We moesten de uitnodiging voor de verjaardag van pappi's vriendin afslaan. Q. was nog te instabiel om zijn comfortzone te verlaten. Als verrassing doen we haar verjaardag dunnetjes over als ze pappi op de wekelijkse zaterdag bezoekt. De deur zwaait open als we nog bezig zijn om de geleende slingers in Venloos blauw-rood op te hangen. Er was een botsing, en een kort oponthoud om het keukentrapje met een naar eigen zeggen betuttelde Q.: 'Ik ben nog mans genoeg om daar op te klimmen!'. Uit volle borst zingen pappi en ik 'Lang zal ze leven'. Er zijn vlaaitjes, hapjes en wijn. Haar cadeau prijkte met satijnen strik en al ingepakt op de salontafel. Q. vlaste er al de hele dag op, want: de jarige goedheiligman bezoekt vanavond het Zorghuis, over een maand is hijzelf de birthday boy en voor hem viert M. nu en hier haar geboortedag. Nogal verwarrend voor wie het pakje bedoeld is, want: tijd is een relatief gegeven. 'Zal ik het thuis maar openen?' oppert het jarige jetje. 'Nou! Ik ben ook benieuwd wat erin zit!' gebiedt pappi die het mij zag inpakken. Hij hapt gretig in het uitgekozen rijstenvlaaitje met dik slagroom erop. 'Mmm lekker,' zegt de guitige snoet dat van het topje van de neus tot onder zijn kin onder de slagroom zit, 'aan wie hebben we dat heerlijks te danken?' 'Hoe bedoel je?, vraag ik. Q.: 'Wie is er nou jarig: ik, sinterklaas of een van jullie?'
PS Zijn jullie ook zo benieuwd welke vraag hij vanavond aan St. Nicolaas zal stellen?
PS Zijn jullie ook zo benieuwd welke vraag hij vanavond aan St. Nicolaas zal stellen?