Een vertroebelde blik op de verleden tijd door gaten in het geheugen. Als dementerenden aan jou vragen stellen,
zoeken ze een antwoord dat hen geruststelt. Dementerenden die iets op dat
moment niet weten, kun je steunen door empathisch kordaat te zijn en directief
te handelen. Je geeft richting, hebt alle antwoorden. Voor een dementerende is
het fijn wanneer iemand van wanten weet, het heft in handen heeft en/of je een
plausibele verklaring geeft. Op zo iemand kan je terugvallen als het nodig is.
Jans verdwijnt langzaam voor zichzelf en voor anderen. Lang voor middernacht stelt ze hele persoonlijke vragen waar ik niet overal een pasklaar antwoord op heb. Meestal weet ik er wel een creatieve mouw aan te breien, maar vooral de angst om haar identiteit te verliezen, speelt haar parten en een simpel 'dat gaat niet gebeuren' volstaat hier niet. Jans' reactie: 'Als jij het als hele niet weet hoe moet ik dan - een halve - functioneren?’ Leuk hoe ze beeldend aangeeft hoe ze zich voelt en wat ze nodig heeft. Het bevestigt maar weer eens dat ze verwacht dat ik afdoende oplossingen voor haar hersenspinsels vind.
Een Saar snapt wat nodig is!