vrijdag 28 december 2018

KOFFIEAUTOMAAT


Chocomel, heet water, latte macchiato, espresso, cappuccino, café au lait, een mok koffie en café latte. De vorige koffieautomaat gaf zoveel opties dat bewoners geen keuze konden maken. Mini-me staat voor zijn blinkend zwarte opvolger. Een gebruiksvriendelijker apparaat met een display met 'slechts' vier keuzes: warm water voor thee, koffie, twee koffies, cappuccino. 

Mini-me is de enige die nachtmode overdag dragen mag. Ze is gehuld in een loshangende donkerblauwe peignoir waarvan het koord over de grond sleept. Eronder draagt ze een lichtblauwe nachtjapon tot op de kuiten en witte sokjes aan haar voeten. Haar hand reikt over haar rollator. De korte arm kan net bij het touchscreen. Vanzelfsprekend kraakt ze de koffiemachine, meer sceptisch dan wrevelig, af. 'Dat ding doet het niet. Moet je mijn vinger zien.' Ze toont me een gedeukte wijsvinger waar ze vaak en hard mee heeft gedrukt: 'Ik wil graag gewone koffie, kunt u eens proberen?' Ik tip op het scherm en de koffie pruttelt. Zij: 'Verdorie, waarom lukt mij dat niet?' Ik: 'Dat lukt u ook. Het is een touchscreen, probeer eens lichtjes over het icoontje te wrijven in plaats van te duwen.' 

Mini-me rebels: 'Ik kan het niet uitstaan als ik iets niet kan. Ik blijf het proberen.'  Ik reset het scherm, moedig haar aan. Mini-me's vingertop beroert zachtjes het scherm. 'Wilt u ook koffie?' vraagt ze vriendelijk als de tweede kop volloopt. Ik: 'Lief van u, maar ik neem meestal kraanwater.'  Voor de zekerheid dat het geen toevalstreffer is, drukt ze nogmaals. 'He he, nou heb ik het te pakken', verzucht ze. Ook de derde dampende mok plaatst ze op het plankje van haar rollator. Ze ziet mijn neerwaarts afdwalende blik. Opgetogen en zonder verontschuldiging zegt ze: 'Er wordt niets verspild, hoor, als u dat soms denkt. Ik pak er onderweg eentje bij de lift, want daar moet je altijd zo tergend lang op wachten!' Ik glimlach instemmend EN omdat ze haar ergernisjes zo graag ventileert. Heerlijk die verstokte eigenzinnigheid.

vrijdag 21 december 2018

ZO TROTS ALS EEN PAUW



Tijdens een keigezellige kerstborrel in de Keverberg te Kessel
werd tevens het vijfjarig jubileum gevierd en als klap op de vuurpijl het jubileumboek 
Zo trots als een pauw gepresenteerd.

Zo trots als een pauw staat tjokvol beeldige foto’s van Petra Lenssen
en 85 door Cela den Biesen geschreven columns over het hartverwarmende Zorghuis waar Pappi en zijn huisgenoten het leven vieren. 

A4 formaat - Full Colour - 181 pagina's
Met dank aan Wiebe Dooper voor het redigeren!
uitgave: Zorghuis Nederland

zaterdag 15 december 2018

KERSTCONCERT




Maar liefst twee joeksige kepellen stellen zich op: Waers en Me Dunk. Iedereen zit er klaar voor, behalve mevrouw D. die al vier keer van zitplaats is veranderd. Kerstmutsen worden met schuifspeldjes op hoofden vastgepind. Tante Leen tegen mij: 'We gaan wel dansen he!'  Tuurlijk! Pappi vraagt of hij de muts met bontrandje mag houden: 'Zo'n volle haardos heb ik nooit gehad!' Last Christmas van WHAM is het openingsnummer. Bewoners en familie zingen mee. Margrietje houdt pappi's hand vast. Hij laat niet los. Silent night, holy night. Nibbits, stengeltjes en borrelnootjes verdwijnen in monden. Er zal niks nada overschieten. De eiervrouw krijgt als laatste alle bakjes voor haar neus die, als ze leeg zijn, worden geconfisqueerd door de Witte Dame die dol is op goud. Pappi belegt sneetjes kerststol met chocolade kerstmannetjes; weer eens wat anders dan een witte boterham met duo penotti.


Een roffel en een Alaaf. Alaaf? Ja, de huisband weet dat onze bewoners dol zijn op vastelaovendIt's beginning to look a lot like Christmas wordt voor de pauze ingezet. 123456789Tieneke gaat de keel smeren en plukt Francois bij de voordeur vandaan: 'Het is nog niet afgelopen. Er komt nog meer muziek.' Hij klapt goedgemutst: 'Oh, ho ho.' Winterwonderland is net zo'n vrolijk liedje als Feliz navidad. Het Caribisch bloed van Toet begint langzaam te borrelen. Wat zegt de fysio ook alweer? 'Muziek maakt meer los, dan ik kan kneden.' Een bekende melodie met onbekende titel en tekst. Een opgewekte Tante Leen, die alles meezingt, weet het ook niet, maar Jingle Bells kent ze zelfs achterstevoren. Seniorita Sigaretje wordt naar voren geschoven. Voor de kersverse 84-jarige speelt de band Lang zal ze leven en Zij leve hoog. Volop in de belangstelling en verrast door een dubbele verjaardag gooit ze de armen in de lucht. Er is een kindeke geboren op aard. Boney M. leeft voort in Mary's boy child Jesus Christ. Drankjes worden rondgebracht. Hallelujah.


We gaan vrolijk verder met Santa Claus is coming to town en Let it snow. De sfeer zit er zo goed in, dat we gewoon sneeuw naar beneden zien dwarrelen. Pappi heeft het dankzij een happypil en zijn tafeldame Margrietje bijzonder goed naar zijn zijn. Rudolph the rednosed reindeer. De komische frontman stelt een verbroederingslied voor omdat kerstmis 'vrede op aarde' betekent. De kapel speelt Nederland oh Nederland. Hilarisch, en iedereen zingt uit volle borst mee. Bitterballen, vlammetjes, en frikandellen. Pappi blijft ook inladen. White Christmas. Vreten op aarde. Een bewoner merkt op: 'Kerstmis moet nog komen, maar het kan bijna niet gezelliger worden dan dit.' Little drummer boy wordt getrommeld door een vrouwelijk bandlid die bij Rieu heeft gedrumd. Parapapampam, we zijn echt niet goedgelovig. Brasil klanken en Toet geeft voor iedereen een showtje weg. Het licht gaat uit en we krijgen flikkersterren in de handen gedrukt. Baer haakt in mijn arm bij het afscheidsnummer Geneet van ut laeve. Hij beschikt over een melodieuze tenorstem. 'Zo!' zeg ik. Hij: 'Ja, en ik kan het ook op de gitaar!' Een gezellige nazit. Een schaal met warme worsten- en saucijzenbroodjes gaat rond. Lastige keuzes: bekijken, betasten, terugleggen en er toch een nemen zonder servetje. Oeps heet! Het is lang na bedtijd als de zusters de zaal opruimen en zelf eindelijk een borreltje kunnen nemen op weer een geslaagde muziekavond!

Bekijk alle foto's op de Facebookpagina van Zorghuis Tegelen

vrijdag 7 december 2018

PIETENKIENEN




Sinterklaasavond. Tijdens de avondmaaltijd houdt iedereen een gaatje vrij voor amandelspijs en taaitaai. De balletjesmachine draait proef. De stiften en kaarten liggen op tafel voor het traditionele PietenKienen. Vooraf wordt er gezongen en geoefend met het roepen van ‘Kien’, ‘Bingo’ en ‘Prijs’. De sfeer is uitgelaten, jongehonderig zelfs. We gaan telkens voor een rijtje, dan twee rijtjes en daarna een volle kaart. ‘Staat er al iemand op scherp?’ roept 123456789Tieneke na 7 nummers. ‘Rommel eens goed in de zak!’ klinkt het vrolijk. Cijfers worden herhaald en nagevraagd: ‘Nummer 35 staat NIET op de kaart!’ S. heeft als eerste kien, L. als tweede kien en derde. ‘Dat worden geen miljoenen op mijn bankrekeningen’, lacht B die zijn kaart op een vakje na volledig blauw heeft gekleurd. Zuster I. helpt D. die bij elke afroep een vakje aankruist. 

Geroezemoes. ‘Stiiiiilte!’ J. en L. hebben de lachstuipen, E. vindt een pietenmuts met klep uit. ‘Fijn voor als het regent en sneeuwt’, zal Zwarte Piet later zeggen. Het zweet staat in mijn handen, zucht L. die alleen nog haar geluksnummer 11 moet. ‘Nummertje 11’, leest 123456789Tieneke af van het witte balletje in haar hand. ‘Kien’, brult L. ‘Ik heb ook kien’, fluistert T. Bij dubbelkien wordt een kaart getrokken. Het is vals alarm. Mevrouw T. heeft een rijtje vol, terwijl we al voor de hele kaart gaan. B. droog: Dan heb ik nog kans op de hoofdprijs, want ik wil onderhand wel stoppen met werken.’

123456789Tieneke voorziet de aanwezigen van een pietenmuts. Ook Pappi is goedgemutst. Gebonk op de tussendeur. ‘Wie zal dat zijn?’ vraagt Lievelieke op spannende toon in het rond. Alle ogen zijn op de gang gericht. We zetten ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ in. StruikelPiet en SnoepjesPiet zijn zulke aardige Pieten, dat niemand Sinterklaas mist. De twee hebben aandacht voor iedereen, zijn lief en grappig. Het snoepgoed en de uitgedeelde presentjes worden uitgepakt: de oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. De gastvrouwen verstrekken advocaatjes, drankjes en toastjes. Tot over bedtijd heen wordt er gelachen en druk gekeuveld. Het was met recht een heerlijk avondje!



donderdag 15 november 2018

ZONNIGE DAG


Weer zo'n zeldzame zonnige en warme dag half november.
Te mooi om achter de geraniums te blijven zitten, bovendien blijven de blaadjes vallen.


Hallo!

Met dank aan Lievelieke voor de van de eerste verdieping af genomen foto's en het zwaaien

dinsdag 30 oktober 2018

MEMORIES



Na het middagmaal ontstaat er een spontaan theekransje. Aanleiding: de nieuwe! Aan aandacht ontbreekt het mevrouw D. niet: het is bekeken worden en zelf rondspieden. Haar eerste vraag: 'Zijn er hier ook mannen?' Grandioos, zo kordaat. Na 123456789Tineke’s trolleyrondje staat memory gepland. We plakken er memories aan vast. De Witte Dame, de eeuwelinge, Roosje, Pappi, Buuf, Bobo en mevrouw D. schuiven aan. Mijnheer Demijne blijft lekker in zijn luie stoel, ondanks een speciale uitnodiging. De ene groep speelt bewonersmemorie. Plagerig: 'Mijnheer Demijne, u ligt via uw foto op tafel. Doet u toch een beetje mee.' Hij komt op de lachsalvo’s af en trekt nonchalant een vrijgekomen stoel naar zich toe: 'Zit hier iemand?' 'We hebben een uitvaller. Ga maar mooi zitten', klopt de Witte Dame met een hand op de zitting. Mijnheer Demijne zit op als een braaf hondje en zegt: 'Woef, woef.' 'U heeft een koekje verdiend!' lach ik. Hij neemt een Brusselse Kermis uit de trommel. De Witte Dame lust het laatste smartieskoekje. 'Zijn er nog meer mensen die een kunstje kunnen en een koekje willen verdienen?' vraag ik. Gegrinnik. Tante Leen die door het theekransje buitenspel is gezet, neemt er twee. Bobo grist het laatste kaakje. 'Alles op!' zegt ze tevreden.

