vrijdag 25 februari 2022

NIVEA MEISJE

covergirl, glossy, iris apfel,
Stijl kent geen leeftijd, aldus Harper's Bazaar covergirl Iris Apfel

Ieder mens houdt van positieve aandacht. Bejaarden in het bijzonder. Van elk Saarbezoek probeer ik een event te maken. De elegante Aleida ziet er altijd uit om door een ringetje te halen. Ik hoop haar een plezier te doen met plaatjes van veelzijdig stylicoon Iris Apfel die net als zij in 1921 het licht zag. Voor aanvang van het nepinterview krijgt Aleida mijn Apfel-zonnebril op haar neus, waar ze vrij snel mee in haar handen speelt. Met de blocnote op schoot en de ballpoint in de rechterhand vuur ik vis-à-vis vragen op haar af. Over 'Wat is haar geheim om zo mooi oud te worden?' raakt ze niet uitgepraat. Ik kan er breedvoerig over schrijven, maar het komt erop neer dat ze zweert bij het authentieke blauwe Niveau blik (sinds 1925). 'Een wondermiddel voor alles en nog wat. Zelfs voor leren fauteuils: Da's ook huid.'

Dat iemand van haar leeftijd zoveel aandacht genereerd met haar perkamenten uiterlijk, vindt ze intrigerend. Moi aandikkend: 'U heeft het lijntje van een covergirl. 'Ik heb altijd een karig dieet gevolgd met niets TE. 'Overdaad schaadt. Met alles', klinkt het wijs. Zij kan het weten. Moi: 'Dus je niet volstoppen en vooral gevarieerd eten. Zij: 'Ik heb het niet alleen over voeding alleen. Ik bedoel ook niet te gek doen.' 

Moi vleierig: 'U bent ook fotogeniek. U zou de Nederlandse Iris Apfel kunnen worden.' Dat vindt ze zwaar overdreven, maar ze zou best het gezicht van Nivea willen worden. Moi: 'Zal ik de directeur van Nivea eens proberen te bellen en vragen wat hij ervan zou vinden als u HET Nivea meisje van 2022 zou worden? De bescheiden Aleida schikt rechtop alsof ze de mogelijkheid afweegt. Omdat ze niet van uitbundigheid houdt, had Ik verwacht dat ze mijn malligheid zou wegwuiven. Echter het vooruitzicht om als Niveau meisje in de spotlights te staan en een glossy te sieren doet haar ogen glinsteren: 'Als je dat voor elkaar kunt krijgen ...' '... mag ik uw persoonlijk assistente worden', vul ik in. We schaterlachen, desalniettemin zie ik aan haar verwachtingsvolle gezicht dat het haar menens is.

Een Saar snapt wat nodig is!

woensdag 23 februari 2022

SAMEN IN TOUW

touwfigeren

Het is altijd afwachten wat voor spelletjes iemand speelde toen hij of zij klein was. Je had knutselkinderen, buitenspelers, poppenmoeders, handwerksters, cowboys en indianen, boekenwurmen, meccano-bambino-lego-bouwers, bomenklimmers, noem maar op. Activiteiten waar je vroeger uren, zo niet zaterdagen, alleen of met je vriendjes zoet mee was. 

Samen in touw. Wanneer ik een touwtje aan elkaar knoop en dit achter mijn duimen en pinken steek en met de middelvingers de draad ophaal, pakken Roelie's vingers automatisch de touwtjes over. Instant herkenning en zij heeft de touwtjes in handen. Haar stoffige geheugen noemt de parachute, de Eiffeltoren, kop en schotel, de schaar en het spinnenweb dat ik helemaal vergeten was. 

In recordtempo maken we alle touwfiguren. Zij voldaan: 'Klaar!' Ze duwt het touwtje in mijn handen: 'Dat kan weg. We weten dat we het nog kunnen, dat is voldoende.' Tijd voor wat anders, bedoelt ze. Het ik-kan-dit-gevoel werkt de hele middag door. Tijdens het koffiepraatje heb ik haar nog nooit zo zelfverzekerd zien deelnemen.

