Boertje van Buuten komt me tegemoet met een ouderwetse wollen klak waarvan hij de omslag naar buiten heeft geklapt. Zeeleeuwoortjes steken er potsierlijk er onderuit. Hij lacht uit voorpret: 'Ben ik zo leuk genoeg voor op de foto?' Enig dat kolderieke en spontaan verzonnen initiatief: 'U bent altijd fotogeniek, zelfs wanneer u snurkt.' Mijnheer Demijne zwaait van verre: 'Heb je muziek bij je?' Ik: 'We gaan iets heel anders doen. Met elke bewoner heb ik een praatje gemaakt over het onderwerp: hoe vindt u het hier? Zo dadelijk mogen de bewoners dat kenbaar maken via een pamflet.'
Enkele bleekneusjes sputteren tegen: foto prima, maar niet buiten. 'Het is een zomershoot en straks bent u de enige die niet mee doet.' Inpalmend: Straks hebt u spijhijt.' Semino Rossi wordt als lokmiddel in gezet. Roosje had sowieso nog Rot, Rot, Rot sind die Rosen tegoed. Michelle haalt telkens een dame naar buiten. JJ wil bij nader inzien toch op de foto, ondanks dat ze absoluut niet in de zon wil en de rit naar buiten doodeng vindt. 'Wat wilt u horen?' vraag ik. JJ, zeer content in de schaduw: 'Klassiek, maar dat vinden jullie kattengejank.' Een compromis: Mondscheinmelodie van Peter Alexander. 'Het is geen Mondscheinsonate, maar wel mooi', verontschuldig ik de muzikale keuze. Gek genoeg kan het iedereen bekoren. Het blijkt dat in de tijd van verwegvakanties naar Ventimiglia, de Franse Riviera en Karinthië alle dames zwijmelden bij deze nette zoetgevooisde man. Zelfs Roosje. 'Seminio hoeft er niet altijd bij te zijn', heimelijkt ze vrolijk.
JJ vertelt dat ze een ongeoefende altstem heeft en een vriendin in Wenen en dat ze ooit in Kufstein is wezen skiën. Bij die Perle Tirols gaat haar geneurie over in gezang. De zowat dove TT oprecht: 'Wat is dat toch voor gekras? Zitten hier krekels?' Ik houd 'het muziekdoosje' bij haar oren. Zij: 'Ik weiger te zingen, hoor. Op school had ik daar een 4 voor. Ik mocht nooit voor de klas.' Ze rebbelt door: 'Maar voor vlijt had ik een 9.' En een 10 voor heerlijk klessebessen, vullen wij in. Ze straalt.
Cornelia Hopsasa wil wat lekkers. 'Schenk mij maar een wijntje in', zegt Roosje. 'Dames, het is 11 uur in de ochtend!' 'Maar het is zo gezellig', werpen ze tegen. Vanwege de hitte nemen we gemeentepils dat lest de dorst het best. Tegen de zowat dove TT die tegenover Roosje zit, hardop: 'Zij heeft jonge klare. Ziet u dat kleine flesje in de rollatortas?' Iedereen lacht. Roosje ontkent en leidt de aandacht af met de beklijfde kreet: 'Vakantieman, ben ik al bruin?' Hilariteit alom. Mijnheer Demijne wil Herp Alpert. Het is switchen tussen camera en rustige muziek; het is immers nog vroeg op de dag. Bert Kampfaert, James Overlast en Vico Torriani. Alle bezongen mannen van vroeger zijn exotische zigeuners met zwarte haren en donkere kijkers. De muziek mag wel wat vlotter en een beetje meer zoals op de camping, vinden Tante Leen en TT. Ze zet haar overzetbril op. Het aandoenlijke omaatje verandert in een stoere maffia nonna. 'Oké, oké.' We schakelen over op vrolijke meezingers. De ietwat afwezige pappi tikt met zijn stok op de maat van de melodie.
Behalve Smiley die op haar fysiotherapeut wacht en bezorgd is dat ze haar buiten mist, blijft iedereen plakken. Op de foto en op het terras. 'Moeten we vaker doen', zeggen de bleekneusjes genieterig. Ik 'Leuk hoor. Willen jullie nooit naar buiten en nu het kwik boven de 35 graden stijgt ineens wel.' 'Dan zitten we verplicht opgehokt', simt pappi die momenteel in het verleden gevangen zit. De tijd vliegt om. De trolleys met tomatensoep en Spaghetti Bolognese rijden naar voren. 'Hup, handen wassen, slab om en spetteren maar.'
De bijbehorende foto's van pappi en zijn huisgenoten vind je op de Facebook Zorghuis Tegelen 24 juli