De kapper heeft Mariets haren geknipt. Veel te kort naar haar zin. En aangroeien gaat slechts met een centimeter per maand, weet ze. Wanneer we met een kaboutergietertje (de grote groene is in geen velden of wegen te bekennen) de balkonbakken watergeven, begint het, terwijl de zon volop schijnt, te plenzen. Dat scheelt een hoop op en neer geloop. Toevallig is het kermis in het dorp en weet Mariet een leuke spreuk: 'Regen bij zonneschijn dan hebben de engeltjes kermis in de hemel.' Moi: 'Gezellig. En wij hier.' Zij best verbaasd: 'Is het al Pinksteren? Ik hoef niet naar de kermis. Ik wil naar de kapper.' Moi: 'Om de haren eraan te laten knippen?' Mariet verzucht met een dromerige blik: 'Als dat zou kunnen.'
Ze strijkt nadenkend met haar vingers over haar kin: 'Als het Pinksteren is dan is het toch mei? Moi: 'Klopt als een bus.' Mariet staat kwiek op waar dat anders moeizaam gaat. Ze gaat terug het balkon op terwijl de regen met bakken uit de dreigende lucht valt. 'Meiregen is groeizaam weer', verklaart ze. Ik ga mee. Na luttele seconden vluchten we naar binnen met kletsnatte haren en bloesjes. Mariet had zich meiregen heel anders voorgesteld. Nadat haar haren en schouders zijn drooggedept, maak ik mijn natte knoet los. Druipende slierten hangen over mijn rug. Mariet: 'Oh, bij jou heeft het gewerkt. Ik zei het toch!' Hoopvol: 'En bij mij?' Met een blauw elastiekje uit de glazen bewaarpot die allerlei handige dingetjes bevat, bind ik de nekharen tot een minuscuul staartje: 'U kunt al een staartje!' Zij voelt en lacht als een boer met kiespijn: 'Een muizenstaartje.' Moi bemoedigend lachend: 'Maar de groeizame regen werkt door hè. Bij mijn volgende bezoek moet ik u vast met Rapunzel aanspreken.' Een contente en attente Mariet: 'Heerlijk hoe jij altijd aan alles een positieve wending kunt geven! Het elastiekje blijft die middag zitten. Geregeld voelt ze of het staartje al langer is.
Een Saar snapt wat nodig is!