Q. is geen televisiekijker. Het enige dat hem op het beeldscherm interesseerde was sport. Met name 2 x 11 al dan niet gekuifde haantjes die achter een balletje aan renden.Tegenwoordig kan hij wedstrijden door geheugenproblemen helaas niet meer volgen.
Als mijn moeder, mijn broer en ik vroeger samen kastje keken (denk films en series en kwissen als Sons&daughters, Peyton Place, Beertje Colargol, Een van de Acht, en Dalli Dalli) en mijn vader kwam thuis van het werk, was het eerste wat hij deed nadat hij zijn jas aan de kapstok had opgehangen en mijn moeder had gekust, voor het beeld gaan staan en de knop net zolang verdraaien tot er ergens voetbal op verscheen. Dat wij iets aan het volgen waren, deerde de kostwinner allerminst. Mijn moeder vloog op voor het welverdiende pilsje voor de man des huizes en mijn broer en ik protesteerden, wat weinig uithaalde. Het was de reden waarom mijn broer als eerste een tweede (draagbare) tv op zijn kamer had, dus hokte ik ook daar; mijn moeder moest natuurlijk naast mijn vader gezelschap houden.
De hobbyloze Q. probeer ik maar weer eens voor het kastje te krijgen. Een eerdere poging was mislukt, omdat er tijdens het zappen naar natuurschoon porno verscheen. Paps was zo van slag dat hij de televisiestekker uit het stopcontact hengstte. Zijn gedachten hierover toen ik in de lach schoot na aanhoren van het voorval tijdens het herstellen van de verbinding: 'Stel je voor dat de zuster binnen zou komen en me zou betrappen en me als viezerik zou bestempelen!'
De dramaserie Hendrik Groen van omroep Max is uiterst geschikt als tweede poging om pa voor het scherm te krijgen. De serie handelt over de dagelijkse beslommeringen van bewoners van een Amsterdams zorgcentrum die geen genoegen nemen met achter de geraniums zitten te wachten op Magere Hein. Met een fenomenale André van Duin als Evert, de aimabele Kees Hulst als Hendrik Groen en o.a. de aandoenlijke Coby Timp als Grietje. De hoofdpersonen (de rebellenclub) zijn weliswaar mondiger en mobieler dan pappi en medebewoners, maar de zorgen, gedragingen en (rooskleurigere) situaties zijn treffend. Gelukkig zijn de krengen die daar verplegen, verzorgen en leidinggeven bij pappi stuk voor stuk schatten!
Hendrik Groen is er 12 afleveringen lang op de maandagavond om 22.15 uur op NPO 1. Een beetje laat voor pappi die meestal rond 9 uur half tien de nachtzuster welterusten wenst. Gelukkig worden de afleveringen herhaalt op vrijdagmiddag en wel om 16.20 uur bij Omroep Max - net op tijd afgelopen om aan tafel te schuiven voor de broodmaaltijd. Pappi zet op mijn verzoek de tv aan. Na afloop vraag ik naar zijn bevinding. 'Hartstikke leuk om allemaal oude bekenden terug te zien. En met mijn oude vrienden heb ik tenminste ook raakvlakken. Ik dacht dat ik een van de weinige overlevenden was. Ik moet de Troskompas (?) er toch eens vaker op naslaan.' 'Ik zal wel een lijstje voor je maken. Toen was geluk nog heel gewoon wordt vast ook ergens herhaald. Het speelt eind vijftiger jaren en is met Gerard Cox en Joke Bruys.' Q. verwonderd: 'Leven die allebei nog? Wat fijn, want die zijn getrouwd. Dat is een echtpaar.' Ik besluit mijn opgewekte pappi niet bij te praten, daarvoor ligt de story in de leeshoek, al is lezen ook niet zijn ding.