…
So he’s leavin' the life he’s come to know, ooh
(He said he’s goin’)
He said he’s goin’back to find
(Goin’ back to find)
Ooh ooh ooh, what’s left of his world
The world he left behind
Not so long ago
He’s leavin’ (leavin’)
On that midnight train to Georgia
(Leavin’ on the midnight train)
Yeah, said he’s goin’ back
(Goin’back to find)
To a simpler place in time
Whenever he takes that ride, oh yes he is
(Guess who’s gonna be right by his side)
And I’ll be with him (I know you will)
On that midnight train to Georgia
Leavin’ on the midnight train to Georgia
I’d rather live in his world (live in his world)
Than live without him in mine
(Her world is his, his and hers alone)
…
De laatste weken komt de gospel Midnight
train to Georgia in een loop langs op jazzradio. Telkens schiet ik
vol. Gladys Knight heeft een goddelijke stem, maar het is de tekst die me zo
raakt. Vervang Georgia door Dreumel
en het is pappi's droom. Pappi was in zijn arbeidszaam leven een spoorman. Nu wil hij graag naar huis en naar zijn vrouw. Zijn dementie plaatst
hem in zijn geboortedorp in Maas en Waal. Was het voor de hand liggend, een
voorgevoel of de hoop dat hij met zo'n blij gevoel 's nachts inderdaad de trein
zou pakken?