ZO WORD JE OUD(ER)

De zon kiert gewekt tussen de gordijnen. De tuinman (91) staat fluitend op. De klompen en de werkjas gaan aan. Buiten (bezig) zijn − met name tuinieren − houdt je mentaal en fysiek gezonder. Schoffelen en harken maken zijn hoofd heerlijk leeg. Alles en iedereen wordt door de tuinman vergeten. Visite kan rechtsomkeert maken: geen tijd. Op naar de 92!

KERMIS

Negen blikken en drie ballen staan opgesteld op de mobiele tafel. De Witte Dame, Vrolijke Frans, Tante Leen, Mijnheer Demijne, de tuinman, Buuf en TT zitten als zoutzakken op een rij. We maken er een kermis van: ‘Wie hebben er ballen?’ Tante Leen gooit onderhands en bovenhands en mist nog: ‘Ik kan er niks van, dat zei ik al.’ Wij: ‘Zie de blikken toren maar als iemand die u niet mag.’ Lieve-Floor-hoe-staan-we-ervoor legt haar rekenmachientje aan de kant en beschermt zich met een kussen wanneer Tante Leen ‘m van Jetje geeft. Al dan niet gegronde smoesjes zijn er ook: ik heb op mijn zevende mijn sleutelbeen gebroken, mijn schouder speelt vandaag op, ik heb niet in kunnen gooien en … ik zie slecht, ben bijna doof en ik heb twee stalen platen in mijn arm. Voordat we kunnen vragen naar haar andere arm: ‘Daar heb ik een zwakke pols.’ We schuiven de tafel dichterbij en verder weg, naar links en rechts, en zetten ‘m diagonaal. Vrolijke Frans maakt bij elke beurt jongensachtige schijnbewegingen met de bal. Hij schatert van pret, maar punten behaalt hij er niet mee. Een van de opgegooide balletjes komt bij de tuinman terecht die ‘m met zijn stok de gang in golft. Goed voorbeeld doet volgen: alle balletjes verzamelen geschiedt met de wandelstokken. De tuinman gooit constant goed, maar scoort lage-nummer-blikken. Het is kassa als de Witte Dame de bal tegen achterhoofd van Vrolijke Frans plopt. Hij mag fluitend door naar de kwartfinales. Buuf, die standaard bescheidenheid aan de dag legt, wordt onder aanmoediging een boefje en bloedfanatiek. Ze draait haar schouders als een prof warm, masseert de ballen, spuugt erop voor geluk en vraagt haar buurvrouw TT om voor haar te bidden. ‘Maar ik weet niet eens hoe u heet?’ zegt deze. ‘Baltussen’, zegt Buuf. Mijnheer Demijne grinnikend: ‘De bal moet er helemaal niet tussen. Buuf slaat met haar handen op de knieën van plezier. TT krijgt een giechelbui die zo aanstekelijk werkt, dat we er allemaal in blijven. Om een lang verhaal kort te maken: er volgen kwartfinales (bye bye Vrolijke Frans. Nee, Tante Leen, u zit nog in de race), halve finales (zwaai maar dag met het handje) en de finale tussen Buuf en Mijnheer Demijne. Een stralende Buuf wint en gooit haar armen uitbundig in de lucht. TT neemt de speldoos op schoot alsof zij de eerste prijs heeft gewonnen, en laat zich naar de huiskamer rijden: ‘Hier is het altijd bal. Ik heb weer zo genoten.’

Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen op Facebook: Zorghuis Tegelen

MUZIEK UIT DUIZENDEN

Cor met Toon Hermans kapsel

Een stuk of twaalf bewoners plus enkele achtergrondzangeressen doen mee met Michelle’s swingende muziekquiz. Bij het geopperde discodansen of zumba krijgt Tante Leen het te kwaad. De cd-speler draait liedjes uit de oude doos. ‘Maar deze nummers zijn van voor de oorlog, toen waren we nog geeneens geboren. Hoe moeten we die nou raden?’, constateert Cornelia Hopsasa met grootste gebaren. Wij lachen, zij schatert. 'Veel te hard', roept Tante Leen opstandig. We worden er een beetje rebels van. Het draait erop uit dat we met zijn allen moeten verkassen. 'Eer we in de kapel zijn met de hele bubs is de middag om', vinden we eensgezind, dus krijgt Tante Leen een gezelschapszuster. We hebben meteen drie koplopers. Mijnheer Demijne, Roosje en de Witte Dame dreunen de vertolkers en titelliedjes bij de intro’s zo op. We gaan extra punten geven voor beweging en achtergrondinformatie zoals: van wie is de originele opname? Floris en Pappi vingertrommelen op tafel, zingen zacht mee en vergeten daardoor te antwoorden. Jan bungelt onderaan, maar revancheert zich door te playbacken en in te haken. Cornelia verovert de laatste plaats met, vooruit, een half puntje voor gedwongen mee zwaaien op Marina. Ze vindt het toch wel grappig. Accordeonmuziekliefhebster Merie sambaat met de schouders: een punt extra.Tot verbazing wint Roosje met een nipte voorsprong van Mijnheer Demijne die zich al winnaar waande. Roosje noteert het exacte aantal punten. Ze mag glunderen op de foto met de eerlijk gewonnen rumboon plus insigne. Marie wil ook op de foto. Ze wil altijd op de foto, maar de jury is streng: verschil moet er zijn. Voor de winnares draaien we haar lievelingslied: Rot, Rot, Rot sind die Rosen. 'Semino Rossi', schatert Roosje voor de bonuspunten. Als Floris’ luiken dicht dreigen te vallen, tik ik gauw een Venloos vastelaovendliedje in op Spotify gevolgd door de Vrijbuiters. Iedereen zingt mee, ook met afsluiter: Geneet van ut laeve. Cornelia Hopsasa staat op. Met gekruiste benen om de plas op te houden, spoedt ze de gang in. Voordat ze moet vragen waar de wc is, haak ik vertrouwelijk in: ‘Meisjes gaan altijd met z’n tweeën!’ Ze lacht: ‘Gekkie. Het was gezellig hè.’ Bij de wc geeft Cornelia Hopsasa me in plaats van een hippe high five, een vriendschappelijke klets op mijn bips en ze doopt me spontaan om tot 'Tante Lotje'. We hebben zo'n vermoeden dat er meer Tante Lotjes rondlopen.

Meer pappi en zijn huisgenoten op Facebook: Zorghuis Tegelen

NAAR BED?

De revaliderende echtgenote van W. doet een middagdutje op de eigen kamer. W. wil ernaartoe. ‘Ze slaapt. Het is beter haar te laten rusten, vindt u ook niet? Kom maar met mij mee voor wat verstrooiing’, zeg ik. Hij aarzelt. ‘Afleiding doet u goed. Over een uurtje breng ik u, als het moet, persoonlijk naar uw vrouw toe.’ Hij is gerustgesteld. W. komt erbij en doet aardig zijn best om gezellig te wezen, onderwijl heimelijk op zijn horloge blikkend. Exact een uur later wil hij naar boven. De nieuwe zuster komt er net aan. ‘Meneer wil naar Bets.’ ‘De zuster uiterst vriendelijk doch kloek: ‘Da’s nog veel te vroeg. Ik breng u naar uw luie stoel, daar kunt u ook een tukje doen.’ W. steigert lichtelijk paniekerig. De zuster draait zijn rollator om. W. tegen haar neuzelend en naar mij kijkend: ‘Het is me beloofd!’ ‘U gaat de verkeerde kant op’, wijs ik. ‘Het is nog veel te vroeg om naar bed te gaan’, verklaart ze tegenover mij. Ik grinnikend: ‘Meneer wil niet naar bed, hij wil naar Bets. Dat is zijn vrouw.’ De zuster die vanzelfsprekend nog niet alle voornamen kent, giechelend: ‘Ach, ik verstond: bed. Allicht gaan we samen naar haar toe.’

