zaterdag 2 juni 2018

VROEGER EN NU



Als 123456789Tieneke met haar voormalige blauwe platenkoffer op de proppen komt, hoeft niemand te worden overgehaald. De bewoners vliegen als stroop op haar af. Is dit de felbegeerde Miljoenenjachtkoffer met de vijf miljoen euri? Het beruchte koffertje met de rijksbegroting en de miljoenennota? De bagage van de leuke mevrouw die vandaag haar intrek neemt in het Zorghuis? Nee, het is het Vroeger-en Nu-koffertje. Het spel waar de bewoners enorm aan zijn gehecht. Het spel dat nooit verveelt en waarvan de conversatie overal en nergens heen leidt. Bezoek wordt buitenspel gezet. We schuiven extra stoelen bij.

123456789Tieneke geeft de voorzet met de tegenstelling bakelieten telefoon versus smartphone. Prompt steken mijnheer Demijne en Rijk hun gsm omhoog – we krijgen uitleg over hoe de vier drukknoppen werken. De pasgehuwde Rijk had geen telefoon, noch zijn buren. Zijn vrouw in barensnood ging 'gewoon' achterop de fiets naar het gasthuis. Na de geboorte van hun eersteling, zag de uitgeputte eega vanuit het ziekenhuisraam haar dolgelukkige man bij zijn stamkroeg naar binnenstappen.

Het wasbord versus de volautomaat. Wat een gemak hebben jonge mensen nu. 'En met Pampers', draagt iemand bij. Mannen- en vrouwenvoetbal. De tongen komen los. De dameselftallen worden serieus genomen, maar de dames staan daarnaast nog immer in de kantine achter de toog (het aanrecht), wassen de vuile voetbalshirts en brengen hun kids naar de trainingen en wedstrijden. Lang leve de emancipatie. Pappi voegt toe dat hij een rechtvaardige scheidsrechter was. Loekie aan Soepterrine die, ondanks pijnlijk opgezwollen handen toch besluit mee te doen: 'Wie ben ik?' Soepterrine probeert weg te komen met: 'Da’s een ander spel met Ron Brandsteder en André van Duin.' Loekie met het geheugen van een zeef toets met plezier Soepterrines harde schijf: 'Wie ben ik?' 'Even aan je man vragen', probeert ze de aandacht te verleggen. 'Ha, hij is een boodschap doen.' Loekie wint en geniet.

Iedereen krijgt evenveel kans om zijn of haar verhaal te doen. 123456789Tieneke toont trouwfoto’s. Mannen in frak (rokjas met slippen), de dames in het lang of in een mantelpak. Het uitzetboekje, waar je cadeaus kon uitscheuren. ' Tegenwoordig willen ze alleen maar geld', weet mijnheer Demijne. Het huwelijk weekt openhartige onthullingen los: eerst voor de wet en na zes weken voor het bed. À propos: bed: sommigen stonden al om acht uur ’s ochtends voor het Maria altaar. Na zo’n lange bruiloftsdag met een hoop verplichtingen en ALLE familie was het jonge paar rond middernacht blij dat het eindelijk in elkaars armen kon liggen. Met de nadruk op: liggen!

Na negen maanden liep moeder de vrouw achter de bak van een kinderwagen (nu multifunctionele lichtgewicht buggy), anders stond meneer pastoor op de stoep. De nieuwe aanwinst vertelt dat ze haar moeder elk jaar een worp had. Acht kinderen telt hun gezin, waarvan drie tweelingen. Ga er maar aan staan. Er wordt gerefereerd aan families met 20 kinderen. We dwalen af naar het geloof: de meeste bewoners zijn met de tijd meegegaan. 'Dat had de kerk ook moeten doen, dan was er niet zo’n leegloop geweest', is de voltallige overtuiging. 123456789Tieneke, krijgt du moment een WhatsApp van de jonge Filipijnse pastoor dat de vrijdagavondmis niet doorgaat in verband met voorbereidingen voor Heilige Vormsels. 'Daar heb je het alweer', luidt het laatste commentaar. De plaatjes worden opgeborgen in de blauwe platenkoffer. Wat hebben we weer gelachen en lekker gepraat. Dit is trouwens slechts een kleine greep uit de persoonlijke verhalen, anders hadden we minstens tien kantjes nodig gehad. Over op de praatstoel zitten, gesproken!