Lia en Jos zijn al decennia aan elkaar verknocht. Sinds zijn pensionering doet het kinderloze echtpaar alles samen. Tot Jos door een ziekte wordt getroffen en voortaan aangewezen is op hulp. Natuurlijk neemt Lia die zorgtaak op zich, je hebt elkaar immers trouw beloofd in ziekte en voorspoed. Ze heeft er een dagtaak aan, doet het met liefde, maar het trekt door de jaren heen een zware wissel op haar gezondheid en hun relatie. Als Jos’ ziekte verergert en hij steeds meer claimgedrag vertoont, kan Lia ook niet meer de deur uit.
Sinds een tijdje bewoont het echtpaar twee naast elkaar gelegen studio’s bij ons. Jos heeft intussen ook ’s nachts meer zorg nodig, en zo krijgt Lia voldoende nachtrust. In de ochtend als haar echtgenoot wordt verzorgd, haalt Lia (ongemerkt voor hem) met een gerust hart haar hart op in de omringende natuur of doet ze een rondje dorp. Door de hervonden 'vrijheid' zit Lia weer lekker in haar vel. De rest van de dag genieten de twee van samenzijn in de eigen woonkamer en als ze behoefte hebben aan gezelschap in een van de gezamenlijke huiskamers of de coffee corner. 'Samen apart' is echt een uitkomst voor dit echtpaar: het biedt hen de gelegenheid om verliefd op elkaar te blijven. Ze grappen weleens: ‘Nooit gedacht dat wij onze oude dag zouden 'latten' en dat dit zo goed zou voelen.’