De andere groep pakt uit met het koningshuis. We hebben twee beginners die aarzelen of de moeilijkheidsgraad niet te hoog is. Ik quote Pippi Langkous: 'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.' Om de foto’s makkelijker te kunnen onthouden, starten we met drie dubbele en worden er wetenswaardigheden bij verteld. In kleur: de troonrede, Lex en Max, Slingers met de jarige koning, Willem met een opgestoken duim bij een sportwedstrijd, een foto van het Oranje gezin met Labrador, Beatrix met een ronde doos op haar hoofd. In zwart-wit: troonrede met Juliana en Bernhard, Juul die spruitjes schoonmaakt tijdens een interview, de pronte Wilhelmien(tje) van het dubbeltje, de gouden koets, een familiekiekje met de prinsesjes; wie kent Marijke/Christina niet? Er is nog een prinses die haar naam veranderd heeft, omdat die te gewoontjes is: 'Laaggeletterde' Laurentien die voor de burgerlijke stand Petra heet. Pappi mag beginnen, omdat-ie weg van tafel wil. Hij draait gelijk twee dezelfde om. 'Kat in het bakkie' en hij besluit te blijven. Tussendoor worden de deelnemers a la Willem Ruis van de wijs gebracht: 'Lauw, warm, heet, heter, nee koudkoud! Zou u die kaart wel nemen, een uitgestoken hand krijgt stiekem een duwtje richting de bijpassende foto. Niet geheel toevallig is de eindstand voor iedereen gelijk. Het was weer gezellig. 'Een beetje druk', vindt de Witte Dame. Wij noemen dat enthousiast. Bobo pak de bijeengeraapte kaartenstapel om nooit meer los te laten, ondanks dat ze beleefd vraagt of ze de foto’s mag houden. 'U mag erop passen. Goed vasthouden!' beklemtoont 123456789Tineke. Bobo knijpt haar handen stevig om de foto’s. 'Als ze later een dutje doet, ontfutselen we de stapel', knipogen we.

dinsdag 23 oktober 2018

DUO PENOTTI

Vroeger at hij roggebrood en dubbele boterhammen met komijnekaas - wat mijn broer en ik vertaalden naar: Khomeinikaas. De laatste jaren is pappi een zoetekauw en nu kan hij geen maat meer houden. Zo'n basaal iets, gewoon uit zijn geheugen gewist. Hoeveelheden zeggen hem niets meer. Een voorraad koekjes en snoepjes gaat er in een dag doorheen. Als hij te corpulent wordt, liggen er meerdere gezondheidsklachten op de loer. De weegschaal gaat toch al richting de honderd door oedeem en het goede leven in het Zorghuis. Bij elk bezoekje krijg hij daarom een (dag)rantsoen. 

Van Maggy en LieveLieke hoor ik dat hij de pastachoca driedubbel dik op de boterham smeert. Herkenbaar. Toen hij alleen woonde, kocht hij de duo penotti potten al in jumboformaat. Voor de grap zetten de zusters bij het ontbijt een bijna lege pot pastachoca beregoed neer. Pappi doopt het mes erin, waarvan slechts het puntje bruin kleurt. De verzorgsters stikken van het lachen. Zijn beteuterde gezicht is goud waard. De zuster die al een volle pot achter haar rug houdt: 'We plagen u maar een beetje. Kijk eens wat ik voor u heb!' Pappi smeert expres een keer extra. De weegschaal slaat inmiddels door naar 99.4 kilo. Straks moeten we er met de kaasschaaf langs!

donderdag 18 oktober 2018

TUINONDERHOUD


Als je weet dat het volgende week kil en nat wordt, kun je helemaal niet binnen in je stoel blijven hangen. Heerlijk met pappi gesnoeid, blad geharkt en geveegd. Superfijn dat het Zorghuis die gelegenheid biedt. Tuinieren is zo helend. Als pappi zijn stofjas aantrekt en buiten bezig is, voelt hij zich nuttig en heeft hij geen tijd voor pijntjes. 




Met dank aan Lievelieke voor de heimelijke herfstfoto's

woensdag 17 oktober 2018

DOBBELEN


De vijf stapels uit het vragenkoffertje worden gerangschikt. De dobbelsteen met gekleurde stippen rolt. Hij kon een magneet bevatten. Telkens valt-ie óf op oranje óf op blauw. Tot grote hilariteit van de tafelgasten, want dat betekent: het antwoord zingen of een spreekwoord beantwoorden. Bij (moeilijke) vragen heeft de dobbelaar(ster) het alleenrecht. Hier geen hints van de deelnemers. Bij de spreekwoorden tettert iedereen gewoon door elkaar. Ook de her en der verspreide mannen in de zaal die niet aan tafel wilden, maar nu het leuk is (hoezo nu?!) toch meespelen. Zo leren we dat de voornaam van de kerstman Franciscus luidt en dat de Zeven Dwergen een wolf in bed aantroffen. De dobbelsteen stuitert en slingert over het gladde tafelblad. De eeuwelinge verdiept zich in de vragen. Ze legt steeds goede links, maar zit er met de antwoorden net naast: sinaasappels veranderen in aardappels en wolkenkrabbers zijn voor je rug. 123456789Tineke vraagt oerendhard: ‘Wat is ijzel?’Mevrouw verstaat ezel en antwoordt: ‘Os!’Helemaal goed! Ze straalt.


