Mijn jonge ouders vlogen, net verloofd, uit naar Limboland. Zij werden closer, de familieband verwaterde. Tegenwoordig zou je skypen, facebooken en whatsappen. Contact beperkte zich destijds noodgedwongen tot zomervakanties, begrafenissen, huwelijken in de eerste graad en wenskaarten.
Ik moedig Q. aan om de hoorn wat vaker op te pakken; feestdagen zijn een leuke aanleiding bijvoorbeeld. Menig familielid is inmiddels ook weduwe/weduwnaar. Onder andere zijn vriendin, zijn broer, twee zussen, en een voormalige buurman staan onder speed dial. Het contact wordt inderdaad opgepakt en geregeld vinden er belrondjes plaats. Zelfs ik spreek daardoor geregeld met pappi's nestgenootjes. Zo hoor ik van tantes dat Q. hen o.a. ook vraagt of zij weten waar zijn auto is gebleven en dat hij elke dag 25 km fietst.
Laatst feliciteerde hij een zus in de namiddag voor haar verjaardag - waarschijnlijk de dag ervoor omdat hij zich verveelde en beducht was om De dag zelf te vergeten. Hij verontschuldigt zich aan het begin van de conversatie. Mijn tante verwachtte dat hij ging vertellen dat op de verjaardag zelf bellen vaak onhandig is in verband met visite. Maar Q. excuseerde zich dat hij niet tot 24.00 uur kon wachten omdat hij na de pillenronde omstreeks 20.45 - 21.30 uur zijn mandje inkruipt. Om twaalf uur zou het pas haar verjaardag zijn, realiseert de tante zich. Ze begrijpt dat al die berichten over Oud en Nieuw en elkaar rond middernacht 'gelukkig nieuwjaar wensen' verwarring brengen. Overigens is de oude buurman F. die op nummer 3 stond en overdreven vaak gebeld werd op eigen verzoek van de snelkiestoets gehaald en dus opgenomen in pappi's Bel-me-niet Register. Waarom Q. hem zo vaak belde? Ik haal het zoooo voor de hand liggende gebruikersgemak aan: 'Het is een nummer in de buurt.'