Mijn ouders waren tortelduifjes, een twee-eenheid die alles samen deelden en deden. Ik was zeer close met hen. Na mams overlijden stortte pappi finaal in. Automatisch stapte ik, haar lookalike, in de rol van steun & toeverlaat. Ik werd pappi's persoonlijk assistente en we kregen een nog innigere en hechtere band.
*De enige bloem die pappi plukte
was zijn vrouw. Pappi hield van planten en bloemen: ‘Als je van bloemen houdt, laat
je ze met de voeten in de aarde groeien en bloeien. Afgeknipte bloemen sterven een
langzame dood. Daarom geen snijbloemen
bij pappi’s afscheid. Beschrijft het kartonnetje dat pappi in het crematorium op
het allerlaatste moment voor aanvang van mams afscheidsceremonie volpende een
verwijzing naar de tortelduiven bij de hosta’s?
Pappi zou Pappi niet zijn als hij geen boodschap achterliet. Terwijl ik aan zijn bed hartstochtelijk zit te snikken, strijkt er een koppeltje Turkse Tortels voor zijn raam bij de hosta's* neer dat zich door niemand laat wegjagen. Lievelieke komt me dat vertellen. Een eerbetoon? We hebben nooit duiven op het terras. Pappi's raam staat open, de vogels fluiten, Jim Reeves klinkt en het vogelpaartje blijft de hele morgen aanwezig. Volgens de dienstdoende intensivist in het ziekenhuis waren mams laatste woorden 14 jaar geleden: 'Ik wacht op m.' G. later: 'Die duifjes verklaren dat pap en mam elkaar weer gevonden hebben. Ware liefde overwint alles.'
Alleen de symboliek al is zo troostend. Ik ben niet (bij)gelovig, maar ook de spirituele betekenis van Turkse tortels (vrede) was een speerpunt van Pappi. Tortelduiven verspreiden warmte en liefde en ze vertellen je dat je weer rust zult vinden na een nare periode. Lieve pappi, bedankt voor je kracht. Bedankt voor alles. Ik mis je.
Pap en mam weer samen?
klik op de foto's om te vergroten