Pappi murmelt de antwoorden, nadat ik de vraag in zijn rechteroor herhaald heb. Liedjes zoals ‘Mijn opa, mijn opa, mijn opa’ en ‘Pappi loop toch niet zo snel’ en ‘Het hondje van de bakker’ zingt hij luid en duidelijk mee. Tussendoor wiegen we op ‘Rot, rot, rot sind die Rosen’. Een clevere Tante Leen doet monter mee en de zingende Frêle Freule brengt geregeld Sinterklaas kapoentje ten gehore. ‘Het maakt me niets uit dat het geen 5 december is.’ Uiteraard vallen we allemaal in. Seniorita Sigaretje kent, tot vreugde van Roosje, alle songteksten in het dialect. We kanoën tweetalig. 123456789Tineke krijgt er een hese onverstaanbare stem en toeterende oren van. Ik mag de slotronde overnemen. De jaloerse pappi heeft er moeite mee. Hij ‘schopt’ me tegen de schenen en trekt me dwingend aan de blouse. Ik reageer niet op kleutergedrag en hij loopt weg. De Frêle Freule: ‘We gaan door? Hiep hiep hoera! Want lekker flauwekul maken daar geniet ik het meest van. En van praten. En dat het zo gezellig is. En dat jullie mij leuk vinden. Toch? Anders ga ik.’ We bevestigen uitbundig dat het zonder haar niet hetzelfde is. Tante Leen aarzelt, maar besluit te zwijgen. We ruimen de boel op. Pappi keert terug en doet of zijn neus bloedt: ‘Ik ben wezen plassen.’

zondag 14 oktober 2018

PLAATJES RADEN


'Kom je meteen na het middageten?' lijmt pappi me via de telefoon. Ik ben er tegen half twee. 'Ik wilde net de luiken dicht laten vallen, kan je later terugkomen?' 'Oke?!' Met een liedjes-uit-de-bandrecordertijd-lijst en de iPad installeer ik me op het zonneterras. Het is half oktober en 25 graden!! We doen plaatjes raden. Mijnheer Demijne heeft gelijk verzoekjes: liedjes uit zijn diensttijd. De aangeschoven Seniorita Sigaretje en Margrietje horen graag Limburgstalig. E. krijgt bezoek en moet weg. Rijk plus bezoek genieten in het hoekje  van de plaatjes: 'Mooie muziek.' Wij gooien de schouders los op E.'s plaatje 'Papa loves mambo' gezongen door Perry Como. Soepterrine vindt alles hollekidee. Voor Francois draai ik Schneewalzer. Hij luistert met gesloten ogen. Bij Rote Lippen soll mann kussen tapt en zingt hij mee. 'Rot Pruuse!' zegt hij. Ik: 'Da's niet aardig, bovendien is dit Sir Cliff Richard, een Brit.' De zuster haalt pappi naar buiten. Hij verschijnt in zijn tuinmanstenue. 'Je bent te laat, de containers heeft de zuster al op het trottoir gezet', zeg ik. 'Kom maar gezellig bij me zitten, en meezingen met je favorieten. Hij ziet geen grammofoon, radio of bandrecorder, maar hoort de muziek uit het kleine platte doosje komen. Keer op keer verwondert hij zich dat alle liedjes van vroeger en nu hierin zitten. 'Fats Domino geeft een Jambalaya weg. Muziek is goed voor het brein, maar deze keer blijft pappi hangen in de niet bestaande op handen zijnde verhuizing. Dan maar een wijntje. We heffen het glas en zingen mee met Doris Day.



vrijdag 12 oktober 2018

SJANS

Foto: Theo Janssen KBO

KBO Oktoberfest in 't Zaelke. Pappi en ik zijn aan de late kant. De Holtmuehler Blaoskapel had schon angefangenDrie weduwen wenken: vooraan zijn nog stoelen vrij. De ondernemende dames zijn dik in de negentig, maar ogen als pracht-tachtigers. Op tafel veldboeketjes, pretzels en geblokte placemats. De placemats worden door de dames gebruikt om de consumptiemuntjes onder te verstoppen. 'Zoiets als een ouwe sok met geld onder het matras', lach ik tegen dames. Het is meteen dikke mik. Ze stellen zich voor en vragen honderduit over pappi die ze wel zien zitten. Ik tolk, want door de live muziek verstaat hij de dames aan de overkant van de tafel niet. 'Wat is je vader een statige, mooi verzorgde man', zegt een van de dames, waarop de andere instemmend knikken. Later zal ze, als hij wegloopt om te pinkeln, hardop vaststellen: 'Als hij staat, valt hij wel kleiner uit.'


Tijdens de pauzes kwebbelen we, op de Egelander klanken wordt er meegedeind en genoten. Pappi gaat geheel op in de muziek. De innemende dames - die dementie van dichtbij hebben meegemaakt - raken ontroerd: 'Kijk toch eens hoe hij geniet.' De ober vraagt wat we willen drinken. De dames bestellen een rood, wit wijntje. Hij weet precies wat ze bedoelen. Bij elke geserveerde bestelling heffen we het glas en tikken ze tegen elkaar. Na drie wijntjes komt pappi los. Zijn spraak blijft wat achter, maar charme en zingen gaan goed.

