Het Boeddhisme beschouwt het leven als een cyclus waarin je vier levensfases doorloopt: geboorte, veroudering, ziekte en sterven. De dood is de transitie naar een nieuw begin. Ik kijk de serie Temple food. Temple food is een spirituele manier van eten ervaren. In de laatste aflevering leer ik dat monniken die voelen dat ze gaan sterven, op pad gaan met een knapzak vol stenen in plaats van eten. Wanneer ze hun laatste adem uitblazen, doen dieren zich tegoed aan hun lichaam. Het stof van de knapzak vergaat mettertijd en de stenen bedekken de menselijke overblijfselen.
Heel apart. Pappi wist ook dat hij ging sterven. Hij maakte voor zijn laatste 'treinreis' ook een knapzak van zijn wandelstok met een boerenzakdoek. Hij vulde 'm niet met stenen, maar benodigdheden voor onderweg. Pappi heeft wat jaren in de tropen doorgebracht, kende hij het ritueel of was het gewoon zijn praktische aard?
