Het is kerstavond en we zitten voor de
kerststal waar we traditiegetrouw de beeldjes dichter naar het stalletje
schuiven. Ineke en ik discussiëren nog een beetje wie er van de herders
voor mag dringen. Ineke geamuseerd: 'Zet de mannen maar bij Jofes en de schapen
naast Maria. Zo gaat het op partijtjes ook altijd.' Jofes brengt fondantkleurige herinneringen boven net als elke
generatie gerelateerde muziek. Ik weet zeker dat Ineke uit de
tijd is van Bing Crosby en white christmas.
Via Spotify draai ik de liedjes af van de meest verkochte kerstelpee allertijden. Achter haar schitteren ledlampjes in een minitree op het dressoir. Ik zit met een groene kerstmuts op tegenover haar. Natuurlijk draai ik de kersthit uit mijn kindertijd mele kalikimaka in de hoop dat ze dat ook herkent. Met fonkelende ogen zoekt ze mijn hand en vindt die: 'Oh, dat ik dat nog mag horen.' Haar bibbervingers tappen met de muziek mee. Ineke: 'Ga jij naar de nachtmis? Ik allang niet meer. Soms naar het kapelletje.' We hebben het over hoe Kerstmis van vrede op aarde is veranderd in een willekeurig feest van vreten op aarde. En dat daar voor- en nadelen aankleven. Ineke vindt het hier en nu gezellig. Uit het niets: 'Heb jij de sauzenbroodjes uit de diepvries gehaald?'