Een Saar snapt wat nodig is!

dinsdag 22 februari 2022

KRULLEN

krullenkop

Lise post zo dicht op de voordeur dat-ie tegen haar achterste bumpt wanneer ik binnenval. Zij: 'Ben jij mijn bezoek? Hm. Zo iemand als jou had ik niet verwacht.' Moi geamuseerd: 'Val ik mee of val ik tegen.' Zij aarzelend: 'Een beetje van beide.' Moi lachend: 'Ooh, daar wil ik alles over weten.' Zij eerst verlegen: 'Laat maar het is goed.' Moi humorvol: 'Nee, nou wil ik het weten ook, dan valt er wellicht een mouw aan te passen. Zij: 'Ik had de mevrouw met de lange blonde krullen verwacht.' Moi: Ik ben de mevrouw met de krullen, allen zijn mijn lokken nu in een knot gewrongen.' Verheugd troont ze me mee naar haar kamer: 'Koffie?'

Een Saar snapt wat nodig is!

maandag 21 februari 2022

MERKKLEDING

 Tonigard vest en tas

We hebben het over de aanstaande zomermode. Ik houd van klassieke elegante mode en dat valt goed in de smaak bij senioren. Carina tegen mij: 'Jij ziet er geweldig uit. Helemaal mijn smaak. En die Gerry Weber handtas ga ik morgen ook halen. Hier in het dorp zit ook de Bijenkorf. Tussen de rekken snuffelen is het liefste wat ik doe. En dan met een duur kledingstuk voor een koopje naar huis.' Tot in detail vertelt ze over haar aankopen en dat ze het setje het liefst na het passen had aangehouden, net als je dat vroeger als kind mocht. Ik ga in haar verhaal mee: 'U heeft echt smaak. Van een duur merk dat kun je wel zien. Trek het eens aan.' Zij showend: 'Ik ben dol op Toni Gard, Gerry Weber, Betty Barclay en Frankie Walder.' Ik schiet in de lach: Frankie Walder. Ja, als die andere merken met een 'voornaam' beginnen dan deze ook.
Een Saar snapt wat nodig is!

vrijdag 18 februari 2022

ALTIJD HETZELFDE LIEDJE

herenpyjama van schiesser

Elke avond hetzelfde liedje is bijna een sketch geworden.

Mijnheer is moe en probeert overeind te komen: 'Ik ga thuis mijn bed opzoeken.'

Moi zogenaamd niet begrijpend: 'U blijft toch HIER overnachten?'

Mijnheer sluw: 'Da's toch te veel moeite. Dat hoeft echt niet.'

Moi op zijn gemoed werkend: 'De zusters hebben op u gerekend.'

Mijnheer beseft al hoe laat het is. Hij droog: 'Dat dacht ik al.'

Moi zijn nachtkleding omhoog houdend: 'Pyjamaparty?'

Mijnheer instemmend en geamuseerd: 'Je hebt me. Doe maar.'

Twee paar lachende ogen kijken elkaar aan: 

wordt en is hier iemand bij de (feest)neus genomen?

Humor is zo helend, handig en het helpt.

Een Saar snapt wat nodig is!

