De heren hebben de corner bij het dartbord geconfisqueerd. Het tochtgat is nu een terras waar een aangename wind waait. Ondanks dat blijven de pijltjes in het etui. Er wordt gepraat over atypische mannen onderwerpen: boeken, thee en moeders. Rijks vriend Bassie tapt een mop over zijn stop bij een doorsmeerpunt. Tot tweemaal toe ging een (met smaak leeggedronken) flesje Amstel retour, totdat de serveerster begreep dat since 1870 niet de uiterste houdbaarheidsdatum is. Grapjas.
Sjimmie en Mijnheer Demijne schuiven
uitnodigend een stoel voor me naar voren. Ongewilde aanwas van meer dames. Veel
tamtam. Rijk frunnikt aan zijn zakdoek en becommentarieert gezwets met de meest
snedige opmerkingen. De snaakse bekkentrekkerij is exclusief bestemd voor
Bassie. Vlegels zijn het!
De tuinman is in de bonen. Mijnheer Demijne weet zich geen raad met de verstrooidheid en holderdeboltert weg: 'Ik moet mijn knieën aan de gang houden van de dokter. Dat is een geleerde man die weet wat het beste voor je is.' Bassie en Rijk zijn zomaar foetsie. De praktijkondersteuner neemt pappi (en mij) apart: 'Sinds u hier verblijft, doet u het voorbeeldig.' Sjimmie loopt een passerende zuster na voor een glas cola. De mokkels – zo door Bassie getypeerd − snateren ongehinderd. Op het pas ingerichte bordes komen de doortrapte grijsaards weer samen. Na de gezondheidscheck met gunstige uitkomst pocht Pappi over zijn conditie van een jongeman van twintig. 'Fijn', zegt Mijnheer Demijne en denkt: dat je weer de oude bent.