Naast al die treurende weduwen die zich niet of moeilijk over de dood van hun echtgenoot heen kunnen zetten waar ze vaak 60 jaar of meer mee samen waren (begrijpelijk), bestaan er slagvaardige types zoals Hilde, een gewichtig, bijna blind en opgewekte mensje die er rond de klok pracht uitziet. Hilde: 'Heb ik nog een man? Ik ken mevrouw pas kort en leg de vraag met één blik bij de verzorgster neer. Zij: 'Uh, nee al een tijdje niet meer.' Hilde voortvarend: 'Dan wordt het tijd dat ik een nieuwe zoek.' We schieten in de lach.
We zien Hilde denken: heb ik dan nog een (t)huis? In die richting willen we het gesprek niet hebben. Ik pak de iPad erbij en vraag Hilde: 'Tegenwoordig kan je via het scherm daten. Kijk! Hoe moet uw toekomstige man eruitzien?' Dat weet ze niet. Mevrouw is heel muzikaal. Ik toon haar plaatjes van zangers in haar leeftijdscategorie: Engelbert Humperdinck (mooie man), Tom Jones (te wild), Rocco Granata (te kort van stuk), de Spaanse Julio Iglesias ... Ze onderbreekt de opsomming: 'Hoelio, is die nog vrij? Hij kan mooi zingen en Italianen zijn heel romantisch.' Moi grappend: 'Zozo. U gaat voor een jongeman. Volgens mij is hij getrouwd. Met een Nederlandse zelfs.' Hilde in rotsvaste overtuiging: 'Als hij mij ziet ...' We liggen dubbel. Drie keer raden wie er het hardst lacht.
Een Saar snapt wat nodig is!