woensdag 29 mei 2019

ZO WORD JE GEEN STIJVE HARK


Ontspanning door inspanning

foto: Michelle Ottenheim


In plaats van zitten zwetsen en kletsen 
- en een pappi die honderdduizend keer hetzelfde vraagt -
maken we ons nuttig en vooral: het hoofd leeg.


elke tuin kan een zentuin zijn

foto: Michelle Ottenheim



En klaar is Kees!

foto: Michelle Ottenheim

zondag 26 mei 2019

TUINPAD



Straaljagers vliegen in formatie boven de hoofden van de tuinman en zijn dochter.
‘Ik ben aan de wandel’, deelt Floris in het voorbijgaan mee.
'Goed van u. Wat fijn dat u weer zelfstandig mobiel bent.'
We keuvelen over tuinieren zonder bestrijdingsmiddelen, spinneneitjes, eekhoorntjes en mieren.
De tuinman roept ongeduldig. We moeten weer aan het werk.
'Waar loopt u naartoe?'
Floris: ‘Niet te ver, want ik weet hier de weg niet.’
'Nou, je kunt in de tuin van bankje naar bankje sloffen.'
Floris: ‘Dat was ik al van plan, want echt veel puf heb ik nog niet.’
Hij aarzelt, bezorgd om te verdwalen.
'We houden wel een oogje in het zeil. Of u nou linksom of rechtsom gaat, u komt altijd weer bij ons uit. Dan kunt op de terugweg vertellen wat u allemaal voor spannende dingen heeft meegemaakt.'
Floris lacht ondeugend: ‘Dat zal wel meevallen. Ik verwacht niets spectaculairs.’
'Je weet maar nooit. Voor u het weet gaat u als een raket.'
Bij het eerste bankje houdt hij halt. Hij steekt opgelucht een duim omhoog, wanneer ik zwaai. Tien minuten later schuifelt hij langs met aan elke arm een schatje.
'Kijk.' wenk ik naar de charmante zusters, 'en u dacht dat er niets meer op uw pad kwam.' Floris glundert.



donderdag 23 mei 2019

BIJDEHAND


Pappi wijst naar de veters van mijn gympies: 'Die heb je mooi gestrikt. Of heeft Wim dat gedaan?' Ik trap met open ogen in zijn opmerking: 'He, ik ben oud genoeg om mijn veters te strikken.' Pappi zijn benen op tafel leggend: 'Mooi, dan kun je die van mij ook doen!'

NAAR DE STEMBUS


We maken er een uitje van. Van 'naar de stembus' blijft alleen 'bus' hangen. Pappi ziet langs het trottoir geen vervoermiddel: 'Mooi niet: busje komt zo. Moeten we nog lopen ook!' Ik: 'Dan pauzeren we na het stemmen op het terras.' 



Na de overhandiging van het identiteitsbewijs in het stemlokaal wordt hij tijdens het aanreiken van het stembiljet aangesproken met zijn volledige naam. Hij verguld lachend: 'Gossie, ze kennen me hier ook al.' 'Een beroemdheid moet op de foto', zeggen we tegelijk. Pappie poseert alsof hij de burgemeester zelf is. Het terras blijkt dicht. Terug in het Zorghuis biedt zuster Ine hem een Hertog Jan op ons eigen terras aan. Pappi genietend van alle aandacht en het pilsje: 'Het is nergens beter dan hier.' Zo is het maar net!

zondag 19 mei 2019

BELEGGEN


Weten jullie dat onze bewoners al vanaf het prille begin aan beleggen doen? Ze verdienen er een dik belegde boterham mee. Het mooie is dat het vermogen er niet voor hoeft worden aangesproken en dat de investeringen minimaal zijn. Het enige dat we van iedereen verwachten zijn goede tafelmanieren. Het aanbod in PLUSproducten is enorm: kaas, vleeswaren, zoetigheden zoals honing, hagelslag, stroop en uiteraard jam − iedereen herinnert zich vast nog de reclame van Betuwe Jam: ‘Sjem!’ Aardbeien zul je bedoelen! Actuele koersen en AEX indexen hoeven niet gevolgd te worden. Het devies voor beleggers luidt: risico spreiden. Door meerdere potjes aan te spreken, bouw je geen tekorten op. Aan delen doet een zeker iemand niet; we noemen geen namen. Hij metselt de chocopasta zo dubbeldik op een bruin bammetje, dat zijn beleggingsportefeuille daarmee volledig gevuld is én de pot na elk ontbijt leeg. Een matige eetster die anoniem wil blijven is juist allesbehalve kwistig. Zij beplakt één Casinosneetje (nooit meer!) met jongbelegen. Rijkelijk beleggen of sparen? De knip kan sowieso op de beurs blijven, want bij ons genieten de bewoners volpension. Bovendien hebben we altijd voldoende appeltjes voor de dorst.

