een witte roos voor elke bewoner die we moeten missen
Pappi prijkt dit jaar tot ons grote verdriet ook op de lijst met overleden bewoners. Elk jaar houden we bij het Zorghuis een herdenkingsbijeenkomst. Vorig jaar ving ik de familie op met een dikke knuffel. Een troostmiddag voor de nabestaanden om samen terug te blikken en het verdriet samen te delen. Net nu we het allemaal zo nodig hebben, kan het door het oplaaiende coronavirus geen doorgang vinden. Ik mis Pappi, ik mis de overleden bewoners, ik mis de familie. Veel huisgenoten (en dochters) van het eerste uur waar je zo'n vier jaar mee opgetrokken hebt. Wat was het een ongelooflijk mooie tijd gehad in het Zorghuis (nu PavoZorg). We moeten het nu doen met herinneringen.