‘Mijn elektrische stoel is kapot’, demonstreert
pappi. De relaxfauteuil is niet defect, maar ontkabeld. Pappi is weer eens
(letterlijk) de draad kwijt. Tijdens zo’n verwarringsfase is het altijd een verrassing
welke kabels, touwtjes en schoenveters naar waar verhuizen. Tijdens mijn
zoekactie – pappi helpt niet mee, want hij heeft het niet gedaan! – kom ik drie broekriemen tegen die als stroppen aan de kledingstang in de kast hangen. Een terugkerend thema. Uiteindelijk vind
ik één snoer in een tas
onder de stoel gebonden, het snoer voor de transformator ligt verborgen tussen
het ondergoed. Pappi geeft een willekeurige de schuld. Het heeft geen zin om met
hem in discussie te gaan. Ik pak de IPad erbij. Pappi krijgt de foto’s van zijn
eigen party onder ogen. Hij ziet zichzelf het glas heffen, klappen, inhaken en
meedeinen, hossen en de armen in de lucht gooien. Zijn commentaar als ik hem
aanwijs: ‘Ben ik die man op de foto? Dan ben ik wel heel erg veranderd. Ik doe nooit zo gek!’ Ik rol bijna van mijn stoel: ‘Nouwwww,
het kan echt gekker hoor!’ Gelukkig kunnen we er nog altijd samen om lachen.
Pappi en zijn huisgenoten zijn elke dag te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen