De gemeente is zo aardig om Q. via een standaard papieren brief te informeren dat zijn paspoort binnenkort verloopt. Ik zie meteen beren op de weg. Hoe krijg ik hem bij de fotograaf in het centrum plus twee keer (voor de aanvraag en het ophalen) bij burgerzaken. Dan zijn er nog de praktische bezwaren: de tijd die ermee gemoeid is, aankleden, mee in de auto, moeizaam lopen, al die indrukken, terug in de war. Nederlandse onderdanen hebben legitimatieplicht. Maar heeft pappi eigenlijk wel een identiteitsbewijs nodig? Op vakantie gaan doet hij niet meer, hij komt zelfs zelden buiten de poort. Ik besluit de beren te laten liggen.
Op de dag dat zijn ID-kaart niet meer geldig is, ontvang ik een mail van het huis waar hij woont: om hun administratie op orde te houden, hebben ze een geldig bewijs nodig. Er staat een oplossing bij: de gemeente komt naar je toe als je niet in staat bent zelf te komen. Bij navraag blijkt dit te kloppen. Er moet wel een aanvraag voor worden ingediend waarop een evaluatie volgt. Bij een 'ja' begrijp ik dat de kosten hiervoor rond de 200 euro liggen. Dat gaat 'm dus niet worden, vooral veel te omslachtig en voor dat bedrag is wel iets leukers te bedenken om met pappi te doen.
W. biedt aan om de operatie op zich te nemen. Opluchting. Bij 'mannen onder elkaar' gedraagt Q. zich stoerder. Pappi wordt met de auto opgepikt: 'Fijn karretje'. De witgoedzaak naast het gemeentehuis heeft intussen op de vraag ingespeeld en een pasfotohok aangeschaft. Binnen twee minuten staan de heren buiten met een mapje met 8 pasfoto's. De kortste weg om bij de balie te komen is via de parkeergarage. Q.wordt bij de lift die te ver van de parkeerplek is verwijderd, uitgeladen. W. drukt hem op het hart daar te wachten. Hij sprint terug naar de lift, waar Q., in een voor hem totaal onbekende omgeving, na 40 seconden in zijn uppie in paniek begint te raken. Precies op tijd melden ze zich voor de afspraak.
De ambtenaar overhandigt het vooraf bestelde formulier voor een machtiging waarmee W. de week erop de ID-kaart kan afhalen. Hij en pappi moeten een handtekening zetten. Pappi krijgt een ballpoint in de handen gedrukt. Hij speelt met de pen. Hoe zijn handtekening eruitziet en hoe je die zet is hij vergeten. Hij bootst zijn signatuur op de oude kaart hanepoterig na - er wordt een fraudepreventie-notitie van gemaakt. Q. reikt W. zijn pinpas aan. Ondanks van te voren oefenen, is hij na de 'mislukte' handtekening te onzeker om zelf het kaartje door de gleuf te sluizen en zijn code (cijfercombinatie geen IDee) in te toetsen - stel je voor hoe dat moet zijn als je geen vertrouwenspersoon hebt! Zoals gebruikelijk neemt Q. van iedereen in de ruimte persoonlijk afscheid. En dan toch binnen anderhalf uur dit klusje klaren. Respect!
De ambtenaar overhandigt het vooraf bestelde formulier voor een machtiging waarmee W. de week erop de ID-kaart kan afhalen. Hij en pappi moeten een handtekening zetten. Pappi krijgt een ballpoint in de handen gedrukt. Hij speelt met de pen. Hoe zijn handtekening eruitziet en hoe je die zet is hij vergeten. Hij bootst zijn signatuur op de oude kaart hanepoterig na - er wordt een fraudepreventie-notitie van gemaakt. Q. reikt W. zijn pinpas aan. Ondanks van te voren oefenen, is hij na de 'mislukte' handtekening te onzeker om zelf het kaartje door de gleuf te sluizen en zijn code (cijfercombinatie geen IDee) in te toetsen - stel je voor hoe dat moet zijn als je geen vertrouwenspersoon hebt! Zoals gebruikelijk neemt Q. van iedereen in de ruimte persoonlijk afscheid. En dan toch binnen anderhalf uur dit klusje klaren. Respect!