EEKHOORN

 Eindelijk op camera: het Zorghuis eekhoorntje dat de harkende tuinman gadeslaat.

Pappi en zijn huisgenoten zijn te volgen via Facebook Zorghuis Tegelen

OPGEPRIKT

Pappi  heeft geen flauw benul welke dag, maand of seizoen het is, laat staan dat het vandaag eerste paasdag is. Het vele familiebezoek en de kuikentjes, haasjes en eieren die in het hele Zorghuis oververtegenwoordigd zijn, geven een hint, maar de dementie geeft hem het voordeel van de twijfel. In plaats van opgeprikt in zijn zondagse goed ongeduldig te wipwappen, maken we een tableau vivant van koper en wilgenmandjes, fuchsia’s en wilde jasmijn, schonen we het bordes op en vegen we de paadjes ernaartoe aan. Vanmiddag, na gedane arbeid, is het er met een koel glas witte wijn heerlijk toeven in de schaduw. En de binnenzitters … die hebben zomaar een vrolijker uitzicht.

PAASSHOW

Mijnheer Demijne bezemt het zand in de stoepkieren: ‘Ik houd van netjes. Ik zat in het leger vandaar.’ De schoffelende tuinman: ‘Ik diende bij de mariniers en vindt dit tropenweer heerlijk. ‘Waar zijn de meegebrachte stokken voor de deco wigwam gebleven?’ vraag ik. Mijn naam is haas’, lacht Mijnheer Demijne. Zuster B. komt eraan te pas. Mijnheer Demijne weet het ineens weer: ‘Die heb ik weggelegd. Ik houd van netjes.’

Touw en draad bij de hand, stokken klaar, boor en schaar in de aanslag. Pappi geeft Lieke ongevraagd advies en moet uiteraard het laatste knoopje leggen voor de stevigheid. De vierpoten versieren we met een buxusbol en ArtistiekeLieke maakt het met strikken helemaal af. In de tuin bezig zijn werkt aanstekelijk. Je hebt luxepaarden en werkpaarden. We halen onkruid tussen de stoeptegels weg, tafels en stoelen worden gerangschikt. Zuster E. komt met zomerbloeiers voor op de terrastafeltjes op de proppen. Overbodig spul wordt opgeruimd. Pappi bergt het gereedschap op. Tante Leen en E. ('Ik ben zo lui.') doen de controle met de ogen. Mijnheer Demijne kan tevreden zijn: het terras is toonbaar. Kom zelf maar kijken tijdens de ‘paasshow’ op 21 en 22 april.

KRACHTMETING

Als ik de koude handen van Floris warm heb gewreven, steek ik beide handen naar voren: ‘Pak ze vast en knijp er maar flink in. Goed zo. Herhaal dit vier keer. De laatste mag u zo hard knijpen als u kunt. Dat kan harder.’ Floris lacht en knijpt mijn vingers bijna fijn. ‘Hier zit een krachtpatser’, verzeker ik VerWendy: ‘Dat wil ik weleens meten. Zullen we armpje drukken?’ nodigt ze hem uit. Floris gaat er goed voor zitten. Zelfs met ondersteuning van haar andere arm drukt Floris VerWendy zo van tafel. Na een kwartier zit Floris nog met een BIG  smile van oor tot oor. Armpje drukken noemt men niet voor niets de ultieme mannelijke egoboost

