zondag 29 oktober 2017

WINTERBLUES


Krap twee maanden na de laatste week in niemandsland is pappi daar weer op 'vakantie'. Dat klinkt mooier dan het is. Hij verblijft in een luxe onderkomen - dat dan weer wel - voor het jaarlijks terugkerend evenement: de winterblues. In de maanden oktober/november luidt de programmering als volgt: van slag, down, en vooralsnog het onvermogen om terug in de realiteit te stappen. Ondanks tegenspreken bestempelt pappi zichzelf als een nul en een sul; hij had zijn hele leven een gruwelijke hekel aan deuners (synoniem voor zeurders) en nou is hij er zelf een. 'Hoe kan dat toch?' vraagt pappi zich moedeloos af. 

Wat de trigger (een invitatie voor een familiefeestje die onrust met zich meebrengt omdat hij beseft dat zich buiten zijn vertrouwde omgeving niet meer kan redden of zijn zienderogen achteruithollende disgenoot die in al zijn onmacht opstandig wordt?) was, is moeilijk te achterhalen, maar dat Q. uit balans is, is een ding dat zeker is. Gelukkig accepteert hij het gegeven dat hij, net als meer mensen, lijdt aan de winterblues. Een slimme vondst van verpleegkundige G. - geef het beestje een naam en er is een remedie voor. 'En de winterblues gaat weer over? vraagt hij gretig. 'Gegarandeerd', zeg ik, 'daarna voel je je weer een jong lentebokje.' 'Maak er maar een gei(n)tje van', lacht pappi zoetzuur.