maandag 21 augustus 2017

OVERNACHTING



De voltooid verleden tijd gaat prima, merken we als mijn broer belt. Pappi herkent meteen de Gelderse tongval. De tegenwoordige tijd zit in het luchtledige en Q bevindt zich sinds dinsdag in een ander vacuĆ¼m: zijn woonadres voelt niet als thuis, sterker nog de herkenning is ver zoek - zie vorige blog HULPLIJN. We willen pappi weer bezig zien. Ik geef de tuinman die zijn eigen tuin niet herkend een snoeiopdracht: 'Volgende week is het familiedag. Wil jij de zwaan op de sokkel van klimop ontdoen?' Om vier uur in de middag krijg ik een telefoontje. Pappi: 'Ik heb mijn werk gedaan. Kom je me dan nu halen?' 'Hoe bedoel je: HALEN,' vraag ik. 'Dat ik hier overdag in een vreemd oord moet zijn, vind ik nog daaraan toe, maar 's avonds wil ik naar huis. Bovendien heb ik niets te eten', klinkt het verwilderd. 'Ach lieve schat, je bent toch thuis!  Driemaal daags schuif je er aan tafel, zo dadelijk ga je avondeten. En daarna blijf je slapen.' Pappi bromt: 'Ik zie geen keuken, alleen een badkamer. Eigenlijk ziet het eruit als een hotel. Ben ik op vakantie?' 'Misschien kan je dat zo wel stellen. Permanent op vakantie dan,' zeg ik, 'zelfs je bed wordt opgemaakt. Vraag het maar aan de zuster'. 'Dat ga ik doen', besluit pappi ferm. Na wat aanwijzingen begrijpt Q dat hij via de deur (!) zijn kamer moet verlaten en slechts de gang over hoeft te steken naar de zusterpost. Na 10 minuten hangt hij weer aan de lijn. Opgelucht: 'Ik heb 1 overnachting kunnen boeken. De zuster komt me straks zelfs ophalen, dan gaan we samen naar de zaal waar een broodmaaltijd wordt geserveerd. 'Maar als het morgenvroeg regent - ik kan mijn regenjas niet vinden en ik heb alleen nog een fiets -, kom jij me dan halen?' 'Ik wil eerlijk tegen hem blijven en herhaal dat hij daar woont. 'Ik snap er de ballen van,' zucht pappi. 'Laat uitgerekend jij me nou in de steek? Dat had ik nooit van jou verwacht!' Mijn hart breekt. 

's Zondags klinkt Q weer helder en is hij zijn gewone montere zelf. Van die 6 afwezige donkere dagen kan hij zich nul komma nul herinneren. Lachend: 'Waar ik het aan verdiend heb weet ik niet schat, maar de zusters die al zo leuk en lief voor me zijn, zwermen nu constant om me heen. Ik word zo verwend!'