Het plukboeket voor deze warme week is kamille. Samen zoeken we een glazen pot uit die we versieren met kralen en vilten vlinders en bijtjes. Koosje vindt de kleine margrieten erg mooi: 'Vroeger waren ze groter.' Moi: 'Dat komt omdat dit kamille is.' Koosje proest: 'Als kind plukte ik dat ook. Niet om in de vaas te zetten.' Nadenkend tikt ze met de wijsvinger tegen haar lippen: 'Goh, waar gebruikte je dat ook alweer voor?' Moi: 'Je kan er thee van trekken, een mondspoelmiddel van maken en je kan er je blonde haren in de zon lichter mee maken.' Koosje: 'Dan denk ik dat we dat gebruikten als we galbulten in de mond hadden of blaren.'
Het gesprek varieert van korenbloem tot klaproos en gaat ineens over fruit. Koosje: 'Fruit met pitten erin eet ik niet.' Zitten niet in alle soorten pitten of pitjes? Aan de hand van plaatjes benoemt ze afzonderlijk fruit met of zonder pit. Het is zomers en we hebben een droge keel gekregen van al dat gepraat. De fruitschaal is leeg. 'Zullen we ditmaal iets fris nemen?' vraag ik haar. Gewoonlijk drinkt Koosje koffie. Nu bestelt ze vlot kamillethee. Door ons gesprek eerder is 'kamille' blijven hangen in haar haperende geheugen. Ik zet het Senseo apparaat aan voor koffie en druk de waterkoker in voor groene thee voor mij. Ik bied haar eerst het theeglas groene thee aan. Koosje: 'Pak jij maar, ik drink nooit thee, ik drink altijd koffie.' Ik wist het gewoon.
Een Saar snapt wat nodig is!