MUURBLOEMPJE

Rust zacht

Vreugde en verdriet schuren tegen elkaar. In de kapel treuren de achterblijvers om het heengaan van hun overleden (schoon)moeder, beroemd en berucht als Muurbloempje en Kruidje-roer-mij-niet. In de recreatiezaal vormen samengedromde 'overlevers' en zusters een hechte familie. Emoties versterken de onderlinge band. Gemengde gevoelens overheersen. Ontsteltenis en opluchting: er is wéér een markante medebewoner ontvallen, daarentegen is men zelf aan de Verlosser ontsnapt.

Na het overlijden van Charlie Alpha Bravo zit de loop er voor zijn enige zoon en schoondochter nog steeds in. Het Zorghuis biedt met liefde nazorg voor wie dat wil. De zoon beschrijft de plechtigheid en hoe hij, hun kinderen en de kleinkinderen het hebben ervaren met een lach en een traan. Van een indrukwekkend ceremonieel met de last post, opa die via de 'pizzaoven' de laatste trein pakt, tot de administratieve nasleep. Ook de toegewijde zoon van Muurbloempje blijft in contact. Loslaten hoeft niet, hij blijft een graag geziene gast bij buitengewone evenementen.

Daarbovenop heerst opwinding omdat Seniorita Sigaretje weer in da house is na een ziekenhuisopname van een week en omdat er een nieuwkomer is binnengebracht. De zus van Seniorita Sigaretje ziet haar bij het binnenkomen over het hoofd. 'Aha, mevrouw is helemaal niet naar het ziekenhuis geweest, ze heeft zich stiekem laten verjongen in een kliniek voor plastische chirurgie. Daarom herkent haar zus haar niet!' Seniorita Sigaretje ziet er zowaar een stuk opgewekter uit.