Pappi met konijnen en hazen om de hals als 'jager'.
Schijn bedriegt.
Pappi had activiteitenverzorgster L. met de hand op zijn hart beloofd om mee te gaan naar de seniorenzitting. Net als vorig jaar zag hij er op het allerlaatst van af. Dat zullen we nog weleens zien! Ditmaal waren wij voorbereid! Half twaalf trok ik het voormalig feestbeest uit bed waar hij met het laken tot aan de kin in lag - zo voorspelbaar. Er is echt een toneelspeler aan hem verloren gegaan. 'Ik ga niet mee schat, Ik voel me zo ziek.' 'Plankenkoorts', luchtig veeg ik al zijn argumenten van tafel. 'Het verkleedkostuum wacht op je, we hebben kaartjes en de taxi is besteld. We gaan!'
Op Omroep Venlo speelt de Vastelaoves Top 555. Ik zet de muziek lekker hard en trek pappi 'een twee hupsakee' overeind. 'Als ik al mee zou gaan, dan doe ik dat voor jou', hij zet zijn zieligste masker op. 'Doe dat, je laat de meisjes en mij toch niet in de steek!' wrijf ik het er nog eens dunnetjes en met een knipoog in. Dat laat hij niet op zich zitten en ... aangekleed gaat uit. Als iedereen in de wachtrij voor vervoer hem complimenteert met zijn Vasteloavespekske en hem aait vanwege de rugtekst, is hij al in de stemming.
Op zijn pochet staat 'knuffeldier' en achterop de jas 'aaien s.v.p.'
Om half een start de seniorenzitting. De verklede bubs van het Zorghuis is zover mogelijk present. Bij het tweede nostalgische nummer (Lekker zunke, lekke windje, lekker waerke) gaan zijn handjes en de stok de lucht in. We joelen en jodelen samen: goed voor de longen en vastzittend slijm in de bovenste luchtwegen bij pappi. Een wijntje erbij en hij is om. 'Om' in de zin van genieten, niet van zattigheid.
Er worden constant opnames gemaakt. Bij het zien van foto- en filmcamera's doet hij extra zijn best om als vastelaovesgek over te komen. Het prinsentrio komt onze kant op. Dubbel Oud-Prins Qubi veert op. De Prins buigt voorover naar mevrouw S. die hij daarmee een geweldig plezier doet. Pappi is lichtjes gekrenkt. Ik grijp meteen in: 'Jij hebt je prinsenkostuum niet aan, daarom herkent de Prins je niet. Begrijpelijk. Pappi zet het meteen van zich af en neemt een slokje vrolijkheid. Na anderhalf uur kakt Q. in. We deinen zachtjes mee tot het laatste nummer wegsterft. In de 'taxi' naar huis zingen we vierstemmig en een beetje vals: Als de sterre dao baove Straole. Thuis wacht Limburgse vlaai en zoorvleis. Ik zing met de top 555 mee: Och waas ik maar beej mooder thoes gebleven en vraag of pappi spijt heeftdat hij is meegegaan. Pappi stralend: 'Geweldige dag gehad'.
in deze staat bevonden zich de knuffels in mijn tas: ik weet genoeg
Twee uur verder. Pappi is uit de tijd en ruimte getild. Hij bevindt zich, volgens eigen waarneming, in Gennep (waar vermoedelijk ook een wit huis staat). Ik breng hem met woorden zo goed en zo kwaad als het gaat thuis. We sluiten een zonnige dag die met een mistbank eindigde af met 'Lekker slapen en morgen gezond weer op.'