Onder de linde
op de achterplaats staat sinds kort een heus zonnebed met weelderige palmmotief kussens op
het grint. Een onlangs gearriveerde bewoonster nam haar luxe tuinameublement mee en zocht een
stil schaduwplekje om tijdens zomerse dagen net als thuis ongestoord te kunnen
bladeren in damesromannetjes. Het kan en mag allemaal in het Zorghuis. Zo fijn, waar vind je nog zo'n gepersonaliseerde zorg!
Op een snikhete
dag toont mevrouw me trots haar zelf uitgedachte, uitverkoren idyllische stekkie met uitwaaierende arm: ‘Het
is toch net Miami. Het grint vertegenwoordigt het strandzand, de boom mijn parasol.’ Laat op dat moment net Mieamiemevrouw (die zich nog steeds in de States waant) aan de arm van een
verzorgster voorbij schuifelen. Ontzetting op haar gezicht.
‘Zonovergoten azuur met hier en daar een witte dot, loeiheet, ligstoel. Dit IS Miami!’ stamelt ze. ‘En toch zijn we in Nederland,’ probeert de verzorgster opgetogen. Inburgeren is zo
moeilijk. Nu is Mieamiemevrouw voor de zoveelste keer de kluts kwijt.
zie ook blog BRANDOEFENING 4-3-2016
zie ook blog BRANDOEFENING 4-3-2016