij iedereen moet de schoorsteen roken.
vrijdag 5 mei 2023
VIER DE VRIJHEID
Bevrijdingsdag. De trouwe volgers van dit blog weten dat ik het stokje van pappi heb overgenomen om aan te geven dat we onze vrijheid moeten koesteren.
woensdag 3 mei 2023
dinsdag 2 mei 2023
GEDECOREERD
maandag 1 mei 2023
Q IS GOOD FOR YOU
Geboorte, leven, sterven. Such is life pussy. De wereld was een stukje beter met jou, Pappi. Het is mooi 'dat je geregeld van je laat horen'. Deze keer geen liedje of de jingle van radiostation Qmusic die du moment schalt, wanneer ik bij een willekeurige winkel binnenloop. Nee, het is de reclame voor The Qmusic foute party op 23 en 24 juni in de Brabanthallen die oppopt.
Pappi was apetrots op zijn destijds zo zeldzame beginletter dat er zelfs geen chocoladeletter van was. Vroeger noemde hij wattenstaafjes die wij oorstokjes noemde al Q-tips (cotton swabs). Er bestond al Q-linair, een collectie design keukengerei (nu BK), maar dat hij een 'eigen' radiostation kreeg, vond hij fantastisch. Zeker eentje met de slogan :Q is good for you en sinds 2019 Q sounds better with you. Vandaag op je sterfdatum 2 mei sta je in mijn Q-Top op nummer1! Miss you.