Elke avond hetzelfde liedje is bijna een sketch geworden.
Mijnheer is moe en probeert overeind te komen: 'Ik ga thuis mijn bed opzoeken.'
Moi zogenaamd niet begrijpend: 'U blijft toch HIER overnachten?'
Mijnheer sluw: 'Da's toch te veel moeite. Dat hoeft echt niet.'
Moi op zijn gemoed werkend: 'De zusters hebben op u gerekend.'
Mijnheer beseft al hoe laat het is. Hij droog: 'Dat dacht ik al.'
Moi zijn nachtkleding omhoog houdend: 'Pyjamaparty?'
Mijnheer instemmend en geamuseerd: 'Je hebt me. Doe maar.'
Twee paar lachende ogen kijken elkaar aan:
wordt en is hier iemand bij de (feest)neus genomen?
Humor is zo helend, handig en het helpt.
Een Saar snapt wat nodig is!