Na het middagmaal ontstaat
er een spontaan theekransje. Aanleiding: de nieuwe! Aan aandacht ontbreekt het
mevrouw D. niet: het is bekeken worden en zelf rondspieden. Haar eerste vraag:
'Zijn er hier ook mannen?' Grandioos, zo kordaat. Na 123456789Tineke’s
trolleyrondje staat memory gepland. We plakken er memories aan vast. De Witte
Dame, de eeuwelinge, Roosje, Pappi, Buuf, Bobo en mevrouw D. schuiven aan.
Mijnheer Demijne blijft lekker in zijn luie stoel, ondanks een speciale
uitnodiging. De ene groep speelt bewonersmemorie. Plagerig: 'Mijnheer Demijne,
u ligt via uw foto op tafel. Doet u toch een beetje mee.' Hij komt op de
lachsalvo’s af en trekt nonchalant een vrijgekomen stoel naar zich toe: 'Zit
hier iemand?' 'We hebben een uitvaller. Ga maar mooi zitten', klopt de Witte
Dame met een hand op de zitting. Mijnheer Demijne zit op als een braaf hondje
en zegt: 'Woef, woef.' 'U heeft een koekje verdiend!' lach ik. Hij neemt een
Brusselse Kermis uit de trommel. De Witte Dame lust het laatste smartieskoekje.
'Zijn er nog meer mensen die een kunstje kunnen en een koekje willen verdienen?'
vraag ik. Gegrinnik. Tante Leen die door het theekransje buitenspel is gezet,
neemt er twee. Bobo grist het laatste kaakje. 'Alles op!' zegt ze tevreden.
De andere groep pakt uit
met het koningshuis. We hebben twee beginners die aarzelen of de
moeilijkheidsgraad niet te hoog is. Ik quote Pippi Langkous: 'Ik heb het nog
nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.' Om de foto’s makkelijker te
kunnen onthouden, starten we met drie dubbele en worden er wetenswaardigheden
bij verteld. In kleur: de troonrede, Lex en Max, Slingers met de jarige koning,
Willem met een opgestoken duim bij een sportwedstrijd, een foto van het Oranje
gezin met Labrador, Beatrix met een ronde doos op haar hoofd. In zwart-wit:
troonrede met Juliana en Bernhard, Juul die spruitjes schoonmaakt tijdens een
interview, de pronte Wilhelmien(tje) van het dubbeltje, de gouden koets, een
familiekiekje met de prinsesjes; wie kent Marijke/Christina niet? Er is nog een
prinses die haar naam veranderd heeft, omdat die te gewoontjes is:
'Laaggeletterde' Laurentien die voor de burgerlijke stand Petra heet. Pappi mag
beginnen, omdat-ie weg van tafel wil. Hij draait gelijk twee dezelfde om. 'Kat
in het bakkie' en hij besluit te blijven. Tussendoor worden de deelnemers a la
Willem Ruis van de wijs gebracht: 'Lauw, warm, heet, heter, nee koudkoud! Zou u
die kaart wel nemen, een uitgestoken hand krijgt stiekem een duwtje richting de
bijpassende foto. Niet geheel toevallig is de eindstand voor iedereen gelijk. Het
was weer gezellig. 'Een beetje druk', vindt de Witte Dame. Wij noemen dat
enthousiast. Bobo pak de bijeengeraapte kaartenstapel om nooit meer los te
laten, ondanks dat ze beleefd vraagt of ze de foto’s mag houden. 'U mag erop
passen. Goed vasthouden!' beklemtoont 123456789Tineke. Bobo knijpt haar handen
stevig om de foto’s. 'Als ze later een dutje doet, ontfutselen we de stapel',
knipogen we.