Door de aanhoudende hitte heeft pappi (net als velen onder ons) opgezwollen benen, enkels en voeten. Zwachtelen is geen optie, net als steunkousen (die kunnen pas worden aangemeten als de onderdanen zijn afgeslankt). De zusters, huisarts en fysiotherapeut weten dat er slechts een remedie voor is: de benen omhoog als hij zit/ligt en tussendoor stukjes lopen en niet te veel inspannen.
De rebelse Pappi vindt al dat gedoe erover flauwekul. Het dringt niet tot hem door dat dit betekent dat zijn oude hart het met al dat vocht extra moeilijk heeft. Hij zit meer in over de gestoten, ontsierende nagel van zijn grote teen. Elke dag worden zijn voeten en benen gemasseerd om de bloedsomloop te stimuleren en ingesmeerd met ouderwetse Nivea uit blik, zodat het strakke droge vel minder gespannen aanvoelt. Hij blijft het geen gezicht vinden in de 'schandalen'; de donkerblauwe nagel moet eraf.
Pappi combineert de marinier in hem, de dikke benen en de donkere nagel met elkaar. Tussen twee rondes van de nachtzuster in, neemt hij een achterovergedrukt stanleymes en snijdt de nagel met wat huid af. De zuster treft een bloedbad aan. De HAP moet eraan te pas komen. Pappi's verweer is: het vocht moest uit de benen en nu 'de dop' eraf is, kan het eruit stromen.
De nachtzuster heeft alles im Griff. Na haar telefoontje draaien wij ons nog een keer om. Later in de ochtend ga ik langs. Voor pappi is de werkelijkheid vervlogen. Zijn versie: 'Ik ben twee keer door een arts geopereerd aan mijn 'dikke teen', overigens zonder mij daarover vooraf in te lichten. Is het echt zo druk in het ziekenhuis dat dat midden in de nacht moet gebeuren? De aderlating heeft geeneens geholpen, want het linkerbeen is nu zelfs dikker, EN ik kan niet in mijn zondagse schoenen!'