Het keukengesprek gaat over: haar verven. Als ik mijn grijs laat bedekken, ga ik daarvoor naar de kapsalon. Trees is van het doe-het-zelven: 'Zo heb je nooit uitgroei. Bij de kapper moet je maar afwachten of ze tijd voor je hebben, of je moet een afspraak maken.' Trees (in de veronderstelling dat ze kastanjebruine haren heeft) buigt haar grijze hoofd naar voren om dat te staven. Ik beaam het. Ze wordt zenuwachtig bij de kapper: 'Eerst hielp één kapster je, tegenwoordig zitten er minstens drie aan je hoofd te friemelen. Ik ben altijd bang dat als ze niet meteen komen nadat het piepje van de droogkap is afgegaan, ze me vergeten zijn en mijn haren verbranden. [Dat herken ik] En nu kan ik het doen wanneer ik er tijd voor heb of zin in heb. Ik snap echt niet wat er nou zo moeilijk aan haar verven is? Ik doe het onderhand dat ik de krant lees. Ik was mijn haren boven de gootsteen. Doe de bijgeleverde handschoenen aan, hang een handdoek om mijn schouders, smeer een half flaconnetje Polydor (anders wordt de kleur onnatuurlijk) in het haar, laat het een half uur inwerken en spoel het uit.'
Zoals zij het in een ademteug uitlegt, is het Kinderspiel, ganz einfach. Moi: 'Echt geweldig dat u dat kunt. Ik zou er met mijn lange haren een knoeiboel van maken.'* In geuren en kleuren vertelt ze, kort van memorie, zes keer achter elkaar hoe ik het moet doen. Daarbij geeft ze tips: als je de helft van het flaconnetje gebruikt kun je er twee keer mee doen, zo bespaar je half geld, maak de handdoek vast met een haarspeld of wasknijper, gebruik een versleten handdoek: niet wassen daarna, gewoon laten drogen voor een volgende keer, bewaar het pakje met het kleurnummer. Ik blijf aandachtig luisteren. Of ze het een keertje bij mij wil voordoen, vraag ik wetende dat dit niet gaat gebeuren; Trees' haardos is al minstens 20 jaar grijs. De zeer met zichzelf ingenomen Trees plots helder en hogelijk verbaasd: 'Ik heb het nu al zo vaak uitgelegd, als je het nou nog niet kunt dan gaat het je nooit lukken.'
*Voor mensen die beseffen dat ze gehinderd worden door geheugenproblemen en zich daardoor minder of dom voelen, is het opbeurend als een ander ook klunst.
Een Saar snapt wat nodig is!