Foto's: Ine Brokke
De zomer
hangt tegen de herfst. Het is een zeldzaam zonnige zondag. Ik kies voor Duitse
LiebesLieder zoals Bella Bella Belaa
Marie, vergiss Mich nie (Capri Fischer). Tante Leen, de Tuinman en Floris
vallen automatisch in. KanariePiet fluit. Al gauw bevolken meer bewoners met
gevolg (binnenhokkers Roosje en Mini-Me) om te genieten van de Gemütlichkeit,
de zon en de muziek. Tante Leen verhaalt over haar muzikale gezin. ‘Kunt u ook
klepperen?’ wil ik weten. Ze antwoordt: ‘Da’s een verrekt goeie vraag. Weet ik
niet.’Ik haal twee lepels in de pantry, maar we bakken er met vier probeerders
niks van, terwijl het toch simpel moet zijn.
Mijnheer
Demijne heeft wandelbenen en Tutti ijsbeert. Ze heeft de laatste tijd een
waslijst aan klachten zoals de bibberites. Nu heeft ze op de ko(o)p toe
spanningshoofdpijn. Ik bied haar een ontspannende bindweefsel/hoof/nekmassage
aan, leg uit wat ik doe en dat het helpt. In de tijd van drie nummers is ze zo
ontspannen als wat en dut in. Massage op muziek. Out of the blue hebben de
mannen ook hoofdpijn. ‘Dat bestaat niet’, wimpel ik ze lachen af: ‘Volgens
jullie hebben vrouwen daar het alleenrecht op.’
De
tuinman is aan de beurt. Cornelia Hopsasa wil ook onder hypnose [hoe verzint ze
het] gebracht worden en schuift een stoel op. Om haar beurt te bespoedigen,
zegt ze telkens: ‘Hij is al soezerig, hij slaapt al.’ Als de ‘gemarcheerde’
schone slaapsters loom achterover leunen, tikt het polsklokje etenstijd aan.
De foto's en meer over pappi en zijn huisgenoten vind je op Facebook Zorghuis Tegelen 18 september 2019