De meezingmiddag waar zo hard aan gewerkt is, verloopt anders. Op zijn zachts gezegd heeft het Slagerfestival geen uitverkochte zaal. Er zijn een aantal fervente meezingers uithuizig plus kersverse bewoonster Cornelia Hopsasa viert diezelfde middag haar verjaardag. Zij trakteert op Limburgse vlaai, wij op muziek. De Duitse Wurst blijft in de verpakking, haar bezoek doet de backing vocals.
Drie maal drie is negen en ieder zingt zijn eigen lied. Iedereen krijgt de microfoon. Roosje zwijmelt weg bij de aanblik van Semino Rossi: 'Deze wil ik als eerste horen, dan Schneewalzer van Heino en ... oh Heintje met zijn Schloss!' Als andere verzoekjes worden gedraaid, is het ineens te luid. En we zijn nog niet eens aangekomen bij James OverLast. Mijnheer Demijne maakt van de meezingmiddag een raad-het-intro-kwis. Om in muziektermen te blijven: hij heeft ze alle 13 goed! Griechischer Wein is een aan/uit knopje voor Pappi. Zet de plaat op en hij zet als een geoliede machine in. Voor Mevrouw 'Ik ben al 96' blader ik telkens de door Artistiekelieke uitgeprinte vellen met tekst in koeienletters om. ALLES zingt ze met gesloten ogen mee. Na afloop deelt het schatje doodleuk mee dat ze niet meer kan lezen: 'Ik ben al 96.' Na veel refreinen met Hossa!, hee, haa en hoo, is zo vijf uur. Totdat de zuster met de tafelkleden komt, draaien we anderstalig. E. droomt weg bij Spanish Eyes van Engelbert Humperdinck die ik helemaal moet laten uitspelen en Toets schouders swingen op At the Copa van Barry Manilow. Het was misschien niet een typisch Slagerfestival, maar we hebben gezongen, veel gelachen en in de smaak viel het zeker.
Meer foto's van pappi en zijn bewoners vind je op Facebook Zorghuis Tegelen