dinsdag 30 oktober 2018

MEMORIES



Na het middagmaal ontstaat er een spontaan theekransje. Aanleiding: de nieuwe! Aan aandacht ontbreekt het mevrouw D. niet: het is bekeken worden en zelf rondspieden. Haar eerste vraag: 'Zijn er hier ook mannen?' Grandioos, zo kordaat. Na 123456789Tineke’s trolleyrondje staat memory gepland. We plakken er memories aan vast. De Witte Dame, de eeuwelinge, Roosje, Pappi, Buuf, Bobo en mevrouw D. schuiven aan. Mijnheer Demijne blijft lekker in zijn luie stoel, ondanks een speciale uitnodiging. De ene groep speelt bewonersmemorie. Plagerig: 'Mijnheer Demijne, u ligt via uw foto op tafel. Doet u toch een beetje mee.' Hij komt op de lachsalvo’s af en trekt nonchalant een vrijgekomen stoel naar zich toe: 'Zit hier iemand?' 'We hebben een uitvaller. Ga maar mooi zitten', klopt de Witte Dame met een hand op de zitting. Mijnheer Demijne zit op als een braaf hondje en zegt: 'Woef, woef.' 'U heeft een koekje verdiend!' lach ik. Hij neemt een Brusselse Kermis uit de trommel. De Witte Dame lust het laatste smartieskoekje. 'Zijn er nog meer mensen die een kunstje kunnen en een koekje willen verdienen?' vraag ik. Gegrinnik. Tante Leen die door het theekransje buitenspel is gezet, neemt er twee. Bobo grist het laatste kaakje. 'Alles op!' zegt ze tevreden.

De andere groep pakt uit met het koningshuis. We hebben twee beginners die aarzelen of de moeilijkheidsgraad niet te hoog is. Ik quote Pippi Langkous: 'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.' Om de foto’s makkelijker te kunnen onthouden, starten we met drie dubbele en worden er wetenswaardigheden bij verteld. In kleur: de troonrede, Lex en Max, Slingers met de jarige koning, Willem met een opgestoken duim bij een sportwedstrijd, een foto van het Oranje gezin met Labrador, Beatrix met een ronde doos op haar hoofd. In zwart-wit: troonrede met Juliana en Bernhard, Juul die spruitjes schoonmaakt tijdens een interview, de pronte Wilhelmien(tje) van het dubbeltje, de gouden koets, een familiekiekje met de prinsesjes; wie kent Marijke/Christina niet? Er is nog een prinses die haar naam veranderd heeft, omdat die te gewoontjes is: 'Laaggeletterde' Laurentien die voor de burgerlijke stand Petra heet. Pappi mag beginnen, omdat-ie weg van tafel wil. Hij draait gelijk twee dezelfde om. 'Kat in het bakkie' en hij besluit te blijven. Tussendoor worden de deelnemers a la Willem Ruis van de wijs gebracht: 'Lauw, warm, heet, heter, nee koudkoud! Zou u die kaart wel nemen, een uitgestoken hand krijgt stiekem een duwtje richting de bijpassende foto. Niet geheel toevallig is de eindstand voor iedereen gelijk. Het was weer gezellig. 'Een beetje druk', vindt de Witte Dame. Wij noemen dat enthousiast. Bobo pak de bijeengeraapte kaartenstapel om nooit meer los te laten, ondanks dat ze beleefd vraagt of ze de foto’s mag houden. 'U mag erop passen. Goed vasthouden!' beklemtoont 123456789Tineke. Bobo knijpt haar handen stevig om de foto’s. 'Als ze later een dutje doet, ontfutselen we de stapel', knipogen we.

dinsdag 23 oktober 2018

DUO PENOTTI

Vroeger at hij roggebrood en dubbele boterhammen met komijnekaas - wat mijn broer en ik vertaalden naar: Khomeinikaas. De laatste jaren is pappi een zoetekauw en nu kan hij geen maat meer houden. Zo'n basaal iets, gewoon uit zijn geheugen gewist. Hoeveelheden zeggen hem niets meer. Een voorraad koekjes en snoepjes gaat er in een dag doorheen. Als hij te corpulent wordt, liggen er meerdere gezondheidsklachten op de loer. De weegschaal gaat toch al richting de honderd door oedeem en het goede leven in het Zorghuis. Bij elk bezoekje krijg hij daarom een (dag)rantsoen. 