Foto: Theo Janssen KBO

Het is ouderwets gezellig. De beloofde bockworst wordt uitgeserveerd. De meest rechtse mevrouw vraagt mes en vork om de worst in schijfjes te snijden. Ik knipoog: 'Wel deftig met de pink omhoog dan, hè.' Haar buurvrouw leent het mes om de worst te ontvellen, iets wat mijn moesje vroeger ook pleegde te doen, herinner ik me plots. Naast me moffelt de buurvrouw die net haar middageten achter de kiezen heeft, haar worst in een servet. Ze fluistert: 'Lekker voor vanavond op brood.' Ik: 'We hebben allemaal de hongerwinter meegemaakt. Voedsel verspillen doen we niet.' Als vegetariër ben ik voorbereid: ik haal de doggybag uit mijn handtas. Het grapje dat ik de worst aan mijn hond beloofd heb en anders de deur niet inkom, werkt al jaren; g
een gênant gedoe over ingepakte worsten. 

Tijdens de Zugabe rijdt onze taxi voor. We maken de afspraak dat we er in december (bij leven en welzijn) weer bij zijn. Pappi, euforisch door alle aandacht, neemt eerst van zijn tafeldames en daarna van ie-de-reen aan de lange tafel naar de uitgang met een persoonlijke handdruk afscheid. 'Geweldig, geweldig was het!', juicht hij, alsof HIJ de gevierde artiest op het podium was.

Vijf minuten na aanvang van de broodmaaltijd zijn we in het Zorghuis. Zijn tafelgenoot roept bij zijn binnenkomst: 'Hé jong, wao bleef ze nao?' Het is heerlijk thuiskomen als je gemist wordt.

Foto: Theo Janssen KBO

Een pluim voor de KBO organisatie/vrijwilligers die weer een gezellige en perfect verzorgde muziekmiddag hebben georganiseerd. De Holtmuehler Blaoskapel speelde de sterren van de hemel en de zangeres liet voor iedereen de zon schijnen.

donderdag 11 oktober 2018

DAG VAN HET ZICHT


Vandaag is het Dag van het Zicht, lees ik de kalender voor aan pappi. Hij, ietwat hardhorend: 'Dag van het Gezicht?' Hoopvol: 'Oh, krijg ik dan zo'n masker?' Ik lachend: 'Da's goed, maar ik zei: Dag van het Zicht!' Pappi reikt mij zijn fok aan. Vlemend: 'Wil je dan ook effe mijn bril poetsen?'



De schoonheidsbehandeling was zo ontspannend dat hij in slaap viel.
Dit was zijn gezicht toen hij wakker werd en ik 'm een spiegel voorhield.

zaterdag 29 september 2018

MENEER COR


Mijnheer den Biesen

Pappi is met een stuk of wat andere voordeurdelers eerste bewoner van het Zorghuis. Drie jaar later horen de survivors onderhand bij het meubilair. Tegen het protocol in om bewoners professioneel met mevrouw of meneer Huppeldepup aan te spreken, worden sommigen die dat wensen tegenwoordig amicaal bij de voornaam genoemd. Tijdens het mdo (multi disciplinair overleg) geef ik aan dat het voor pappi ook best informeler mag. Zeker nu hij steeds vaker een tijdreiziger* is, klinkt de voornaam misschien eerder als thuis.

De zusters (vooral de jonge generatie) hebben er moeite mee. 'Je vader is zo'n statige man, altijd goed gekleed en verzorgd. Hij straalt gezag uit, dus bij de voornaam noemen is erg gedurfd.' Ik: 'Maar de aanspreektitel meneer den, van de, van der is zo ingewikkeld en afstandelijk, terwijl jullie dat juist niet zijn. 'De zuster: 'Ik zal het voorstellen tijdens het overleg.' De keer erop vraag ik of hem bij de voornaam noemen, is gelukt. Ik breng de zuster zowat in verlegenheid. Zij, lachend: 'Het blijft wennen, maar we proberen het wel. Ik ben al zover dat ik "Meneer Cor" durf te zeggen!


Selfie van Cor

*Pappi reist vanuit zijn luie stoel per dag met de auto of fiets meerdere malen op en neer naar Noorwegen (hier woont volgens hem een oud klasgenootje/vriend), Utrecht (hier verzamelt het leger zich), Tilburg (een treinhalte), Wamel (daar sleten zijn ouders hun laatste jaren in Huize Henricus, een klooster dat enige gelijkenis vertoont met het Zorghuispand) en Melick (woonplaats zus). 

dinsdag 25 september 2018

GOUDEN HERFST


De zon lokt iedereen naar buiten. 
De tuinman en zijn hulpje zijn zo druk bezig met snoeien 
dat ze niet meekrijgen dat ze te kijk worden gezet!

zaterdag 22 september 2018

HALLO ALLEMAAL


Prettig weekend, hoor ik ze zeggen,
maar voor mij is het elke dag weekend!

woensdag 12 september 2018

HERFSTBOKKEN

Foto: Tineke Buskes

Op Mister Hop hebben de mannen zich al een tijdje kunnen verheugen. Het proeflokaal wordt met persjes op de stamtafel omgetoverd tot bruin café. De kasteleinsvrouw draagt een snor, man only staat er op de cafédeur. De bierbaas schenkt (alcoholvrij) speciaal bier in en vertelt interessante wetenswaardigheden over het gerstenat. Zo leren we dat je drie slokken nodig hebt om goed te kunnen proeven en dat je bij bier drinken door de mond inademt en door de neus weer uit om voluit van het aroma te genieten. En dat Nederland een van de weinige landen is waar betaald wordt voor een schuimkraag.



