Kookboek 1956 Ik kan koken
Om hem zolang mogelijk zelfstandig te laten functioneren,
doet Q. zelf de kleine dagelijkse boodschappen. Zo wordt hij meteen even
gelucht. Q. neemt al zijn hele leven van elke aankoop twee stuks. Die dubbele
dosis zal ongetwijfeld met de magere oorlogstijden van doen hebben. Sinds hij
dementerend is, is dat vaak een veelvoud ervan. Om geen hamstervoorraad te
krijgen, vraag ik langs de neus weg of ík boodschappen zal doen. Deze keer onder het
mom van ‘het regent buiten’. ‘Oh fijn, ik heb er een vreselijke hekel aan’, luidt
zijn opgeluchte respons.
Bij de Jumbo neem ik voor hem bekende A-merken mee die
vroeger al bestonden plus een courgette voor bij de gebakken piepers en de
slavink die geregeld op het menu staan. De volgende dag ligt de courgette er
nog, maar is er wel een potje Hak appelmoes leeg. Q. die voorheen op culinair
niveau kokkerelde wist niet wat hij aan moest met die rare komkommer. Hij kon
enkel het gedateerde kookboek in zijn haperend geheugen raadplegen en in zijn
jeugd lag de courgette nog niet in de kar bij Josef de groenteboer.