RECLAMESLOGANS

Een megastoring bij Ziggo. Geen muziek op de zondagmiddag. Gelukkig hadden we andere plannen en had Sjef Diederen Zeg maar Annie die ochtend al gewekt met zijn loeende klokken. De familie van Floris is goed vertegenwoordigd aan tafel waar we vul de reclameslagzin aan doen. Onder de slagzin Redband als je voor pret bent (oh, moet het allemaal rijmen?),  halen we Toet erbij en Vrolijke Frans geassisteerd door zijn kleinzoon. Totaal zijn we met zijn tienen. L. deelt thee en Dickmann's uit, pappie leest intussen het reclameblad. Met die voorkennis mag hij bij voorbaat niet winnen. Hij haakt af en voegt zich bij de mannen die het voetbal volgen. Floris' familie weet alles op het gebied van drank blijkt: Ha, fijn, ha fijn een borrel van ..., Schat, staat de ... koud,  heerlijk, helder ..., alleen als-ie ijs- en ijskoud is ... Biertje! en Duyvis als er een fuif is. 'Jaja', grappen we. 'Pst', doet zijn vrouw. 

Voor een correct en een origineel antwoord krijg je een blokje. De mannen kennen meer reclames dan de dames. Volgens de zoon van mevrouw S. komt dit omdat moeders vroeger tijdens de pauze voor een hapje en een drankje (bier met een BiFi worstje) zorgden en de zittenblijvende mannen alle reclames zagen. De emancipatie was in de beginperiode van tv-reclame nog niet uitgevonden: oma wast door en door schoon, Bauknecht weet wat vrouwen wensen en Miele er is geen betere. Ik herinner me knapperbolletjes voor in de soep voor vrouwen met kookfantasie. Toet geeft aan dat ze geen blokjes kan scoren, omdat zij de was met de hand moest doen. Floris' dochter schiet haar te hulp, maar Toet pleegt obstructie. 

Ondanks dat niemand een huistijger had, kent iedereen: als het aan de kat lag, kocht ze Whiskas. Melk is niet de witte motor, maar melk is goed voor elk. De kleinzoon van Vrolijke Frans redt zijn stapeltje stenen met: Red Bull geeft je vleugels en ze zei meneer tegen me. Wie kent de Big M niet? Zo'n kind gun je toch een Fanta. Bij deze pet past ons allemaal wil de teruggekeerde tuinman naar huis. Hij heeft de dag ervoor een nieuwe pet gekregen ... Ik zeg: 'Retteketet naar ... ' Vanuit de zaal roept iemand: 'BeterBed.' 'Huis. Nu!' brult pappi. We tellen de blokjes, want alle veertig slagzinnen zijn voorbijgekomen. Een nipte zege voor Floris' echtgenote met acht juiste antwoorden. Zij wint een voetreis naar Rome. Zeg maar Annie doet een Monatoetje na als iedereen de groenten van Hak krijgt.

GA FIETSEN!

Pappi: 'Heb ik nog een fiets?' 

Ik: 'Nope, maar dat kan geregeld worden.'

Pappi: 'Waar gaan we naartoe?'

Ik: 'Naar Roermond?'

Pappi: 'Is dat niet ver?'

Ik: 'Als jij heen fietst, fiets ik terug.
Dat scheelt de helft.'
Pappi: 'Ben je me nou aan het testen?'

DRUKDRUKDRUK

Op mijn geklop op kamerdeur 3 krijg ik geen gehoor. 'Je vader is in de tuin bezig', wijst een zuster. Vanaf een afstandje zwaai ik naar hem. De tuinman kijkt verheugd en schoffelt gestaag door. Verwonderd: 'Wat kom jij doen?' Ik: 'Bij jou op bezoek. Ik heb wat te drinken meegebracht en twee cadeautjes.' Ik houd een greige geruite pet en een lichtblauwe spencer voor de zomer omhoog.' Pappi veegt het zweet van zijn hoofd en past de pet: 'Past prima. Ik vind 'm mooi! Die is voor de zondag.' Ik geef geen commentaar en reik het glas aan: 'Hier, drink wat.' Hij zet het aangeboden glas op de tuinbank neer: 'Ik heb geen tijd om te kletsen en te drinken. Dit perceeltje moet nog omgeploegd vandaag.' Ik: 'Zal ik helpen?' Pappi: 'Nee, dat werk ikzelf af, dan liggen de vorens gelijk.' Ik: 'Dus dan ga ik maar?' Pappi afwezig en alweer met de schoffel in de hand: 'Ja, ik kan je nu niet gebruiken.' Mijn kushandje ziet hij geeneens.