Na een pale en een amber soldaat te hebben gemaakt, maakt het spraakwater de tongen los. Mijnheer Demijne is een echte bierfan en het leergierigst. Hij vertelt en vraagt honderduit: 'Het merk maakt me niet uit. Overal ter wereld waar ik kom, steek ik twee vingers als een V in de lucht (Ober, twee pils!) en geniet ik van een heerlijk koel flesje of blikje. 'Wist je dat bier uit blik het lekkerst is?' vertelt Mister Hop. Mijnheer Demijne constateert: 'Ah, de verpakking is dus net zo belangrijk als de inhoud.' Daar moet op gedronken worden, hi ha ho. Boertje van Buuten vertelt over vakanties in (Spanje en) Tsjecho-Slowakije, land van de hop: 'Ik ben weleens aangeschoten geweest, maar nooit in de olie. Dat was Den Uyl in 1973.' Alle mannen waren vroeger braaf beweren ze met een knipoog.


E. is van de Coca Cola en Patron is wijnliefhebber. Er wordt geproost, getoost en geproefd. Deze ruikt naar wiet, zegt E. 'Goed gesnoven. Vertel …', zegt de bierbaas. Patron kan de biertjes wel waarderen, nadat hij hoort dat ze bij proeflokaal Goesting Venray 450 en bij misterhop.com 1400 soorten speciaal bier hebben. Zoveel wijnsoorten bestaan er niet. Hij giet een proefglas achter. Hoppa! Na het derde biertje moeten enkele heren de blaas legen. Die alcohol (0%) hakt er best in. Rijk verlaat het proeflokaal in de achteruit, Boertje van Buuten zwalkt achter de rollator en de tuinman kent de weg van het verenigingsgebouw waar hij voorzitter van is naar huis (zijn kamer is één deur verder) niet meer. Wat suggestie al niet kan doen. Er volgt nog een blond en een donker. De mannen vinden het geweldig om gewoon als jongens onder elkaar te praten en te drinken, zonder slap gelul. Gezelligheid kent geen tijd. Het lampje van de frituurpan brandt. Niets lekkerder dan een vette snack na een 'avondje' stappen.

Zin gekregen?


zaterdag 8 september 2018

DAG VAN DE FYSIOTHERAPEUT

8 september 2018 Dag van de fysiotherapeut

Waar zouden we zijn zonder de fysiotherapeut: de specialist in je gespierde bewegingsapparaat. Pappi zou de wekelijkse me-time met de fysiotherapeut voor geen goud kunnen missen. 'Hij houdt me op de been! Al moet ik er mijn laatste gulden aan spenderen, van mijn fysiotherapie blijven ze af!'

VRAGEN EN ANTWOORDEN



Een unicum: Seniorita Sigaretje doet voor het eerst mee. De Annies, de tuinman, mevrouw H., Soepterrine, mijnheer Demijne, Roosje, de nieuwkomster van bijna 100!!, Tante Leen, Rakkertje, schuiven ook aan bij 123456789Tieneke. Rijk en Bassie spelen vanuit de achterhoede mee. Net als bij de lopende band van Mies Bouwman somt 123456789Tieneke alles geduldig tig keer hardop. We doen onder andere: welke hoort niet in het rijtje thuis? Het is weer een gedenkwaardige middag. Parate zakdoeken wissen menige lachtraan van appelwangetjes. De opmerkelijkste opmerkingen tussen de vele goede antwoorden, want ze doen het er gewoon om he!

Hart, lever, rug, nieren?
Rakkertje strijkt bedachtzaam over haar buik: 'Wat moet je ermee hè?'
Nogmaals, welke hoort in het rijtje niet thuis?
Dat zeg ik niet. Ha!

Doornroosje, sneeuwwitje, roodkapje en Teuntje?
De Frêle Freule: de overeenkomst is dat het allemaal meisjesnamen zijn.
Het zijn sprookjesfiguren en we zoeken wie er niet bijhoort.
Geloof jij in sprookjes?

Oma, tante, buurvrouw nichtje?
De buurvrouw is geen familie, maar het is wel een leuk mens. Zielig voor haar, nu denkt ze dat ze er niet bijhoort.

Hoeveel poten heeft een spin?
De Frêle Freule denkt aan een fietsspin: twee!
Mijn gekromde hand kriebelt als een spin over het tafelblad.
Oh, nee, vier!
U mag verdubbelen.
Acht heeft een kruisspin er! Ik wist het!

Hoepel aardbei, kiwi, bes?
Soepterrine: aardbei, daar houd ik niet van.

Er wordt voorgezegd, gewaarschuwd en herhaald.
Annie: Het leukste van het spel is de (foute) uitleg. Heerlijk, ik kan hier zo met de slappe lach van genieten!

Vul aan:
Het is niet alles goud …
De Frêle Freule: wat er geleverd is!

Den, eik, beuk, linde?
Seniorita Sigaretje: Die ene boom die ik zoek, zit er net niet bij.
U krijgt een herkansing. Wat zit er in boerenjongens?
Dat weet jij net zo goed als ik, of zijn er tegenwoordig geen leuke boeren meer?
En hoe zit dat eigenlijk met boerenmeisjes. Het verschil zit in de rozijnen en de krenten, oppert mevrouw H.