woensdag 16 februari 2022

ESCAPISME

naar huis

Gedesoriënteerd in je eigen huis. Mevrouw trekt haar jas aan en is klaar om te vertrekken. Ik ga erin mee, want anders volgen er tegenstribbelen, verzet en een slecht humeur. Ze mag zelf op onderzoek gaan en tot de conclusie komen dat ze thuis is. Bij haar helpt het om van ruimte te verwisselen: weer terug herkent ze de ruimte. Vanuit de gang neemt ze niet de voordeur, maar stuurt ze naar de huiskamer waar ze voordat ze haar jas ging halen zat. Zij aan mij: 'Moet ik nu links of rechtsaf?' Dat ze toegeeft is een stap in de goede richting. Ik duw zachtjes het stuur van haar rollator via de huiskamer naar de keukendeur. Zij: 'Niet naar rechts?' Moi: 'Dat is de deur van de voorraadkast. Wilt u een zuurtje of pepermuntje mee voor onderweg?' Mevrouw: 'Niet nodig ik woon om de hoek.' Avondrood achter de bladloze pruimenbomen in de boomgaard. Ik open de keukendeur. Voor haar slechtziende ogen hebben de kale boomtakken en ranke silhouetten iets schimmigs: 'Je stuurt me hier toch niet door? Dan blijf ik liever slapen.' Sneller dan licht stiefelt ze naar haar kamer. Met de jas nog aan, kruipt ze onder het dekbed. Ik laat haar even en rommel intussen wat in de kledingkast. Als ze het te warm krijgt, komt ze omhoog en gaat op de bedrand zitten. Ik sta klaar met de nachtpon. Zij: 'Je bent zo lief. Dankjewel'

Een Saar snapt wat nodig is!

maandag 14 februari 2022

JODELEN


Bedtijd stellen de bewoners uit: we zitten hier gezellig, we zitten hier oké. Het is nog vroeg in de avond en we zijn best melig. André Rieu en zijn orkest spelen de sterren van de hemel op YouTube. Rotjeknorrer Koen is recht voor zijn raap: hij luistert niet voor de muziek die de tv voortbrengt, hij loert naar de operettezangeressen met diep decolleté. Hij houdt nu eenmaal van rondborstige blonde dolly's. 

Met al dat ge-me-too en nu grensoverschrijdend gedrag (machtsmisbruik in combinatie met gretigheid of angst!) onder vuur ligt, zou je er wat van kunnen vinden. Maar Koen is blijven hangen in de tijd dat bouwvakkers vanaf hun ijzeren toren (steiger) meisjes nafloten en zij dat (vaak) als een compliment ervoeren. De zuster en ik, beiden blond,  galmen erop lustig op los. Koen heeft zijn snedige antwoord al klaar. Tuurlijk. Een tafelgenoot overgrapt hem met: 'Ach dat zingen is niks. Ik kan jodelen ... als ik met mijn been tussen de deur kom.' De mannen bulken van het lachen en wij gniffelen achter onze mondkapjes.

Een Saar snapt wat nodig is!

zondag 13 februari 2022

TEMPERATUREN

De bewoners worden standaard en in vaste volgorde getemperatuurd. De meeste lichamen schommelen stabiel tussen de 36,7 en 37 graden. Behalve de verdrietige Jopie. Zij meet 28 °C en zonnig. Zij kan wel wat warmte en vrolijkheid gebruiken. En laat het deze dag in februari nou voor het eerst droog, onbewolkt en 12 graden worden.

Een Saar snapt wat nodig is!

zaterdag 12 februari 2022

FEESTJE!

opgedoft, aangekleed gaat uit
altijd op de achtergrond, dus gauw een selfie gemaakt

Op weg naar een cliënt tref ik een hondenkennis. 'Ga je naar een feestje? vraagt hij. 'Je bent zo opgesmukt. Chique hoor.' Moi: 'Ik ben een Saar en in die hoedanigheid probeer ik van elk bezoek een feestje te maken. Sjeu brengen in het leven van mensen die lichtpuntjes en vreugde tijdens hun laatste levensloodjes kunnen gebruiken is mijn drijfveer. Ik merk dat vooral ouderen het waarderen wanneer ze zien dat je echt moeite voor hen doet, je voorbereid hebt en je zondagse kleren (sieraden!) aan hebt getrokken voor de gelegenheid. Het bijkomend effect is dat cliënten die voorheen weinig aandacht aan hun uiterlijk besteden, zelf ook zin krijgen om zich op te doffen.'