TIJDREIZIGER

Pappi lijdt aan vasculaire dementie. Daardoor is hij dan verward, dan helder. Meestentijds is hij een tijdreiziger die allerlei herinneringen uit het verleden aan elkaar koppelt. Op zulke tijden is de echte werkelijkheid onacceptabel voor hem. Daarbij heeft hij een oneindige fantasie en soms verdenk ik 'm ook van toneelspel.

Bij het binnenkomen van zijn kamer: 'Ben jij de zuster?'
Met opgetrokken wenkbrauwen spreid ik mijn armen met vragende handen.
Pappi: 'Ach, Truus (zijn zus) ik had je bijna niet herkend.'
Met opgetrokken wenkbrauwen spreid ik mijn armen met vragende handen.
Pappi tegen 'Truus': 'Ben je maar alleen of komt mijn dochter ook?'
Ik in onveranderde stand: 'Als je me toch niet herkent, hoef ik niet meer te komen!'
Pappi lachend: 'Natuurlijk weet ik dat jij het bent. Ik maakte maar een geintje.'

HERENSALON

Voor en na de make-over-middag

Na een gezichtsmasker, massage, wenkbrauwen/neus/oren trimmen, scheerbeurt, manicure, pedicure, een een korte kuifje coupe is pappi helemaal het heertje.

Verwendy sluit de middag af met een kopje Engelse thee en een vers gebakken wafel.

Foto links: het Pagliacci gezicht trekt pappi nadat hij zich met masker op in de spiegel ziet. 

Foto rechts:  blozend babyhuidje

EEN REISJE LANGS DE RIJN

Het zomert in de lente. We zitten gezellig met zijn achten in de zonovergoten patio, maar het voelt alsof we naar Rüdesheim varen. Vrolijkheid all over the place. Een zacht briesje weerhoudt Toet ervan om aan boord te stappen. Zelfs met het nummer 'Brazil lalalala' laat ze zich niet lokken. Pappi rommelt in de schaduwtuin. Pas als een groencontainer tot de nok is gevuld, wil hij pauzeren met Griechischer Wein en Seemann. Wij zijn inmiddels van de schlagers overgestapt op Engelstalig. Mijnheer Demijne speelt luchtgitaar op 'Bye bye love' van the Everly Brothers. E. zingt zachtjes mee met 'Ramona'. Artistiekelieke, mevrouw S. en ik bewegen de schouders soepel op Bossa Nova. Zon en zang verbroederen. Als een schippersmatroos houdt de Vrolijke Frans de reling vast. Langzaam komen zijn heupen los. Ik zet onmiddellijk 'Een reisje langs de Rijn op. Hij heeft ooit vast zo'n cruise gemaakt, want voor iemand die zegt nooit geïnteresseerd te zijn in dit muziekgenre, kent hij verdomde goed de tekst!

PAUWKIKKER

Uit de Telegraaf 1-4-19 […] Weer vondst voor Vonk!

Nadat tv-bioloog Freek Vonk enkele jaren geleden een droom zag uitkomen met de officiële erkenning van een door hem ontdekte slang (Vermicella Parscauda), stuitte hij op Curaçao waar hij verbleef voor opnames op een ontontdekt amfibie. Na gedegen analyses en DNA- onderzoek krijgt nu ook deze blauwe pauwkikker een officiële status en naam. Omdat Vonk Zorghuis Nederland een warm hart toedraagt, gaat de tot nu toe anonieme kikker voortaan door het leven als Anura Pavo Curae. […] 

In een telefonische reactie zegt de overdonderde directrice Sandra Xhofleer zo trots als een pauw te zijn met de nomenclatuur.