Wat eet een eekhoorntje?
Wat we voor ze neerleggen op het voederplankje van het vogelhuisje.
Tante Leen interrumpeert en meldt dat ze zojuist het eekhoorntje bij de ingang naast de prullenemmer heeft gezien: een bruine!

Waarom stoppen planten met groeien als de temperatuur daalt?
De tuinman kan moeilijk bij de les blijven.
De sapstroom stopt door de kou.
‘Geen sapstromen meer.’ Signorita Sigaretje komt niet meer bij: ‘Nou, die zijn bij mij allang opgedroogd. Die van jou dan?’ duwt ze me met haar elleboog aan.
Die van mij ook.
We gieren het uit.

Ondertussen legt 123456789Tieneke een vraag die we niet gehoord hebben uit over Swiebertje, Malle Pietje, Bromsnor de veldwachter en Saartje. ‘Daar komt Swiebertje, onze Swiebertje, onze Swieber met zijn uitgestreken snoet …' wordt er gezongen, terwijl de oorspronkelijke versie: daar komt Swiebertje, rare Swiebertje, onze Swieber met zijn uitgedeukte hoed. Wat maakt het uit. We stappen over op herfstvragen waar om de een of andere duistere reden veel drank in voorkomt.

Noem een herfstbloem. Bijvoorbeeld aster, dahlia, chrysant.
Tante Leen hoeft slechts een bloem te kiezen, maar trekt haar schouders op: geen idee.
Ik noem ze op, u mag me nazeggen.
Ik vind ze gewoon niet mooi!

Hoe wordt oktober ook wel genoemd?
Annie maakt het drankgebaar naar de mond met haar hand: de wijnmaand.

Duif - merel - mus - buizerd
De buizerd (drinker in dialect) natuurlijk!
De Frêle Freule: ‘Ik sta al mijn hele leven droog.’
‘Dan zijn bij jou de sapstromen niet op gang gekomen’, grinnikt Seniorita Sigaretje.
Tegen mij: ‘Die houden we erin hè?’
Proest. Zeker weten!

 


vrijdag 7 september 2018

PAPPI PARAAT


Pappi is in rep en roer. Gebrabbelde volzinnen blijven onafgemaakt. Uit de woordenpuzzel maak ik op dat pappi vreest dat de verpleegsters ten prooi zullen vallen aan de agressie van: die nieuwe lastpost. 'Er is geen dreiging en geen gevaar. Sowieso weten de zusters wat ze doen; ze zijn op alle soorten patiënten getraind. Jij hoeft ze niet te beschermen', zeg ik. Maar pappi is in staat van paraatheid. Op zijn kamer zijn ALLE kabels uit de stopcontacten getrokken en opgerold. Spullen staan ingepakt of zijn met touw omwonden - vroeger pakte je een pakje in met bruin papier en touw. 

'Ik ben opgeroepen voor militaire dienst', zegt hij. 'Alles wat ik nodig heb, staat klaar om mee te nemen naar het verzamelpunt in Utrecht. Ik kan alleen mijn autosleutels niet vinden', paniekt hij. 'Dat komt omdat je al zes jaar geen auto meer hebt', help ik hem deze keer uit de droom. 'Het is niet waar', zucht hij. 'Helaas moet ik je er ook aan herinneren dat je geen dienstplichtige jongeman van 18 meer bent en te oud voor de reservetroepen. 'Ik hoor André van Duins alterego Ome Joop als pappi zegt: 'Nee, nou wordt-ie mooi!' 

Pappi is moeilijk terug te brengen naar het heden. Hij wordt zelfs een beetje opstandig. 'Ga eens rustig zitten. Ik reset je geheugen, daarna praten we', poog ik hem te kalmeren. Ik druk op zijn slapen, masseer zijn hoofd. Na een minuut of vijf, zeg ik: 'Klaar! Hoe voelt het?' Pappi: 'Ja, wel beter, maar ik snap het nog steeds niet.' Ik doorzoek zijn kamer met mijn ogen. Ik zie een brief met afzender Utrecht en de Houwe Zo, het magazine van de vereniging Contact Oud- en actief dienende Mariniers. Tel daar de 'vijand' bij op en één en één is twee.

Zijn kamer is geordend en meteen maar gestoft. Pappi heeft ze nog niet op een rijtje. Hij krijgt een happy pil (Oh fijn, dankjewel!) en het advies om vroeg de kooi op te zoeken. 'En morgen?' vraagt hij. 'Morgen sta je gezond weer op!'

woensdag 5 september 2018

HAMSTEREEEEEN



Wanneer de zusters te weinig glasservies in de kast hebben, weten ze dat de ekster van kamer 3 weer heeft toegeslagen. Voor de zelfredzame en gastvrije pappi blijft het moeilijk. Ondanks dat hij volpension geniet, wil het er niet altijd in dat hij geen boodschappen meer hoeft te doen, de koksmuts af kan blijven en dientengevolge ook geen tig delig servies, een goedgevulde besteklade of ander huishoudelijke gerei meer nodig heeft. 

In het Zorghuis geldt mi casa es su casa wat in de praktijk betekent dat alles in de keukenkastjes door de bewoners gebruikt kan worden. En vooral: de vaat in de grote keuken in de afwasmachine kan. Vandaag viel de score mee: vijf mokken, wat plastic bekers en twee zilveren paplepels. Wanneer pappi meekrijgt dat ik het wegpak, roept hij standaard in paniek: 'Ik moet toch eten! En als er gasten komen kan ik ze niet eens een kopje thee aanbieden.' Daarom ontvreemd ik op klaarlichte dag als een dief in de nacht zijn buit; de plastic bekers blijven achter, de rest gaat in het rek van de vaatwasser. Deze week is het de laatste hamsterweek bij Appie. Zal de verzamelzucht van pappi ook eindigen?

donderdag 23 augustus 2018

SPREEKWOORDEN EN GEZEGDEN


pappi met korte zomercoupe

Lachen om niks en we hadden allemaal een goede dag!

