ADRESSERING

Een onvoorstelbaar staaltje van een disfunctionerend brein van een dementiepatiënt

Pappi duwt me, licht verontwaardigd, op zijn kamer een envelop onder de neus: 'Moet je nou kijken. Zijn na al die jaren eindelijk mijn voorletters en mijn achternaam correct geschreven, klopt het adres niet. Hoe komen ze erbij: ik heb zelfs nooit in de Annastraat gewoond. Ik heb het al doorgestreept en het goeie adres [zijn geboortehuis] opgeschreven. Wil jij hem voor me op de post doen?' 'Is goed', zeg ik, want hoe leg je dit uit? De brief stop ik in mijn handtas. Pappi ziet de brief verdwijnen: 'Niet vergeten he, want misschien is het belangrijk nieuws voor me.'

Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

ZONDAGSGELD

Tijdens het maandelijkse huiskamergesprek met de bewoners over de mate van hun welbevinden, horen we niets dan lof. Fijn om te horen. Op de rondvraag 'Of er dan echt geen wensen zijn?' antwoordt het Maggivrouwtje rap: 'Zondagsgeld.' De mevrouw die geboren is in de tijd dat een ulevel*, lolly, karamel of noga rond een cent kosten, vraagt maar liefst 1 gulden zakgeld per week; een godsvermogen in de jaren dertig. Ze wordt overboden door Elsjefiederelsje met 5 dubbeltjes. De anders zo bescheiden E. kan niet achterblijven: 'Voor een autootje.' Het Maggivrouwtje: 'Ik spaar het zondagsgeld ook hoor.' Een bestemming heeft ze er nog niet voor. Gewoon uit zuinigheid en dat je altijd wat achter de hand hebt.' Daar heeft Cornelia Hopsasa geen oren naar: 'Als ik zondagsgeld krijg, koop ik er allemaal snoep voor en dat prop ik allemaal tegelijk in mijn mond.' Haar gezicht bevestigt haar woorden: 'We zijn met twaalf broers en zussen, anders vis je achter het net.'

* een ulevel is een vierkant gestold suiker snoepje

INTOCHT VAN SINTERKLAAS

De activiteitenbegeleidster kleedt de haard knus aan met pakjes, de zak en andere Sinterklaas attributen. Het mag, want Sinterklaas is aangekomen. 'Hoeveel kilo?' vraagt Tutti gevat en guitig. Haha. Ze trekt haar trui omhoog en toont haar buukske dat door een te strakke tailleband in twee ringen wordt verdeeld: 'Net zoveel als ik?'  'Dat valt best mee. De knoop staat op springen, maar zit er nog aan. Je komt nog niet in de buurt van de bolle buik van de kerstman.'

CORVEE

Samen met Merie CORvee! Er wordt heel wat afgelachen tussen die twee.

BRAAFSTE JONGETJE VAN DE KLAS

De Sint is in ons land gearriveerd en ineens zijn de bewoners stuk voor stuk het braafste jongetje/meisje van de klas.

Alle foto's zijn te zien op Facebook Zorghuis Tegelen

OUWE SNOEPER

Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

SPIEGELBEELD

We zitten met allemaal grijze duifjes in een kring. Wanneer de vraag 'Wat voor haarkleur heb je?' voorbijkomt, voelt de helft aan de haren. De andere helft noemt zonder pardon bruin of wit (blond). Niemand heeft een grijze tooi. De kleur die men vroeger had, wordt benoemd evenals vlechten, paardenstaarten, jumbo formaat strikken in het haar en schildpadspelden die Drika op zijn plat 'spangen' noemt.

Op zijn kamer krijgt pappi een foto van zichzelf te zien. Hij herkent de man op de foto niet: 'Wat een dikkop!' Ik: 'Dat ben jij. Echt! Je ziet er goed uit.' Ongelovig kijkt hij me aan. Hij voelt aan het dons op zijn hoofd: 'Die meneer op de foto is kaal.' Ik: 'Kijk eens in de grote spiegel.' Pappi kijkend naar zijn hoofd in spiegelbeeld: 'Och gossie.' Lachend toont hij zijn onafscheidelijke kammetje uit het borstzakje van zijn sporthemd: 'Sleep ik dat ding elke dag mee, terwijl ik het helemaal niet nodig heb!'

Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen op Facebook Zorghuis Tegelen

SCHOENENDOOS

Na het klok verzetten moeten we allemaal wennen aan het vroege donker. Pappi is zich er soms ten dele, soms geheel van bewust dat hij aan vasculaire dementie lijdt. 'Ik snap het niet' hoor ik vaak. Telkens probeer ik het uit te leggen aan de hand van plastische voorbeelden. Ditmaal toon ik een fotoalbum en een schoenendoos vol gehutselde foto's: 'In het fotoalbum zijn de ingeplakte foto's op volgorde gerangschikt. Zo klopt het qua tijdsverloop: van jong naar ouder. Jouw geheugen is als deze schoenendoos. Niks chronologische volgorde: een zwart-witte babyfoto ligt tussen een sepia beeltenis van zijn ouders en een kleurenafdruk uit de zeventiger jaren.' Hij knikt alsof hij het begrijpt en duwt mijn hand vol foto's van zich af, staat op en sluit de overgordijnen. 'Waar blijft R.?', vraagt hij bezorgd. Voor pappi is R. (mijn oudere broer) zeven. 'Hij had allang binnen moeten zijn. De straatlantaarns branden al. Jij mag ook niet weg al ben je 23 (dank u wel!) Het is gevaarlijk buiten. 'Hoe oud ben jij?' wil ik weten. Hij lacht: '18!' Een simpel rekensommetje leert dat dit onmogelijk is, behalve voor pappi. 'Waar zijn ons vod en moed?' vraagt pappi die momenteel meent dat hij op de Lageweg 3 te D. verblijft. 'En is mam alleen thuis?' Geduldig probeer ik hem uit te leggen dat het 2019 is en hij over dik drie maanden 92 wordt. Hij wrijft zich lachend in de handen: 'Da's waar ook. Dat is deze week nog.' Ik had het erbij kunnen laten als hij niet naar de kalender had gevraagd. 'He, ik loop achter, de bladzijde staat op oktober', wijst pappi. Ik: 'Nee het klopt zo. Het is nu oktober. Over drie maanden is het januari. Tel maar hardop mee: oktober, november, december, januari. Pappi: 'Dan pas? Maar dan ben ik al dood!'

SNIPVERKOUDEN

Mijnheer Demijne heeft een koutje gevat. Hij snottert wat, verder geen klachten. Niets om je zorgen over te maken. Toch heeft zijn dochter liever niet dat hij een frisse neus gaat halen. Drie dagen later tref ik 'm met zijn hand aan de deurklink klaar om naar buiten te gaan: 'Hoe is het met de verkoudheid?' Hij, breed lachend en met zijn rechterhand wegwuivend: 'Weg!' Ik: 'Fijn om te horen.' Hij nog steeds lachend: 'Maar ze kunnen zo weer terugkomen, hoor!'

Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

DE KOPEREN TUIN

De officiële ingebruikname van de jeu-de-boulesbaan is uitgesteld vanwege snipverkouden bewoners die niet naar buiten willen/mogen om een frisse neus te halen (het is slechts 8 graden). Maar het is zonde om op zo’n zonnige herfstdag de baan onbenut te laten en niet te genieten van de schitterende setting.  Pappi is in zijn sas als aanharker (en hij harkt en hij harkt en hij harkt ...). De sportieve V. heeft balgevoel en gooit alle stalen boules tegen de but. Ze heeft duidelijk een onderhandse-gooi voorsprong op ons, maar I. pikt het snel op en ik durf iets meer kracht aan de bal te geven. Door te tireren krijgt pappi - ooit een verdienstelijk biljarter die weet te serreren - alsnog de boules zo dicht mogelijk bij de but. 

Frankrijks volksport numéro un is vooral vermaak.Speelrondes bestaan uit klassieke petanque en een zelfverzonnen panna waarbij we de stalen boule onder de pootjes van een bokje door moeten laten rollen. Na de oefenspeelronde moeten de dames aan het werk en warmen wij − intussen in de schaduw − op met een mok hete thee. Een ding is zeker: aan de jeu-de-boulesbaan gaan we veel plezier beleven.

Alle foto's zijn te zien op Facebook Zorghuis Tegelen van 10 november

MOVEMBER

Movember met de M van moustache is een jaarlijks terugkerend event waar mannen een snor kweken om aandacht te vragen voor prostaatkanker, teelbalkanker en de gezondheid van de man in het algmeen. November is dus mannenmaand en ja, natuurlijk dragen onze mannen een snor! Sjimmie kan zo bij de politie. Janneman wil anders dan de anderen. Hij prefereert een 'McCloud' snor die hem geweldig staat, vindt ook zijn echtgenote. De tuinman voelt zich Sherlock Holmes. Floris wil liever een Italiaans streepje in de trant van de Godfather op zijn bovenlip. Of zal hij Hop Sing uit Bonanza imiteren? Die brede donkere snor is in ieder geval niet aan hem besteed. Mijnheer Demijne probeert door een dutje te fingeren er een stokje voor te steken, maar dat doet de fotografe wel. KanariePiet steunt de actie, maar hij is volgens eigen zeggen net gladgeschoren;-)

Zie de foto's van de heren op Facebook Zorghuis Tegelen van 8 movember

PAK JE BIEZEN

Pappi verkeert in de verkeerde tijdzone. Hij is ervan overtuigd dat hij op de Lageweg 3 in Dreumel woont. Dat adres is van zijn geboortehuis, binnenkort 92 jaren geleden. Wanneer de verzorger beweert dat hij in het Zorghuis is, is pappi's achterdocht gewekt. Als niemand kijkt, pakt hij zijn biezen. Pappi kan buiten de poort, omdat hij geen restricties heeft opgelegd. Met zijn mariniersbaret op kan hij de wereld aan, denkt hij. Wat zijn nu eenmaal 89 kilometer? 

De zusters gaan de wegloper achterna. Bruusk weert hij ze af: 'Jullie zitten allemaal in het complot.' Om hem mee te krijgen, dien je te strooplikken, want 'moeten' komt niet in zijn Winkler Prins voor. Het vooruitzicht van Lieke op een kopje thee met koekjes slikt hij voor zoete koek. Binnenskamers achter een dampende kop thee, de mond vol zoet en de ogen op hem gericht, belooft hij met volzinnen beterschap: hij zal het NOOIT meer doen. Zijn snoet spreekt boekdelen.

Pappi en zijn huisgenoten zijn dagelijks te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

MEEZINGGARANTIE

Vooraf aan het Oktoberfest peuzelen de bewoners Pommes mit Würstchen en krijgen ze een hoedje op. De eetzaal wordt omgetoverd tot balzaal. Joekskepellen Waers en MeDunk trekken hun Lederhosen en Dirndls aan. Als opwarmertje schallen er meezingers uit de box. 'Drinken jullie bier? Daar heb ik zo'n zin in', vraagt Mijnheer Demijne. 'Ja, klar', we nodigen hem uit in onze hoek. Mijnheer Demijne glijdt behendig zijn stoel als een bierpul over de tap, onder de lange tafel door. We spreken af dat we de hele avond Deutsch reden. Gezellig, iedereen heeft zin in een feestje.

Na een half uurtje plaatjes draaien, kondigt Sandy de huisband aan. Jetzt geht die Party erst richtig los. Onze eigen dansmarietjes maken er met hun openingsdansje een weergaloos schouwspel van. Joekskapellen Waers en Medunk kennen onze pappenheimers en spelen nummers met meezinggarantie. Kanen, ein Prosit, meedeinen, wiegende opgeheven armen, vingerdrummen op tafel, foxtrotten en zelfs naar het toilet gaat het in polonaise. Mooie momenten als de eeuwelinge de hand van de buurvrouw zoekt om te sjoenkelen, Wil met zijn trompet naast pappi plaatsneemt en die met Wils hoed op op zijn wandelstok blaast, en de beide tortelduifjes romantisch handje vasthouden (het pakt zich). Floris krijgt een echte in de handen gedrukt en trompettert een eind weg en E. haalt malligheid uit en trekt een grimas.

In de pauze houden we de Stimmung vast met Schlagers, vasteloavendnummers en Limburgse klassiekers. U vraagt, wij draaien. De dikke trom speler zet met een ferme slag in. De joekskapellen spelen in de tweede helft feestnummers. Pappi strikt zijn hoedje aan zijn wandelstok en zwaait ermee in de lucht. De grote trom speler kopieert het en zwaait naar hem terug. Tutti doet een dansje met Sandy, terwijl de verzorgsters een schaal met gefrituurde hapjes rond laten gaan. Na dik twee uur genieten, klinkt de afsluiter 'Geneet van ut laeve'. Tijdens het een voor een naar bed brengen van de bewoners worden de tafels afgeruimd, rustige verzoeknummers gedraaid en gaan de hoedjes terug de kast in. Tot volgend jaar!

Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

BLOUSE

'Godsamme', briest Merie - altijd tiptop verzorgd en vaak in 't nieuw - als ze de nieuwe parttimer ziet. 'Het is haar eerste dag. Je kent haar geeneens', werp ik tegen. 'Komt ze hier werken? Godsamme.' Ze wijst naar haar: 'Ze heeft mijn blouse aan. Nou, hoef ik 'm niet meer dragen. Tegen zo'n jong grietje kan ik met mijn 89 niet op.' Ik schiet in de lach: 'Het kan erger'. 'Waarom?' bromt ze geërgerd. 'Van mijn strepen vestje heeft C. een identiek exemplaar. Toen ik 'm hier een keertje droeg, zei ze dat ik het hare gestolen had. Ze schold me voor dief uit en had het liefst het vestje van mijn lijf gerukt.' Merie luistert maar half. Na de nieuwe een poosje gevolgd te hebben tijdens het inwerken, fluistert ze redelijk optimistisch achter haar hand: 'Ik denk dat ze geen blijvertje is.'

Pappi en zijn huisgenoten zijn dagelijks te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen