zondag 20 oktober 2019

GEHEUGENHUIS



Er werd vaker gezegd: 'Zonde om de verhalen NIET te delen.' Debbie Koopman (trajectbegeleider Hulp bij Dementie) en  Cela den Biesen (tekstschrijver) met het veelbesproken Zorghuis Nederland jubileumboek. ‘Zo trots als een Pauw’ bevat 85 lichtvoetige columns over het Zorghuis waar bejaarde bewoners en PauwProfessionals het leven vieren. De hartverwarmende Limburgse ‘Hendrik Groen’ − voorzien van beeldige foto’s van Petra Lenssen − is voortaan te lezen in het Geheugenhuis in de Venlose Bibliotheek. Hoe mooi is dat!

woensdag 16 oktober 2019

PERSONAL TRAINING


Vroeg in de ochtend. Pappi: 'Ik voel me niks fit.' 'We gaan je kamer luchten en zelf een frisse neus halen. Daar knap je altijd van op', beveel ik een vrolijke grimas trekkend. Pappi stribbelt tegen: 'Ik mag me niet inspannen van de dokter.' 'Ik geef je mijn erewoord: 'Straks ben je weer zo fit als een hoentje. Ennuh, we doen heel kalm aan met bewegen.' Ik hijs 'm in een suède tussenjackie, zet de pet op zijn kalende bol en doe 'm een ruiten shawl (helemaal IN deze winter) om. Hij geniet van het getuttel: 'Dat zetje had ik nodig.' Het stukje van zijn kamer naar buiten is zo'n 15 meter. Pappi hijgt extra als een meulenperd en demonstreert: 'Ik heb een droge mond.' Hij zijgt in de eerste de beste stoel neer. Ik haal thee.

We starten met ademhalingsoefeningen. Mijnheer Demijne, Margrietje, en Tante Poes melden zich voor de warming up, maar staken voordat we begonnen zijn: 'Brrr koud!' Pappi en ik werken in slow motion het ingebakken 123456789Tieneke's rijtje 'oefeningen in zithouding' af. Van de oefeningen die je drie, vijf of tien keer kunt herhalen, pakt hij het gemiddelde. We sluiten af met nek-schouders-armen los maken. Pappi, terwijl hij zijn schouders ronddraait: 'Alles is weer heerlijk soepel en mijn hoofdpijn is weg.' In de zon drinken we thee die naar koffie smaakt. Pappi: 'Lekker. Ik denk dat ik in de tuin ga werken. Het is zulk mooi weer.' Ik: 'Het is welletjes geweest voor vandaag. Je kunt ook overdrijven. Wat dacht je van een dutje?' Pappi vol energie: 'Geen tijd voor. Ik moet mijn kamer nog opruimen.' Monter marcheert hij naar zijn kamer waar Nana Mouskouri cucurrucucu paloma zingt. Het eerste refrein cucurrucuut hij mee, bij het tweede is pappi vertrokken.

dinsdag 15 oktober 2019

AFSTANDSBEDIENING


PappI's verwarde gedachten sturen hem aan. Al het (ont)roerend goed wordt in het kastje achter hem gepropt. 'Wil je de kamer wat leger, zodat er minder prikkels zijn?', vraag ik. Pappi ontkent dat hij iets te verbergen heeft. In zijn beleving is dat ook de waarheid. Door zijn kamer te veranderen en een stoel en het theewagentje te ruimen, creëer ik rust en plaats. Van de sta-op stoel heeft pappi voor de tigste keer de transformatorkabel verstopt en de afstandsbediening afgekoppeld. Ik laat het voorlopig zo,omdat hij aangeeft comfortabel te zitten. 

Nu hij met zijn fysieke gezondheid kwakkelt, heeft hij moeite met opstaan uit de zithouding. De snoeren sluit ik weer aan. Tot mijn verbazing blijven ze liggen, waarschijnlijk omdat het theewagentje ze niet meer in de wielen rijdt. Echter de sta-op functie blijft ongebruikt. Ik druk de afstandsbediening in zijn handen en demonstreer de twee knoppen: kiepen en achteroverleunen. Pappi moet het diverse malen zelf proberen. 'Da's geweldig. Wat een uitvinding', zegt hij over het mechaniek van de stoel die al een jaar of zeven zijn trouwe vriend is.

Achterovergeleund vraagt hij of ik de tv aan wil zetten. Ik druk de afstandsbediening in zijn handen. De twee afstandsbedieningen houdt hij als de pistolen van een cowboy in het Wilde Westen vast. Het duel kan elk moment beginnen: wordt het zappen of 'afgeschoten' worden? Het idee alleen al werkt op mijn lachspieren. Mijn hoofd geeft hem een hint naar (voor hem) links. Maar pappi is in control. De duelhouding geeft hem net dat beetje stoerheid. Hij kijkt naar beiden, drukt daadwerkelijk de tv aan en kraait van plezier: 'Jij zag me al gekatapulteerd worden he.'

Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen op Facebook Zorghuis Nederland

vrijdag 11 oktober 2019

GROEN LICHT VOOR 'T KELDERKE



Teveel prikkels en je wilt rust in je hoofd? Heerlijk ontspannen in ’t Kelderke, zoals pappi het groenrijke ontspanningslokaal noemt. Hij weet ook te vertellen dat daar in zijn jonge jaren wilde bokkenfuiven plaatsvonden. Pappi met een veelbetekenende blik: ‘Dat waren vrijgezellige avonden.’


Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen via Facebook Zorghuis Nederland

woensdag 9 oktober 2019

NUMERO UNO


Populaire meisjesnamen van nu zijn Yara, Mila en Tess. Grietjes van weleer dragen voornamen als Bets, Truus en Annie. Allerminst verwonderlijk dat er onder onze bewoonsters dubbele voornamen voorkomen. De Frêle Freule heeft er wat op bedacht: de drie Annies krijgen een nummer achter hun naam. Het frappante is dat de gezellige kletstante een stadse is en zelden of nooit op het platteland kwam waar ooit Bertha 3, Dora 2 en Marie 6 zonder die vermaledijde oor- en halssieraden herkauwden. Terug naar de bewoonsters die voortaan door het leven gaan als Annie 1, Annie 2, en Annie 3. Drie keer raden wie de Frêle Freule - zelf een Annie - als Annie 1 heeft aangemerkt.

Volg pappi en zijn huisgenoten elke dag op Facebook Zorghuis Tegelen

zaterdag 5 oktober 2019

VAN DE WIJS


Troubadour/harmonicaspeler Loek Heldens geeft een huiskamerconcert met bekende meezingers en mooie (mannen)nummers van o.a. Neil Young, John Denver, Ricky Nelson, Neil Diamond en the Drifters. Pappi is de hele dag al van de wijs (houdt vocht vast) en blijft vragen stellen. Een kind zou er nog minder doen: 'Ga jij zo mee naar het feest? In die kleren en met de haren zo?' [dankjewel pappi], 'Hoe zijn wij hier?', 'Ik heb mijn fiets niet afgesloten, want ik kan nergens mijn fietssleutel vinden', 'Waar is mam nou gebleven', 'Onze Kees was net ook hier', 'Ik wil naar huis, ik moet nog eten koken', 'Oh, heb ik het gas wel uitgedraaid?', 'Zijn wij met de auto hier?', 'Ik heb niet genoeg geld bij mij', 'Wat kost dit allemaal?', 'Wie zijn die mensen. Ik ken er niemand van', 'Haal jij effe sigaretten voor me', 'Waar zijn we hier?' 'Ik heb honger', 'Waarom moet ik met onbekenden eten en niet met jou?' 'Waar is mijn jas'. Psst pappi, luister nou eens naar die mooie muziek. Pappi ontspant eindelijk bij Green, green grass of home. Hij zingt mee en trommelt bij uptempo nummers met zijn hand op tafel. Na twee uur stopt de muziek. Pappi grijpt me bij de arm: 'Ik ga met jou mee.'

dinsdag 1 oktober 2019

PARTYKELDER


Mevrouw H. is bij de eerste aanblik spontaan gecharmeerd van de partykelder, zoals ze onze soos in het souterrain bij de opening noemt. 'Gaat het hier op zaterdagavond net zo loos als vroeger?' vraagt ze gretig. 'Wilt u weer slijpen?' geef ik geamuseerd aan. 'Mocht er voldoende animo zijn om plaatjes te draaien, is daar een mouw aan te passen', zeg ik welwillend. Blij rondkijkend en genietend: 'Ik ben binnenkort jarig. Ik wil mijn feestje hier houden. Kan dat?' Ik voor de gein: 'Welke datum is het? Zij: 'xx mei.' In plaats van te antwoorden dat de herfst net begonnen is, zeg ik enthousiast: 'Onze eerste boeking en meteen een vroegboeker!' 'Geregeld?' knikt ze. Ik bevestig de 'vastgelegde' datum. 

Terug in de zaal tikt Roosje me op de schouder: 'Houdt mevrouw H. haar verjaardagsfeest in de kelder?' Ik: 'Ze heeft daarnet geboekt.' 'Hum' klinkt het verbolgen. Roosje: 'Zij kan niet de eerste zijn, want ik ben eerder jarig.' Ik plagend: 'Prima, maar ik heb nog geen boeking binnen van u.' Roosje vlot: 'Ik geef het meteen aan mijn zoon door. Die regelt dat wel voor mij.' 

Het mooie is dat Roosje bij haar eerste bezoek vermeldt dat ze de soos maar niets vindt: 'Ik zit niet graag afgezonderd. Ik zit liever in de drukte waar je alles ziet en meekrijgt.' Ieder zijn meug, de soos is een extra optie. Tegen Tante Poes die verstek moest laten gaan bij de opening antwoordt ze op haar vraag of de opening en de soos geslaagd zijn, is ze negatief: 'D'r is niks an.' Ik hoor het met lede ogen aan; hebben we daar met de collega's zo hard voor gewerkt? Ik vertel het tegen zoonlief en zijn eega. Ze gieren het uit: 'Oh, ze is zo'n lieve schat, maar zelfs zij kan vilein voor de dag komen, dat zie je maar weer.' De twee hebben het er met haar over. Wanneer ik naar huis ga, komt ze me met ingehouden gegniffel tegemoet. Ik met ondeugende ogen: 'Hoe vindt u de soos?' Ze spreidt haar armen met een overdreven werelds gebaar. Lachend: 'GE-WEL-DIG!'