Van Maggy en LieveLieke hoor ik dat hij de pastachoca driedubbel dik op de boterham smeert. Herkenbaar. Toen hij alleen woonde, kocht hij de duo penotti potten al in jumboformaat. Voor de grap zetten de zusters bij het ontbijt een bijna lege pot pastachoca beregoed neer. Pappi doopt het mes erin, waarvan slechts het puntje bruin kleurt. De verzorgsters stikken van het lachen. Zijn beteuterde gezicht is goud waard. De zuster die al een volle pot achter haar rug houdt: 'We plagen u maar een beetje. Kijk eens wat ik voor u heb!' Pappi smeert expres een keer extra. De weegschaal slaat inmiddels door naar 99.4 kilo. Straks moeten we er met de kaasschaaf langs!

donderdag 18 oktober 2018

TUINONDERHOUD


Als je weet dat het volgende week kil en nat wordt, kun je helemaal niet binnen in je stoel blijven hangen. Heerlijk met pappi gesnoeid, blad geharkt en geveegd. Superfijn dat het Zorghuis die gelegenheid biedt. Tuinieren is zo helend. Als pappi zijn stofjas aantrekt en buiten bezig is, voelt hij zich nuttig en heeft hij geen tijd voor pijntjes. 




Met dank aan Lievelieke voor de heimelijke herfstfoto's

woensdag 17 oktober 2018

DOBBELEN


De vijf stapels uit het vragenkoffertje worden gerangschikt. De dobbelsteen met gekleurde stippen rolt. Hij kon een magneet bevatten. Telkens valt-ie óf op oranje óf op blauw. Tot grote hilariteit van de tafelgasten, want dat betekent: het antwoord zingen of een spreekwoord beantwoorden. Bij (moeilijke) vragen heeft de dobbelaar(ster) het alleenrecht. Hier geen hints van de deelnemers. Bij de spreekwoorden tettert iedereen gewoon door elkaar. Ook de her en der verspreide mannen in de zaal die niet aan tafel wilden, maar nu het leuk is (hoezo nu?!) toch meespelen. Zo leren we dat de voornaam van de kerstman Franciscus luidt en dat de Zeven Dwergen een wolf in bed aantroffen. De dobbelsteen stuitert en slingert over het gladde tafelblad. De eeuwelinge verdiept zich in de vragen. Ze legt steeds goede links, maar zit er met de antwoorden net naast: sinaasappels veranderen in aardappels en wolkenkrabbers zijn voor je rug. 123456789Tineke vraagt oerendhard: ‘Wat is ijzel?’Mevrouw verstaat ezel en antwoordt: ‘Os!’Helemaal goed! Ze straalt.


Pappi murmelt de antwoorden, nadat ik de vraag in zijn rechteroor herhaald heb. Liedjes zoals ‘Mijn opa, mijn opa, mijn opa’ en ‘Pappi loop toch niet zo snel’ en ‘Het hondje van de bakker’ zingt hij luid en duidelijk mee. Tussendoor wiegen we op ‘Rot, rot, rot sind die Rosen’. Een clevere Tante Leen doet monter mee en de zingende Frêle Freule brengt geregeld Sinterklaas kapoentje ten gehore. ‘Het maakt me niets uit dat het geen 5 december is.’ Uiteraard vallen we allemaal in. Seniorita Sigaretje kent, tot vreugde van Roosje, alle songteksten in het dialect. We kanoën tweetalig. 123456789Tineke krijgt er een hese onverstaanbare stem en toeterende oren van. Ik mag de slotronde overnemen. De jaloerse pappi heeft er moeite mee. Hij ‘schopt’ me tegen de schenen en trekt me dwingend aan de blouse. Ik reageer niet op kleutergedrag en hij loopt weg. De Frêle Freule: ‘We gaan door? Hiep hiep hoera! Want lekker flauwekul maken daar geniet ik het meest van. En van praten. En dat het zo gezellig is. En dat jullie mij leuk vinden. Toch? Anders ga ik.’ We bevestigen uitbundig dat het zonder haar niet hetzelfde is. Tante Leen aarzelt, maar besluit te zwijgen. We ruimen de boel op. Pappi keert terug en doet of zijn neus bloedt: ‘Ik ben wezen plassen.’

zondag 14 oktober 2018

PLAATJES RADEN


'Kom je meteen na het middageten?' lijmt pappi me via de telefoon. Ik ben er tegen half twee. 'Ik wilde net de luiken dicht laten vallen, kan je later terugkomen?' 'Oke?!' Met een liedjes-uit-de-bandrecordertijd-lijst en de iPad installeer ik me op het zonneterras. Het is half oktober en 25 graden!! We doen plaatjes raden. Mijnheer Demijne heeft gelijk verzoekjes: liedjes uit zijn diensttijd. De aangeschoven Seniorita Sigaretje en Margrietje horen graag Limburgstalig. E. krijgt bezoek en moet weg. Rijk plus bezoek genieten in het hoekje  van de plaatjes: 'Mooie muziek.' Wij gooien de schouders los op E.'s plaatje 'Papa loves mambo' gezongen door Perry Como. Soepterrine vindt alles hollekidee. Voor Francois draai ik Schneewalzer. Hij luistert met gesloten ogen. Bij Rote Lippen soll mann kussen tapt en zingt hij mee. 'Rot Pruuse!' zegt hij. Ik: 'Da's niet aardig, bovendien is dit Sir Cliff Richard, een Brit.' De zuster haalt pappi naar buiten. Hij verschijnt in zijn tuinmanstenue. 'Je bent te laat, de containers heeft de zuster al op het trottoir gezet', zeg ik. 'Kom maar gezellig bij me zitten, en meezingen met je favorieten. Hij ziet geen grammofoon, radio of bandrecorder, maar hoort de muziek uit het kleine platte doosje komen. Keer op keer verwondert hij zich dat alle liedjes van vroeger en nu hierin zitten. 'Fats Domino geeft een Jambalaya weg. Muziek is goed voor het brein, maar deze keer blijft pappi hangen in de niet bestaande op handen zijnde verhuizing. Dan maar een wijntje. We heffen het glas en zingen mee met Doris Day.



