de kluts kwijtraken: de kadans verliezen bij het met een regelmatige slag klutsen van de eieren
Zonder molières en zonder goudmontuur staat Miamimevrouw verloren in de hoek bij de apotheekkast. Het elegante dametje van amper 50 kilo is voor even een zielig hulpeloos hoopje mens op kousenvoeten: 'Ik weet niet waar ik ben?' Ze heeft haar magere handen voor haar roodomrande ogen geslagen. 'U bent in het Zorghuis te T.', vertel ik haar. Machteloos kijkt ze om zich heen, koortsachtig zoekend naar een aanknopingspunt: 'Dat weet ik, maar waar is dat dan? Ik ben helemaal de kluts kwijt.' 'En u kunt hem even niet vinden', constateer ik droog. 'Nee, jij hebt me al eens helpen zoeken. Nu ben ik weer van mijn stuk. Hier [in het Zuiden] noemen ze dat van de wap, maar daarmee weet ik nog steeds niet waar ik ben.' 'Gelukkig herkent u de vertrouwde mensen nog. Pappi is ook weleens gedesoriënteerd. Rustig blijven doorademen, het komt vanzelf terug', spreek ik haar bemoedigend toe. 'Ik hoop het', zegt ze, 'want dit is niks zo.' De stralende activiteitenbegeleidster die net peettante is geworden komt met haar bril aanzetten: 'Kijk eens wat er op het mimisetje lag! Nu uw schoenen nog. Zullen we die samen gaan vinden?' Als een geredde drenkeling klampt Miamimevrouw zich aan haar vast.