Het is dat sommige spelletjesfanaten naar de tafel gerold moeten worden, anders was het dringen geblazen bij 123456789Tieneke’s oproep voor een middag Spreekwoorden en Gezegden. De Frêle Freule is er helemaal klaar voor. Verheugd: 'Dit vind ik zo leuk, dat heb ik al eens eerder gedaan.' Ik: 'Aha, mevrouw handelt met voorkennis, dat is puntenaftrek.' Ze snapt dat het ongein is en lacht. 123456789Tieneke vraagt alle tien deelnemers ombeurten om een zin aan te vullen.

De meest memorabele
'Zoals het klokje thuis tikt …' Mijnheer Demijne: ' … tikt het bij de HEMA.'
'Hoe later op de avond …'  De Frêle Freule: ' … hoe beter het licht moet zijn. Logisch, anders zie je niks!'
Bobo, net terug van een half glaasje wijn op een terras in het centrum. Met knalroze lippen, rode konen en binnenpretjes bij ‘Wat lust een oude bok graag?' zingend: 'Kiek ze kieke' … totdat de groene blaadjes voorbij komen. Natuurlijk vallen we in, want het is een vrolijke boel.
'Spreken is zilver …'  De Frêle Freule: 'Nee, nee! Spreken is goud. Ik houd van praten.'
'De kat uit de …' De frêle Freule triomfantelijk: ' … mouw halen.'
Roosje weet er ook een met een kat: 'Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel.'
Likkepot loert verschrikt opzij naar het poezentafeltje. Gelukkig Piet de Poes ligt er nog.
Wat is de term voor: 'Als het regent, terwijl de zon schijnt?'
Niemand? Mijnheer Demijne: 'Dat zoeken we op!'
123456789Tieneke: 'Kippetjeskermis.'
'Wat zijn zomerstippen?' De Frêle Freule hangt nog bij de vorige vraag: 'Kippen! Nee, dat zei u al. Kalkoen.' De Witte Dame: 'Sproetjes.' 'Huh?'
'Waar betalen ze in Italië mee?' Mijnheer Demijne: 'Met flappen van een miljoen en meer.'
123456789Tieneke: 'De lire is vervangen door de euro.' Mijnheer Demijne: 'Typisch een gevalletje van: vroeger wel, maar nu niet meer.'
Pappi die geen knipbeurs meer heeft, omdat hij die continu kwijtraakt.: 'Zo’n dikke portemonnee past helemaal niet in je achterzak.'
Patron schuift aan. Hij krijgt een handicap van 5.
'Een gegeven paard …' Patron giert het uit: 'Ik weet er niks van, jongens. Ik heb nog nooit een paard  gekocht.' Hij en wij komen niet meer bij.
Ik: 'Wat doet een paard?' Patron: 'Hinniken. En nee, ik doe het niet na.'
'Verstand komt met  …' Pappi: ' … de jaren!'
Patron duwt hem grinnikend aan: 'Dat gelooft niemand.' Om je te bescheuren.
'Een half ei …' Patron: ' … is niet vers!'
Wie niet horen wil …' Likkepot: ' … moet luisteren.'
Likkepot krijgt een herkansing.
'Hoe heten de inwoners van Sevenum tijdens …?' Voordat 123456789Tineke 'carnaval' kan zeggen, roept Likkepot: 'Ezels!'
'Oho, laat ze dat maar niet horen', slaat de Frêle Freule haar knokige hand voor de mond. We krijgen allemaal de lachstuipen.
'Als er één schaap over de dam is …' De Frêle Freule: '… hoeveel schapen staan er?' Pappi schuddebuikend: ' … dan stond het hek open!' 
'Wat hoort er in een milkshake?' Patron, helemaal op stoom: 'Milkshake? Ik weet niet wat dat is. Nodig me maar eens uit voor een proeverij.'
'We gaan naar puntjepuntjepuntje aan zee.' Iedereen zet het refrein in van: We gaan naar Zandvoort al aan de zee, we nemen taartjes en koffie mee …' Margrietje (net terug van de dierenboerderij): 'Die was te gemakkelijk. We komen niet uit Domburg!'

De zusters rijden het avondeten binnen. De deelnemers: 'Is het echt al zo laat? De middag is omgevlogen.' 123456789Tieneke: 'Vooruit, nog één rondje dan!' Iedereen wordt bedankt voor het meedoen en de gezellige middag.

Wie heeft er nou gewonnen? O jee, ik zou de puntentelling bijhouden. Dan maar nattevingerwerk. Aan kop: Roosje – ook wel Miss las Vegas genoemd, omdat ze bijna onoverwinnelijk is. Runner up: pappi, en nipt op de derde plek de Frêle Freule die superblij is dat ze het zo goed heeft gedaan. Frau DB deed de meeste vrije aanvullingen en heeft het hoogste aantal bonuspunten in de wacht gesleept. Zij krijgt van 123456789Tieneke de poedelprijs toebedeeld. Margrietje: 'Ik kon sowieso niet winnen, omdat ik maar één beurt heb gehad. Maar wel een goeie!'

Meer verhalen van pappi en zijn medebewoners vind je op Facebook Zorghuis Tegelen