Een Saar snapt wat nodig is!

donderdag 10 februari 2022

PRINSESSENLEVEN

voor een dag prinses

In de mahoniehouten boekenkast staat Amalia voorop. Moi: 'Zou een prinses het zwaar hebben?' Edith: 'Och, dat weet ik niet. Verplichtingen versus luxe, denk ik.' Moi: 'Zou u vandaag een prinses willen wezen? Dan ben ik uw hofdame.' Edith: 'Ik heb niets beters te doen. Uh, krijg ik dan een vaatwasser, want ik haat afwassen.' Edith wordt van top tot teen in de watten gelegd. Ze gaat zo in haar rol op dat wanneer ze moet gaan verzitten voor het kopje koffie op de salontafel, ze hooghartig zegt: 'U mag mij de koffie aanreiken.' Ze schrikt zich een koninklijk hoedje zo gemakkelijk gaat verwend doen haar af.

De haren worden gekapt, haar gelaat krijgt een kamillemasker ('Heerlijk die warme doek tegen mijn gezicht'), haar nagels roze gelakt.  De gemasseerde voeten - 'Heb je ook van die massagehamertjes?' - worden na een badje ingesmeerd. 'Je hebt gouden handjes', hoor ik meermaals. Edith is ontspannen en geniet zichtbaar als prinses-voor-een-dag. Als finishing touch een vleugje kersenrode lipstick op haar lippen en blusher op haar wangen. De geïmproviseerde beautysalon wordt gesloten. 'Ik ga de lege kopjes naar de keuken brengen', zeg ik. 'Ik loop mee', zegt ze, 'ik voel me zo jong dat ik mijn leeftijd omdraai [29]. Edith is goed geconserveerd gebleven en toch heeft de schoonheidsbehandeling zichtbaar effect. Ik kniel als Assepoesters prins met de zwarte molières voor haar neer. Ze lacht en lacht en laat me begaan. Statig rechtop en met een stralende oogopslag schrijdt ze achter de rollator naar de keuken om te checken of ze echt een vaatwasser heeft gekregen [die heeft ze al jaren] en echt de vaat niet meer hoeft te doen.

De dag erop ben ik weer bij haar. Ik vraag naar de bevindingen van haar royalty dag. Edith ontkent ALLES. Vlug voegt ze eraan toe: 'Maar het klinkt goed, daar heb ik wel oren naar.' Ze leunt achterover in haar stoel en wiebelt met haar voeten. Jaja, vergeten. Ditmaal geen beautysalon, maar de garderobe uitzoeken voor koninklijke gelegenheden zoals recepties, thé complet en defilés. Weer gaat ze er helemaal in mee. Gek genoeg herinnert ze zich wel dat ze een vaatwasser heeft 'gewonnen'. Ze zet haar rollator in de hoek van de huiskamer. Edith gehaaid: 'Gezien de omstandigheden ... en als het niet te veel gevraagd is, zou ik mijn karretje graag omgeruild zien voor een koetsje. Dat past beter bij een prinses. Het liefst een wit koetsje met een wit paardje ervoor.' Moi, zowat in een deuk van het lachen: 'Prinsessen die vragen worden overgeslagen?' Ik heb haar nog nooit zo vaak en gul horen lachen.'

Een Saar snapt wat nodig is!

ZILVERPAPIER

tinfoil, kwatta chocoladewikkel, missie

De zuster trakteert uit de rode ronde celebrations snoepdoos. Mevrouws hand stuur ik naar een Milky Way. Toffee en nootjes accorderen niet met haar kunstgebit. Het blauwe snoeppapiertje dat aan de binnenkant zilver is, krijgt ze onmogelijk losgepeuterd. Voor haar is het moeilijk toegeven, wanneer iets niet lukt: alweer inleveren door de ouderdom. Omdenken door mij: 'Zou ik het papiertje mogen of spaart u zelf zilverpapier? Mevrouw duwt de Milky Way meteen in mijn hand en lacht van herkenning: 'Ach ja, zilverpapier voor de arme negertjes in Afrika.' Gebeurt dat nog steeds? En wat deden ze daar eigenlijk mee?' 'Dat zoeken we op', zeg ik haar het chocolaatje aangevend. Terwijl zij gulzig snoept van het minireepje chocomoutnoga, verhef ik het zo glad mogelijk strijken van de wikkel tot kunst. Zij giechelend: 'Ach ja, dat hoorde er ook bij. Het verhaal achter  'zilverpapier sparen voor de missie' in Congo blijkt een dubbele missie, want het was ook kinderen en volwassenen bewust maken van de westerse welvaart versus armoe elders: het kweken van een schuldgevoel zorgt dat je gul geeft.

