Meneer Freek is na een zware operatie in een verpleeghuis opgenomen voor revalidatie. Daar bleek dat het onmogelijk was om terug te keren naar het huis waar het huwelijkse leven zich decennialang afspeelde en waar hij tot voor kort met zijn oude jachthond woonde. In zijn summier ingerichte studio in het zorgcentrum waar hij nu woont, herhaalt hij elke morgen en avond: 'Ik wil naar huis.' Ik begrijp hem. Ieder mens is het liefste daar waar hij/zij zich echt thuis voelt, pas dan ben je op je gemak en kun je helemaal jezelf zijn. Maakt hij de wederkerende opmerking omdat hij geen afscheid van zijn thuis heeft kunnen nemen of mist hij zijn hond waar hij uit angst voor de verdrietige realiteit nooit meer naar vraagt?
Aan mij als Saar de taak om het verdriet te verzachten of hem tijdelijk op andere gedachten te brengen. Ik mag dat graag met een vleugje humor doen, de realiteit is al moeilijk genoeg. Meneer heeft veel vragen. Ik geef daar antwoord op naar gelang de situatie en zijn stemming met een sprankje hoop of gewoon zoals het is. Wanneer ik het 'juiste' antwoord geef, berust hij in zijn situatie. Ditmaal heb ik als oplossing bedacht dat niet ik de slecht-nieuws-brenger ben, maar dat hij er zelf verantwoordelijk voor is. We oefenen een naar-huis-gesprek voor de maandelijkse afspraak met zijn bewindvoerder. De repetitie verzandt overigens in een geanimeerd gesprek.
De zondag erna ben ik bij hem op bezoek. Meneer Freek heeft een dringende mededeling: 'Ik wil naar huis.' Moi: 'En wat zei de bewindvoerder?' Hij niet begrijpend: 'Hoe bedoel je?' Ik leg uit dat we een 'vrijlatingsgesprek' gerepeteerd hebben voor de afspraak met de bewindvoerder. Hij enigszins ontsteld: 'Gossie. Nee. Is hij geweest dan?' Moi: 'Ja en u zou vragen of het kon.' Naar huis noem ik niet meer. Hij: 'Verhip, nou je het zegt hangt me daar iets van bij.' Hij wrijft gelaten over de paar slappe kleurloze sprieten die zijn kale schedel rijk is: 'En nou is-tie weg. Dan zit er niets anders op dan hier blijven.' De mannelijke meneer Freek zal nooit toegeven dat hij iets verzuimd heeft. Case closed. Hij vraagt voor het dambord en we schuiven de witte en zwarte schijven zonder een woord vuil te maken aan 'naar huis'.
Een Saar snapt wat nodig is!