Meer over pappi en zijn huisgenoten op Facebook: Zorghuis Tegelen

donderdag 16 mei 2019

MANCAVE



Luistervinken bij praatjesmakers. Sjimmie: ‘Heren converseren. Dames conserveren. Ze wauwelen maar wat.’ Sjors bekijkt de mokken op tafel: ‘Zijn we nu koffie- of theeleuten? Effe serieus. Mijnheer Demijne is met pensioen, maar wil er toch toe doen. ‘Wat was je vroegere beroep?’ Hij: Operator. ‘Mooi, dan ben je vanaf nu in dienst als chirurg. Hij: Ik weet niet of ik dat kan. ‘Je begint met een pleister op de wonde en pas dan ga je voor het echie.’ Hij: En wat als de patiënt het niet overleefd? ‘Geen nood, die kan het niet meer navertellen.’ Goedemorgen! Deze CONVERSATIE vraagt, nee schreeuwt om een mancave, vinden jullie ook niet?

Pappi en zijn huisgenoten zijn ook present op Facebook: Zorghuis Tegelen

dinsdag 14 mei 2019

ZO WORD JE OUD(ER)


De zon kiert gewekt tussen de gordijnen. De tuinman (91) staat fluitend op. De klompen en de werkjas gaan aan. Buiten (bezig) zijn − met name tuinieren − houdt je mentaal en fysiek gezonder. Schoffelen en harken maken zijn hoofd heerlijk leeg. Alles en iedereen wordt door de tuinman vergeten. Visite kan rechtsomkeert maken: geen tijd. Op naar de 92!





KERMIS



Negen blikken en drie ballen staan opgesteld op de mobiele tafel. De Witte Dame, Vrolijke Frans, Tante Leen, Mijnheer Demijne, de tuinman, Buuf en TT zitten als zoutzakken op een rij. We maken er een kermis van: ‘Wie hebben er ballen?’ Tante Leen gooit onderhands en bovenhands en mist nog: ‘Ik kan er niks van, dat zei ik al.’ Wij: ‘Zie de blikken toren maar als iemand die u niet mag.’ Lieve-Floor-hoe-staan-we-ervoor legt haar rekenmachientje aan de kant en beschermt zich met een kussen wanneer Tante Leen ‘m van Jetje geeft. Al dan niet gegronde smoesjes zijn er ook: ik heb op mijn zevende mijn sleutelbeen gebroken, mijn schouder speelt vandaag op, ik heb niet in kunnen gooien en … ik zie slecht, ben bijna doof en ik heb twee stalen platen in mijn arm. Voordat we kunnen vragen naar haar andere arm: ‘Daar heb ik een zwakke pols.’ We schuiven de tafel dichterbij en verder weg, naar links en rechts, en zetten ‘m diagonaal. Vrolijke Frans maakt bij elke beurt jongensachtige schijnbewegingen met de bal. Hij schatert van pret, maar punten behaalt hij er niet mee. Een van de opgegooide balletjes komt bij de tuinman terecht die ‘m met zijn stok de gang in golft. Goed voorbeeld doet volgen: alle balletjes verzamelen geschiedt met de wandelstokken. De tuinman gooit constant goed, maar scoort lage-nummer-blikken. Het is kassa als de Witte Dame de bal tegen achterhoofd van Vrolijke Frans plopt. Hij mag fluitend door naar de kwartfinales. Buuf, die standaard bescheidenheid aan de dag legt, wordt onder aanmoediging een boefje en bloedfanatiek. Ze draait haar schouders als een prof warm, masseert de ballen, spuugt erop voor geluk en vraagt haar buurvrouw TT om voor haar te bidden. ‘Maar ik weet niet eens hoe u heet?’ zegt deze. ‘Baltussen’, zegt Buuf. Mijnheer Demijne grinnikend: ‘De bal moet er helemaal niet tussen. Buuf slaat met haar handen op de knieën van plezier. TT krijgt een giechelbui die zo aanstekelijk werkt, dat we er allemaal in blijven. Om een lang verhaal kort te maken: er volgen kwartfinales (bye bye Vrolijke Frans. Nee, Tante Leen, u zit nog in de race), halve finales (zwaai maar dag met het handje) en de finale tussen Buuf en Mijnheer Demijne. Een stralende Buuf wint en gooit haar armen uitbundig in de lucht. TT neemt de speldoos op schoot alsof zij de eerste prijs heeft gewonnen, en laat zich naar de huiskamer rijden: ‘Hier is het altijd bal. Ik heb weer zo genoten.’



Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen op Facebook: Zorghuis Tegelen

zaterdag 11 mei 2019

MUZIEK UIT DUIZENDEN



Cor met Toon Hermans kapsel

Een stuk of twaalf bewoners plus enkele achtergrondzangeressen doen mee met Michelle’s swingende muziekquiz. Bij het geopperde discodansen of zumba krijgt Tante Leen het te kwaad. De cd-speler draait liedjes uit de oude doos. ‘Maar deze nummers zijn van voor de oorlog, toen waren we nog geeneens geboren. Hoe moeten we die nou raden?’, constateert Cornelia Hopsasa met grootste gebaren. Wij lachen, zij schatert. 'Veel te hard', roept Tante Leen opstandig. We worden er een beetje rebels van. Het draait erop uit dat we met zijn allen moeten verkassen. 'Eer we in de kapel zijn met de hele bubs is de middag om', vinden we eensgezind, dus krijgt Tante Leen een gezelschapszuster. We hebben meteen drie koplopers. Mijnheer Demijne, Roosje en de Witte Dame dreunen de vertolkers en titelliedjes bij de intro’s zo op. We gaan extra punten geven voor beweging en achtergrondinformatie zoals: van wie is de originele opname? Floris en Pappi vingertrommelen op tafel, zingen zacht mee en vergeten daardoor te antwoorden. Jan bungelt onderaan, maar revancheert zich door te playbacken en in te haken. Cornelia verovert de laatste plaats met, vooruit, een half puntje voor gedwongen mee zwaaien op Marina. Ze vindt het toch wel grappig. Accordeonmuziekliefhebster Merie sambaat met de schouders: een punt extra.Tot verbazing wint Roosje met een nipte voorsprong van Mijnheer Demijne die zich al winnaar waande. Roosje noteert het exacte aantal punten. Ze mag glunderen op de foto met de eerlijk gewonnen rumboon plus insigne. Marie wil ook op de foto. Ze wil altijd op de foto, maar de jury is streng: verschil moet er zijn. Voor de winnares draaien we haar lievelingslied: Rot, Rot, Rot sind die Rosen. 'Semino Rossi', schatert Roosje voor de bonuspunten. Als Floris’ luiken dicht dreigen te vallen, tik ik gauw een Venloos vastelaovendliedje in op Spotify gevolgd door de Vrijbuiters. Iedereen zingt mee, ook met afsluiter: Geneet van ut laeve. Cornelia Hopsasa staat op. Met gekruiste benen om de plas op te houden, spoedt ze de gang in. Voordat ze moet vragen waar de wc is, haak ik vertrouwelijk in: ‘Meisjes gaan altijd met z’n tweeën!’ Ze lacht: ‘Gekkie. Het was gezellig hè.’ Bij de wc geeft Cornelia Hopsasa me in plaats van een hippe high five, een vriendschappelijke klets op mijn bips en ze doopt me spontaan om tot 'Tante Lotje'. We hebben zo'n vermoeden dat er meer Tante Lotjes rondlopen.

Meer pappi en zijn huisgenoten op Facebook: Zorghuis Tegelen

NAAR BED?




De revaliderende echtgenote van W. doet een middagdutje op de eigen kamer. W. wil ernaartoe. ‘Ze slaapt. Het is beter haar te laten rusten, vindt u ook niet? Kom maar met mij mee voor wat verstrooiing’, zeg ik. Hij aarzelt. ‘Afleiding doet u goed. Over een uurtje breng ik u, als het moet, persoonlijk naar uw vrouw toe.’ Hij is gerustgesteld. W. komt erbij en doet aardig zijn best om gezellig te wezen, onderwijl heimelijk op zijn horloge blikkend. Exact een uur later wil hij naar boven. De nieuwe zuster komt er net aan. ‘Meneer wil naar Bets.’ ‘De zuster uiterst vriendelijk doch kloek: ‘Da’s nog veel te vroeg. Ik breng u naar uw luie stoel, daar kunt u ook een tukje doen.’ W. steigert lichtelijk paniekerig. De zuster draait zijn rollator om. W. tegen haar neuzelend en naar mij kijkend: ‘Het is me beloofd!’ ‘U gaat de verkeerde kant op’, wijs ik. ‘Het is nog veel te vroeg om naar bed te gaan’, verklaart ze tegenover mij. Ik grinnikend: ‘Meneer wil niet naar bed, hij wil naar Bets. Dat is zijn vrouw.’ De zuster die vanzelfsprekend nog niet alle voornamen kent, giechelend: ‘Ach, ik verstond: bed. Allicht gaan we samen naar haar toe.’

dinsdag 7 mei 2019

EEKHOORN



 Eindelijk op camera: het Zorghuis eekhoorntje dat de harkende tuinman gadeslaat.

Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen