Onderweg hoor ik iemand fluiten. Tegen beter weten in kijk ik om. Het fluitje hoorde zich precies aan zoals een van pappi's fluitriedeltjes. Op mijn 57e werd ik ongewild een weeskind. Het is de natuur dat kinderen hun ouders overleven, maar ik hoef het er niet mee eens te zijn. Nooit zal nog iemand zo onvoorwaardelijk van me houden, zoals alleen liefhebbende ouders zoals mijn pap en mam dat deden.
Pappi ik mis ...
je fluitjes voor mam, mij, de honden, emoties en situaties
je joviale afscheidsgroet: 'Adios amore'
je archaïsch taalgebruik vermengd met Maleise woorden
je originele uitspraken zoals 'Ik heb de twijfelziekte'
je koosnaampjes: snoeffie, schupert of schupie, Trees van Ammerzoyen
en voor alle dames: schat
je reflectie: je had zo graag restauranthouder willen worden en leraar (ook zonder die laatste beroepskeuze was je voor velen een voorbeeld en houvast!)
je eigenheid
onze knusse onderonsjes
je oprechte blijheid elke keer dat je me zag
gewoon (een back-up) thuis waar je altijd kon binnenvallen