Volgens verpleegkundige G. verkeert pappi in de veronderstelling dat we naar een mariniersbijeenkomst gaan. Pappi zit bijna klaar: schoenen aan, singlet in de pantalon, baret op. De bovenkleding laat hij aan mij over. In een nieuw jasje-dasje gestoken kan hij op sjiek mee voor een middagje meezingen in 't Zaelke. Ik ben iets verlaat, wat pappi juist fijn vindt: 'Dan zijn we niet de eersten en kunnen we achterin aansluiten.' Die vlieger gaat niet op. De zaal zit tot de nok gevuld en alleen pal vooraan zijn nog twee zetels vrij.
Shantygroep de Maashave brengt zeemansliederen ten gehore van over de hele wereld. Ik herken de melodieën als jeugdsentiment uit de bandrecordertijd. Pappi zingt alle teksten uit het verre verleden feilloos mee. Hij vertrouwt me toe als ik 'm daarmee complimenteer: 'Als ik het niet meer precies weet, maak ik er een mama appelsap van. Zo veranderen woelige baren, heimwee en exotische meisjes, ineens in rode kool en in de Gloria. In de pauze geven we de shantymannen pluimpjes voor de fantastische show. Het optreden is zeer divers, professioneel en alleen al de dirigente/blokfluitiste Hanne Marie Janse die de zeemannen strak onder controle heeft, is het beluisteren en bezien waard.
Ik heb een verzoekje: Jungen komm bald wieder dat ik mijn moeder (denkend aan haar zoon) nog hartstochtelijk hoor zingen achter de bar in de keuken op de Racinestraat tijdens de afwas. Omdat ik (toevallig) een gestreepte matrozentrui draag, wordt mijn verzoek gehonoreerd. Tijdens de uitvoering daarvan pink ik een melancholiek traantje weg, en gaat de hele zaal met senioren uit zijn dak. Als tot slot Het kleine cafe aan de haven en Geneet van het laeve klinken kan het muziekfestijn niet meer stuk. Pappi (helemaal terug in de tijd) neuriet, klapt, zwaait met zijn armen, tapt met zijn rechtervoet op de maat mee, sjoenkelt, zingt de longen uit zijn lijf en roept na het laatste nummer: 'Prima kassie!*' Het publiek bedankt de groep met applaus. Er kan nog nageborreld worden (met lekkere bitterballen in bamboe schuitjes) , maar pappi die zoals altijd als hij ergens anders is, tig keer aangeeft dat hij te laat komt voor het eten, wil naar huis. Een uur later. Pappi klaagt over lamme armen: 'Waar zou dat nou van komen? Ik ben vandaag niet eens buiten geweest!'
* Terima kasih betekent dankjewel in het Indonesisch