Een Saar snapt wat nodig is!

woensdag 9 februari 2022

RODE SCHOENTJES

 

Het is regenachtig winterweer. We mesten Ingeborgs kledingkast uit. Zij reikt de geverniste houten kleerhangers aan, ik hang de bij elkaar gezochte setjes in de kast terug. Op de bodem van de vijfdeurskast liggen handtassen van weleer die nu weer helemaal hip zijn, allerlei seizoenen schoenen en wollen eenpersoonsdekens. Ingeborg grist geëmotioneerd haar rode sandaaltjes uit de kast: 'Daar zijn jullie. Ik dacht jullie zijn voor altijd verloren gegaan.' 

Ingeborg start met het uittrekken van haar comfortschoenen. Moi: 'Wilt u kijken of ze nog passen?' Ingeborg: 'Nee, rode schoentjes brengen je naar huis.' Het is even schakelen tot the wizard of Oz in mijn geheugen bovendrijft. De rode sandaaltjes gaan aan. Ingeborg probeert met de hakken te klikken. Dat gaat niet zoals ze wil. Ook herinnert ze zich de toverspreuk niet meer. Moi: 'There's no place like home.' Dikke tranen als ze haar ogen opent en ze is waar ze was. Ingeborg tegen mij: 'Ik zou je op mijn knieën danken, wanneer je mij naar huis kunt krijgen. Ik krijg het niet over mijn hart om haar cru te vertellen dat ze hier permanent blijft en biedt valse hoop.

Een Saar snapt wat nodig is!

PASEN


De slechtziende Fie is rolstoelgebonden. Ze is verlamd aan haar linkerarm en de rechter doet au. Het regent pijpenstelen. Naast de rolritjes zijn de activiteiten voor mevrouw beperkt. Muziek geeft ze weinig om en voorlezen had ik de dag ervoor gedaan. Babbelen kan ze als de beste. De contrasterende cover van het Jumbo magazine vormt de aanleiding voor smakelijke anekdotes en het geeft mevrouw iets fijns om naar uit te kijken. Ik bied haar mijn luisterende oren en komisch commentaar aan.

Bonus: tijdverdrijf waar ze blij van wordt.

'Een ei hoort erbij', zegt Fie, wanneer ik het blaadje quasi nonchalant op het doorzichtige dienblad van haar rolstoel neerleg. Gelukzalig: 'Is het echt bijna Pasen? Ik verheug me zo op Pasen. Dan ga ik naar mijn dochter. De hele familie is er dan. Ik verf eieren en verstop ze in de tuin. Zelfs de groten zoeken mee. Zo gezellig en er wordt heel wat afgelachen. De mannen halen altijd gekkigheid uit.'

Bonus: gespreksstof

Wanneer ze hapert, vul ik aan met alles wat met het Paasthema te maken heeft van chocolade paashaas, gevlochten mandjes met felgroen stro tot het noemen van de namen van alle kleinkinderen die op een spiekbriefje staan. 

Bonus: mevrouw krijgt een goed gevoel, omdat ze mij iets kan leren.

Moi: Hoe doe je dat eieren verven? Met een kwast? Fie: 'Nee kind, ik ben heel uitgekookt. Je moet het jezelf altijd gemakkelijk maken. Je koopt een speciaal zakje kleurstof. Dat doe je in het water van het pannetje waar je de eieren in kookt.' 

Een Saar snapt wat nodig is!

POOTJE BADEN

Pie broeit achter glas in de zon. Hij is uit zijn hum. Expres morst hij de limonade op het bijzettafeltje voor hem door de beker om te stoten. De inhoud druppelt op het linoleum. Hij trekt zijn schoenen uit en stroopt de broekspijpen van zijn synthetische relaxpants omhoog. Met zijn voeten kliedert hij in de ontstane plas op de vloer. Zijn natte voeten wrijven over zijn onderbenen. 

