Tante Leen wordt naar de wc gerold. Net als vroeger in de klas gaan er meerdere vingers tegelijk de lucht in, nadat er eentje het voortouw neemt. Omdat het allemaal rolstoelers zijn die geholpen moeten worden, ontstaat er een file. Om het wachten te veraangenamen, ga ik met diegenen die het dringendst moeten op excursie. Een exclusieve rondleiding met vele bezienswaardigheden. TT wordt door haar 'gids' door de zaal geloodst: 'Als u links kijkt, ziet u rechts niets.' Alles wat aan de muur hangt is van het 'museum', meubelstukken worden bezichtigd en bekende gezichten zijn celebrities die we om een handtekening vragen. 'Wuif maar,' push ik TT. Zij lachend: 'Ik ben de koningin niet.' Giechelend wuift ze toch en de beroemdheden zwaaien terug en maken een praatje. TT: 'Vroeger vond ik een koetsje zo sjiek.' We gaan hop paardje hop in galop naar het toilet.
De Frêle Freule is de volgende dagjesmens op sightseeing. Zo ziet ze de huiskamer ook eens vanuit een ander oogpunt. We nemen de toeristische route langs de grote ramen. De Frêle Freule: 'Wat geweldig dat park. Hier ben ik nog nooit geweest. Wat een uitzicht!' We bespreken de bloemetjes en de bomen en ik 'spot' een eekhoorn en een denkbeeldige tweede. Zij: 'Zal ik voor hen dirigeren? Dat vinden ze vast leuk.' Moi: 'Kijk, ze staan al te juichen.' Opgetogen speelt ze een half uur lang voor drie separate ramen. Het dringende toiletbezoek is ineens niet meer zo dringend.
Dat komt goed uit want Floris houdt de stoel van de Frêle Freule bezet. Hij ligt te braden onder een plaid en wil niet opstaan: 'Ik zit net zo lekker comfortabel en warm hier.' Moi, lief bedelend achter het mondkapje: 'Doe je het ook niet voor mij?' Floris: 'Mwahhhh ... uh NEE.' Moi een lokmiddel uitproberend: 'En als aan de overkant naast je eigen stoel dan een mok warme chocomel klaarstaat?' Floris, al iets welwillender: 'Je probeert me te verleiden. Moeilijk hoor om nee te blijven zeggen. Maar: NEE.' Moi: 'Mijn laatste aanbod: 'Met warme-deken-garantie en je lievelingskoekje bij de chocomel.' Floris: 'Twee koekjes!' Moi: 'Deal!'
Later die middag op haar vertrouwde stekkie tijdens een terugblik op de tour du jour van de Frêle Freule: 'Bij mijn concert heb ik mezelf overtroffen, maar weet je wat ik nou het fijnste vond: 'Dat de auto- en bromgeluiden die ik vaak hoor niet in mijn oren zitten, maar dat de provinciale weg hier zo dichtbij ligt. Dat wist ik niet en nu wel.'