niemand was er blijer met blonnen
Haar dagen zijn geteld. In volledige overtuiging heeft ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld.
Tijdens mijn ballonvolleybalactiviteit kraait de slechtziende TT van plezier. Tussen de middag help ik haar bij de maaltijd, want zij prikt op goed geluk vogelhapjes aan haar vork waar een mus voor zou bedanken. Ik voer haar een assorti van appelmoes, vlees en groente met een lepel. Ze is er maar wat blij mee, want wat er op haar bord ligt ziet ze niet en bovendien kost het haar allemaal te veel inspanning. Na het middagdutje doen we een tour de jour en zet ik haar voor het raam om naar de eekhoorntjes te kijken. Kijken is vooral vertellen, want ze neemt slechts lichte vlekken in het donker waar. De wandschemerlampjes met flakkerende kaarsen die in het vroege duister de woonkamer oplichten, ziet ze aan voor van tak naar tak klimmende kastanjebruine pluimstaarten. Het schouwspel maakt haar avond.
Nu heeft de lieverd, rustend onder een eeuwenoude eik, een tuintje op haar buik. De eekhoorntjes zullen haar vast geregeld bezoeken.