Pie is aan zee, denk ik. Moi leuk: 'Pootje baden?' Pie furieus wijzend naar zijn verminkte schilferige onderbeen: 'Dat hebben ze hier gedaan. Experimenten hebben ze op me uitgevoerd.' Ho, heeft Pie ooit een ongeval gehad? Ik roep de zuster erbij. De zorgzame zuster stelt hem gerust en pakt in zijn badkamerkast de voorgeschreven zalf van de specialist (dokter voor Pie). Terwijl zij de oude 'oorlogswond' (stoer!) en het schilferige onderbeen behandelt, lap ik het tafeltje af en dweil ik het stukje vloer rondom zijn stoel droog. Pie zucht opgelucht. Als de zuster de broekspijpen naar beneden wil rollen, weigert Pie dit. Snibbig: 'Dat kan ik heus zelf wel.' Er meteen beleefd achteraan: 'Dankjewel.'

Een Saar snapt wat nodig is!

dinsdag 8 februari 2022

ONTKENNINGSFASE

mens erger je niet

Johannes (Hans voor intimi) heeft aanpassingsmoeilijkheden. Niet zo vreemd als je na 80 jaar je geboortehuis hebt verlaten. Hans in de ontkenningsfase: 'Ik woon hier niet.' Moi geamuseerd: 'Kunt u me dan vertellen waarom ik u vorige week hier ook ontmoet heb?' Hans tegenstribbelend: 'Ik woon hier niet. Ik verblijf hier. Dat is een groot verschil.' Moi met pretoogjes: 'U geeft dus toe dat u hier langer dan één dag bent.' Voor zijn eigen acceptatie helpt het als de onrustige man beseft dat hij voortaan hier thuishoort. 

Hans begrijpt dat dit een kat-en-muispelletje is en gaat er eens goed voor zitten. Hij iets toegeeflijk: 'Misschien kan ik me herinneren dat we toen samen ge-mens-erger-je-niet hebben.' Moi: 'Wat leuk dat u zich dat herinnert, want dat is twee weken geleden. U hebt me toen compleet van tafel gespeeld.' Hans opgetogen: 'Jaja. Twee weken? Mm, zou kunnen. O ja, ik had gewonnen!' Hij zwicht lachend: 'En nu gééf ik me gewonnen, want ik vind het gezellig hier.'

Een Saar snapt wat nodig is!

LICHT UIT, SPOT AAN

Het is zo fijn dat mijn cliënten van ongeveer hetzelfde bouwjaar zijn als mijn ouders en hun kinderen van mijn leeftijd. Ik ken het tijdsbeeld van de ver achter ons liggende decennia. Mevrouw is slecht ter been en woont voorgoed in een bejaardencentrum. Op gezette tijden, wanneer alles haar vreemd voorkomt, wil ze naar haar overleden moeder die ze lang verzorgd heeft. 

Ter afleiding spelen we kijkcijferkanon Eén van de acht. Met good old Mies heb je meteen gezelligheid binnen. Ik zet de fauteuiltjes tegen over elkaar. Dim het licht en doe de schemerlamp aan. Ik speel Mies Bouwman, mijn cliënte is de kandidaat die gaat voor de hoofdprijs. Ik heb nog net geen microfoon in de hand. Eerste vraag: 'Waarom wilt u naar huis?' Ze krijgt drie opties ... waaraan ik een positieve draai kan geven.

a) u wilt voor uw moeder gaan zorgen

b) u voelt zich opgeborgen

c) u mist een warme knuffel 

De antwoorden zijn op de actuele situatie aangepast:

a) u heeft fantastisch voor uw moeder gezorgd. Ze is met een glimlach om haar mond naar de hemel gevlogen.

b) omdat uw kinderen zoveel van u houden, vinden ze het fijn dat u niet alleen bent, goed verzorgd en verwend  wordt

c) U heeft gewonnen! Gefeliciteerd! Ze mag een bonbon uitzoeken (het gaat om het gebaar hè) en een knuffel