vrijdag 12 oktober 2018

SJANS

Foto: Theo Janssen KBO

KBO Oktoberfest in 't Zaelke. Pappi en ik zijn aan de late kant. De Holtmuehler Blaoskapel had schon angefangenDrie weduwen wenken: vooraan zijn nog stoelen vrij. De ondernemende dames zijn dik in de negentig, maar ogen als pracht-tachtigers. Op tafel veldboeketjes, pretzels en geblokte placemats. De placemats worden door de dames gebruikt om de consumptiemuntjes onder te verstoppen. 'Zoiets als een ouwe sok met geld onder het matras', lach ik tegen dames. Het is meteen dikke mik. Ze stellen zich voor en vragen honderduit over pappi die ze wel zien zitten. Ik tolk, want door de live muziek verstaat hij de dames aan de overkant van de tafel niet. 'Wat is je vader een statige, mooi verzorgde man', zegt een van de dames, waarop de andere instemmend knikken. Later zal ze, als hij wegloopt om te pinkeln, hardop vaststellen: 'Als hij staat, valt hij wel kleiner uit.'


Tijdens de pauzes kwebbelen we, op de Egelander klanken wordt er meegedeind en genoten. Pappi gaat geheel op in de muziek. De innemende dames - die dementie van dichtbij hebben meegemaakt - raken ontroerd: 'Kijk toch eens hoe hij geniet.' De ober vraagt wat we willen drinken. De dames bestellen een rood, wit wijntje. Hij weet precies wat ze bedoelen. Bij elke geserveerde bestelling heffen we het glas en tikken ze tegen elkaar. Na drie wijntjes komt pappi los. Zijn spraak blijft wat achter, maar charme en zingen gaan goed.

Foto: Theo Janssen KBO

Het is ouderwets gezellig. De beloofde bockworst wordt uitgeserveerd. De meest rechtse mevrouw vraagt mes en vork om de worst in schijfjes te snijden. Ik knipoog: 'Wel deftig met de pink omhoog dan, hè.' Haar buurvrouw leent het mes om de worst te ontvellen, iets wat mijn moesje vroeger ook pleegde te doen, herinner ik me plots. Naast me moffelt de buurvrouw die net haar middageten achter de kiezen heeft, haar worst in een servet. Ze fluistert: 'Lekker voor vanavond op brood.' Ik: 'We hebben allemaal de hongerwinter meegemaakt. Voedsel verspillen doen we niet.' Als vegetariër ben ik voorbereid: ik haal de doggybag uit mijn handtas. Het grapje dat ik de worst aan mijn hond beloofd heb en anders de deur niet inkom, werkt al jaren; g
een gênant gedoe over ingepakte worsten. 

Tijdens de Zugabe rijdt onze taxi voor. We maken de afspraak dat we er in december (bij leven en welzijn) weer bij zijn. Pappi, euforisch door alle aandacht, neemt eerst van zijn tafeldames en daarna van ie-de-reen aan de lange tafel naar de uitgang met een persoonlijke handdruk afscheid. 'Geweldig, geweldig was het!', juicht hij, alsof HIJ de gevierde artiest op het podium was.

Vijf minuten na aanvang van de broodmaaltijd zijn we in het Zorghuis. Zijn tafelgenoot roept bij zijn binnenkomst: 'Hé jong, wao bleef ze nao?' Het is heerlijk thuiskomen als je gemist wordt.

Foto: Theo Janssen KBO

Een pluim voor de KBO organisatie/vrijwilligers die weer een gezellige en perfect verzorgde muziekmiddag hebben georganiseerd. De Holtmuehler Blaoskapel speelde de sterren van de hemel en de zangeres liet voor iedereen de zon schijnen.

donderdag 11 oktober 2018

DAG VAN HET ZICHT


Vandaag is het Dag van het Zicht, lees ik de kalender voor aan pappi. Hij, ietwat hardhorend: 'Dag van het Gezicht?' Hoopvol: 'Oh, krijg ik dan zo'n masker?' Ik lachend: 'Da's goed, maar ik zei: Dag van het Zicht!' Pappi reikt mij zijn fok aan. Vlemend: 'Wil je dan ook effe mijn bril poetsen?'



De schoonheidsbehandeling was zo ontspannend dat hij in slaap viel.
Dit was zijn gezicht toen hij wakker werd en ik 'm een spiegel voorhield.