SAAR AAN HUIS

 

Als mantelzorgende dochter weet ik uit eigen ervaring hoe geweldig fijn het kan zijn om voor je naaste te mogen zorgen. Maar ook hoe belastend het (soms) kan zijn om je werk en je eigen huishouden te combineren met de zorg voor je ouder(s). Ondanks dat je het graag en met liefde doet. 

Tegenwoordig zijn er Saars om je bij te staan. Hoe moeilijk je het ook vindt om een stukje zorg uit handen te geven, doe het! Je geniet meer van je ouder doordat je relaxter bent en het geeft rust dat niet alles op jou neerkomt. Want als jij als mantelzorger (door overbelasting) wegvalt, heb je eigenlijk al te lang gewacht met ook goed voor jezelf zorgen. En wie zorgt er dan voor je vader of moeder?

Saar aan Huis is een particuliere organisatie die aanvullende mantelzorg aanbiedt aan ouderen, ook bij dementie. Saars ondersteunen thuis, in woonzorgcentra en in verpleeghuizen. 

Mogelijkheden om een Saar in te zetten:

- Een flink aantal bekende zorgverzekeraars vergoeden een Saar 

- vanuit een persoonsgebonden budget (pgb) 

- betrokken en welwillende werkgevers die hun mantelzorgende medewerkers 

ondersteunen

- met ledenkortingen via regionale thuiszorgorganisaties 

- als particulier per uur inhuren

- budget meerzorg voor zorgaanbieders

- belastingregeling

Reden te meer om de zeer informatieve website van Saar aan Huis te checken.

Uit de serie: Met Saar aan huis, voel je je thuis

BEVRIJDINGSDAG 2021

Vrijheid is een groot goed. Omdat pappi er niet meer is om te vlaggen, zet ik zijn traditie voort, want vrijheid moet je koesteren.

4 MEI DODENHERDENKING 2021

 

Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Uit respect voor de oorlogsslachtoffers die vochten voor onze vrijheid en het leven hebben gelaten, zijn wij om 20.00 uur twee minuten stil.

EEN LIJNTJE

Vervolg op PowerPappi blog 2 mei

Onvoorzien kunnen Pop en ik de ochtend van 2 mei (Pappi's eerste sterfdag) niet meerijden naar het hondenbos. Dat wordt een verplicht rondje wijk. Pop is een gewoontedier. Als we dan al in de wijk moeten wandelen, bestaat daar een vast stramien voor: de deur uit, rechtsaf, aan de linkerkant de hoofdweg volgen, linksaf, 2 x rechtsaf, 2 x linksaf, 2 x rechtsaf enzovoorts. Deze morgen wil Pop per se linksaf. 

De stapvoets voorbijrijdende zacht ronkende zwarte motor is links- en rechtsachter voorzien van volgepakte zijtassen en twee wapperende vaantjes. Eentje in rood-wit-blauw, de ander met een doodshoofd. Op de straathoek stopt de geheel in het zwart leer geklede en gehelmde motorrijder voor ons. Ik sta aan de grond genageld als ik ... deine Freunde sind die Sterne ... opvang. Pop gaat gebiologeerd zitten. De motorrijder zet Lolita's Seemann harder. Hij knikt en rijdt ritmische, flauwe bochten makend weg. Und nur Ihnen bisst du treu ein Leben lang ... verwaait over de stille straat. Op ons eerste gezamenlijke shanty concert (zeemansliederen) heb ik dit liedje speciaal voor Pappi aangevraagd. Ik kon zo gaan staan brullen, ware het niet dat een hondenkennis met zijn honden naar Pop toekwam en dat mijn aandacht opeiste. De spontaan opgewelde tranen blijven verborgen achter de donkere glazen van mijn Ray-Ban®. 

De verdere wandeling loop ik op de automatische piloot uit. Bizar. Thuis rinkelt bij binnenkomst de telefoon. Mijn broer aan de lijn: 'Wat ik nu toch meemaak! Ik zet de tv aan, is daar Gerhard Wendland met Tanze mit mir in den Morgen te horen. Dat was toch jullie dansliedje?' Ik vertel wat mij is overkomen. We zijn er even stil van (en dat wil wat zeggen). Hoewel we beiden nuchter zijn, vinden we dit op zijn minst curieus toeval. Kan er echt een lijntje met het hiernamaals bestaan? Als iemand het postmortaal kan doen, is het pappi wel, daar zijn we het gierend over eens. Bij leven zei mijn mam altijd: 'Pap kan alles.'

POWERPAPPI

onsterfelijk in mijn gedachten

Het laatste stukje van zijn leven, werd niet het hele verhaal

2019 

Het moet in de vroege herfst van zijn laatste levensjaar zijn geweest. Ik breng de schone was en wat spulletjes voor hem mee die hij als cadeautjes ziet. Zijn kamer rondkijkend: 'Ik heb niets om jou te geven.' Theatraal grappend overhandigt hij mij het knipperlamphartje dat in 2006 (lees ik op internet) gratis bij de Becelboter- of olie zat: 'Ik schenk je mijn hart, schat. Kus!' Hij krijgt een dikke smakkerd van me, want we hadden een sterke band die ik nog steeds krachtig voel. 

Het is de dag voor Sinterklaas en de huisarts heeft 's middags slecht bericht: een versleten hartklep sluit niet meer. Hij geeft pappi hooguit nog drie maanden (hij maakt er vijf van). We besluiten om pappi die zo aan het leven hangt, een aangepaste uitslag te geven. 

2020*

Pappi passeerde zijn dood op 2 mei en nam (samen met mijn in 2006 overleden mam) de trein. Voor hem waarheid, voor ons een mooie onwerkelijkheid. Dat vertrekplan had hij enkele dagen ervoor - misschien al langer - beraamd en op zijn sterfdag tot uitvoering gebracht. Twee dagen voor zijn vertrek, zei ik hem gedag: 'Tot overmorgen.' Pappi mompelde met zijn gezicht naar zijn bord op tafel gericht: 'Als ik er dan nog ben.' Een terloopsheid die een mega impact op ons leven zou hebben.

November. Bij het nazoeken van documenten in de doos met zijn paperassen duikt het knipperlamphartje op. Op een donkere dag besluit ik het te gebruiken. Ik druk het knipperlamphartje in. Eenmaal aan, scheidt het verwoed kloppende hartje niet meer uit. 

2021

Ongeveer een half jaar (!) blijft het levendig kloppen. Tot het in luttele tijd zwakker en zwakker wordt. Mijn hoop is dat het exact een jaar na dato stopt. Pappi heeft immers al meerdere 'berichtjes' achter gelaten. Het knipperlichtlampje stopt niet op zijn eerste sterfdatum, maar een jaar (twee dagen voor zijn overlijden), nadat hij aangaf dat hij zou verreizen. Het past helemaal bij pappi, want in zijn belevingswereld was hij zijn einde voor. Met dit batterijbericht bevestigt PowerPappi: het leven gaat door.

*lees de blogs rondom 2 mei 2020