Het toneelstukje dat we opvoeren, maakt onderwerpen bespreekbaar en zorgt ervoor dat het prangende naar-huis-onderwerp lichtvoetig besproken wordt of naar de achtergrond verdwijnt) en de zinnen worden verzet. Mevrouw, voordat ik vraag drie kan stellen, enthousiast:  'Ik ga door hoor!' Ik houd lachend de spanning erin: 'Weet u het zeker?' Zij beslist: 'Ja, Ik ga door. Door naar de lopende band.' Ik verwachtte dat zij het vliegtuig en de daarbij behorende vliegreis (destijds een hoogtepunt in je leven) zou opnoemen. Zij zei echter: 'Dan kan ik dat vermaledijde ding weg doen.' Ze wijst naar haar rollator. Waarmee ze bedoelt: als ik weer loop als een kievit, dan kan ik naar huis. Ander onderwerp! We eindigen de korte quiz met het opsommen van de artikelen op de lopende band. De vermoeidheid slaat toe bij mevrouw. Mooi! Ze zegt: 'Als jij naar huis wilt gaan? Vind je het erg om de rollator voor me in de stalling (badkamer) te rijden? Ik ga naar bed.' Wanneer ik uit de badkamer kom, zijn haar oogjes al toe. 


Een Saar snapt wat nodig is!

dinsdag 1 februari 2022

BOODSCHAPPEN DOEN

Als jonge jongen was hij als winkelbediende in dienst bij een zaak voor comestibles, kruideniers- en grutterswaren. Op zijn oude dag is Johan veel vergeten, maar levensmiddelenzaken als Gegro en Ziezo (later Edah), A & O, Vivo, Coop, de Spar, de Gruyter en Albert Heyn liggen nog in zijn versschap. Bij de Jumbo nemen we een blauw boodschappenmandje; de voorloper van het winkelkarretje dat NIET in zijn systeem zit. De gaten in zijn geheugen worden opgevuld door bruine bonen van Hak, Douwe Egberts gemalen koffie, Verkade biskwietjes, pakjespudding en één (hoe bescheiden) flesje 'Heinekes'. Johan hamstert alsof we midden in de hongerwinter zitten. Het inmiddels topzware mandje zet ik naast de leestafel waar we een kopje koffie kunnen nuttigen. Hij: 'Oeh, Jan Hagel!' De pauze zit erop.

Ik haal een winkelkarretje om het loodzware winkelmandje in te zetten; gemak dient de mens nietwaar. Johan pakt werktuiglijk de potten Hak uit het mandje en zet ze terug waar ze stonden. Hetzelfde gebeurt met de koffie, koekjes en pudding. Wanneer hij klaar is met vakkenvullen, keurt hij het koffieschap vanaf een afstandje. Vol verbazing volg ik zijn verrichtingen die er als gestampte pot inzitten. Hij herschikt de rij en vraagt om een stofdoek. Ik kan een glimlach niet onderdrukken: een stofdoek om de deksels te laten glimmen. Tja, de omloopsnelheid van een vroegere buurtwinkel zal heel anders zijn geweest dan het huidige gestroomlijnde en uitgekiende supermarktassortiment. 

De vooraf ingeseinde supermarktmanager komt hem wanneer Johan klaar is, complimenteren: 'Waren al mijn vakkenvullers maar zo secuur. Interesse in een bijbaan?' Johan glundert. Hij vindt het wel welletjes geweest: 'Ik ben al op mijn dertiende begonnen ...' Johan raakt niet uitgepraat, maar we moeten verder. Het ene flesje bier wordt samen met wat boodschappen aan de kassa afgerekend. Dat heeft de man dubbel en dik verdiend. Katsjing!

Een Saar snapt wat nodig is!

* comestibles (delicatessen, fijne eetwaren), kruidenierswaren (houdbare en houdbaar gemaakte voedingsmiddelen zoals suiker, koloniale waren (specerijen en dergelijke.