PASEN

De slechtziende Fie is rolstoelgebonden. Ze is verlamd aan haar linkerarm en de rechter doet au. Het regent pijpenstelen. Naast de rolritjes zijn de activiteiten voor mevrouw beperkt. Muziek geeft ze weinig om en voorlezen had ik de dag ervoor gedaan. Babbelen kan ze als de beste. De contrasterende cover van het Jumbo magazine vormt de aanleiding voor smakelijke anekdotes en het geeft mevrouw iets fijns om naar uit te kijken. Ik bied haar mijn luisterende oren en komisch commentaar aan.

Bonus: tijdverdrijf waar ze blij van wordt.

'Een ei hoort erbij', zegt Fie, wanneer ik het blaadje quasi nonchalant op het doorzichtige dienblad van haar rolstoel neerleg. Gelukzalig: 'Is het echt bijna Pasen? Ik verheug me zo op Pasen. Dan ga ik naar mijn dochter. De hele familie is er dan. Ik verf eieren en verstop ze in de tuin. Zelfs de groten zoeken mee. Zo gezellig en er wordt heel wat afgelachen. De mannen halen altijd gekkigheid uit.'

Bonus: gespreksstof

Wanneer ze hapert, vul ik aan met alles wat met het Paasthema te maken heeft van chocolade paashaas, gevlochten mandjes met felgroen stro tot het noemen van de namen van alle kleinkinderen die op een spiekbriefje staan. 

Bonus: mevrouw krijgt een goed gevoel, omdat ze mij iets kan leren.

Moi: Hoe doe je dat eieren verven? Met een kwast? Fie: 'Nee kind, ik ben heel uitgekookt. Je moet het jezelf altijd gemakkelijk maken. Je koopt een speciaal zakje kleurstof. Dat doe je in het water van het pannetje waar je de eieren in kookt.' 

Een Saar snapt wat nodig is!