De kerstman morrelt al aan de deur. We ruimen de als sinterklaascadeautjes verpakte dozen en doosjes op, Sint had zijn opwachting afgelopen week al gemaakt. Bovendien zijn de bewoners met een geheugen als een zeef dat allang vergeten. Ik doe ze telkens in de rollatortas en Paultje (van geboorte Pauline) vervoert ze zo naar het knutselhok. Eentje wordt er door een collega-doosje van de plank geduwd. Ik buk om het op te rapen. Lichte paniek bij een over me heen kijkende en zich omdraaiende Paultje waar ik ben gebleven. Als ik als een pierlala uit een doosje omhoog veer, lacht ze: 'Kiekeboe.' Ik herhaal en herhaal het. Zij doet kiekeboe. Paultje geniet als een kind dat je honderd keer hetzelfde verhaaltje kunt vertellen.
Een Saar snapt wat nodig is!