Zondagavond laat belt pappi via de zusterpost - zijn telefoon hield er zomaar mee op. 'Hoe laat kom
je me morgenvroeg halen', vraagt pappi. Ik weet nergens van. 'Ik word om 10 uur
bij de cardioloog verwacht', leest pappi de achterovergedrukte brief voor. Ik
begreep ineens waarom hij de hele week al ongedurig was: 'naar het ziekenhuis' brengt grote onrust met zich mee.
Er zit niets anders op
dan mijn schema om te gooien. Om half tien pik ik pappi op die eer we het Zorghuis
verlaten hebben, al drie keer zijn sleutels, zijn ziekenhuispasje en de
oproepbrief 'kwijt' is*. Op de parking maken we gebruik van het gratis
golfkarretje met chauffeur; omdat het giet. Het is lastig aanpassen aan het
trage tempo richting afdeling cardiologie. Er is één voordeel: we arriveren op
het moment dat we mogen doorstromen. Na het uitkleden, hartfilmpje, aankleden,
wacht de medisch specialist al op ons. Pappi begint met zijn lineaire
levensloop. Ik interrumpeer, zodat de cardioloog de gegevens kan verwerken en
zijn verhaal kan doen. Hij voert niets in, maar delete pappi's complete dossier. Huh?
Ik had de
driemaandelijkse controles al jaren geleden omgezet naar een jaarlijkse. Mocht
pappi hartklachten krijgen, trek ik gelijk aan de bel. Nu hoeft pappi helemaal
niet meer terug te komen. 'Uw hart is qua ouderdom (89) in puike conditie. De
medicatie sorteert effect. Ik kan verder niets meer voor u doen. Wat mij
betreft mag u uw 90ste verjaardag plannen. Is er in de tussentijd sprake van
hartfalen, dan kan het boeket bloemen voor een graftak worden ingewisseld. Dat
laatste sprak hij niet uit, maar ik begreep de strekking: eens houdt het
(hart) op. De cardioloog neemt hartelijk afscheid met: 'Het gaat u goed!' Drinken we automatenkoffie zonder cake in het ziekenhuis, of heffen we op zijn gezondheid thee in een cognacglas op zijn kamer? Het wordt het laatste.
*De lezer zal zich afvragen waarom ik dat niet voor hem op zak houd. Maar je zelfredzaamheid zolang mogelijk behouden, is een groot goed. Daarom mag pappi ook zelf zijn presentie aan de balie melden. In vakjargon heet dat OMA: niet Oordelen, en Meningen en Adviezen voor je houden. Wel: vragen stellen en luisteren. Ga op je handen zitten als je wilt 'helpen' wanneer de oudere niet snel genoeg is naar jouw zin. Laat iemand in zijn waarde en vind een weg om de kwaliteit van leven te verbeteren voor die persoon.
*De lezer zal zich afvragen waarom ik dat niet voor hem op zak houd. Maar je zelfredzaamheid zolang mogelijk behouden, is een groot goed. Daarom mag pappi ook zelf zijn presentie aan de balie melden. In vakjargon heet dat OMA: niet Oordelen, en Meningen en Adviezen voor je houden. Wel: vragen stellen en luisteren. Ga op je handen zitten als je wilt 'helpen' wanneer de oudere niet snel genoeg is naar jouw zin. Laat iemand in zijn waarde en vind een weg om de kwaliteit van leven te verbeteren voor die persoon.